بایگانی بخش اندیشه
آیا خشونت همیشه پیروز است؟
رنه ژیرار با این ادعا مخالفت میکند که سیاستْ ناتوان از مقابله با تشدیدِ افراطگریها است، اما شک دارد که انسانها بتوانند از لبهی این پرتگاه عقب بروند.
مهرداد علیپور - موضوع این بخش از مقاله گزارش و سنجشی از دو رویکرد اسکات سراج الحق کُگل و آرش نراقی است.
میثم بادامچی − اشکال اصلی نظریه مدارای ملکیان این است که مقام عمل در حوزه خصوصی یا جامعه مدنی و مقام عمل در حوزه عمومی یا سیاسی را در هم آمیخته است.
مهرداد علیپور − در این بخش به دیدگاههای جوزف مسعد، کیثیا علی، امرین جمال و سمر حبیب میپردازیم.
میثم بادامچی − بنا بر تاکید ملکیان در آثارش، میتوان نتیجه گرفت شکل ایده آل حکومت برای او نوعی از لیبرال دموکراسی است.
جواد موسوی خوزستانی − عطار در داستان سیمرغ، تمهیدات و شگردهای خلاقی را به کار میگیرد که بحث در باره این تمهیدات، انگیزه نگارش این یادداشتِ کوتاه است.
مهرداد علی پور – در این بخش دیدگاههای محسن کدیور، اکبر گنجی و ابوالقاسم فنایی در مورد همجنسخواهی بررسی و سنجیده میشوند.
میثم بادامچی − اشکال عمده جدا کردن کامل معنویت از دین در آن است که ارتباط معنویت را با سنتهای کهن دینی که یکی از مهمترین منابع الهام بخش معنویت بودهاند کمرنگ میکند.
مهرداد علی پور − فقیهان، مفسران و اخلاقیان سنتی هنوز صورت مسئلهی گرایش و کنش جنسی دوهمجنس، اعم از همجنسگرایی و دوجنس گرایی، را در مباحث خویش مطرح نکردهاند.
میثم بادامچی – مصطفی ملکیان تقریر حقیقت و تقریر مرارت را دو وظیفه اخلاق اجتماعی روشنفکران معنوی میداند.
ر. رمضانی – دزدی دقیقاً چیست؟ بخاطر همهی شکلهای جوراجوری که این کنش میتواند به خود بگیرد، تعریفِ آن کارِ چندان آسانی نیست.
میثم بادامچی – مصطفی ملکیان یکی از روشنفکران نامدار ایران در دو دهه اخیر است. بدیعترین دستاورد او را میتوان نظریه "عقلانیت و معنویت" دانست.
جک مندلسون − بینشهای هرمنوتیکی چگونه با گرایشهای متأخرترِ هابرماس ناسازگاری دارد؟
مهرداد پارسا – ایده "تفکر ضعیف" واتیمو ابزاری است برای نشان دادن شکافهای هر گونه جهان بینی بنیادگرایانه که امکان پرسش کردن از خویش را مسدود و ممنوع میکند.
جک مندلسون − گادامر در مفهومِ هابرماسیِ بازاندیشی ردپای توهمهای ایدهباورانه-خردگرایانه را میبیند.
خالد صالح − استفاده از نام مستعار رابطه ای استثنائی با کلمات و ایدهها را ممکن میکند که برای طیف گسترده ای از نویسندگان جهان مدرن وسوسهبرانگیز بوده است.
امیر یحیی آیتاللهی − مصطفی ملکیان به مسئلهای در میان گرههای ناگشودهی روشنفکری ایرانی بدل شده است. هدف این نوشتار بازشناسی این مسئله و بهدست دادن تحلیلی درخور از سویههای آن است.