همن سیدی − اگر کلاوزویتس در عصر ما زنده بود، شاید جمله مشهور خودش را چنین اصلاح می‌کرد: جنگ چیزی نیست به جز ادامه رقابت اقتصادی با ابزارهای دیگر.

مهرداد علی‌پور – موضوع این مقاله "الاهیات اسلامی دوجنس‌گرایی" است که عنوانی است به معنای کاویدن دیدگاه اسلام نسبت به پدیده‌ی دوجنس‌گرایی از لحاظ اخلاقی و فقهی.

سپیده شکری‌پوری – تئاتر چگونه می‌تواند در جایی دیگر و به زبانی دیگر هم‌چنان اغواگری کند؟ چگونه از خلال شیوه‌های نوین اجرایی به یک زبان جهانی بدل می‌شود؟

علی شریعت کاشانی − در گفتار و نوشتار ژیژک تناقضات و دوپهلوگویی‌هایی چشم‌ناپوشیدنی به‌چشم می‌خورند. ژیژک گاهی در یک متن هم تغییر نظر می‌دهد.

امیر کیانپور − این مقاله‌ فصلی است از کتاب «غروب سیاست»، نوشته‌ی ماریو ترونتی، از فیلسوفان چپ‌گرای ایتالیا. ترونتی خوانشی دیگر از کارل اشیمت به دست می‌دهد.

جورجو آگامبن در این گفتار، که در اصل سخنرانی‌ای در کلیسای نتردام پاریس است، کليسای کاتوليک را به فراموش‌کردن رسالت‌اش متّهم می‌کند.

اعتقاد عمومی در غرب بر عدم سازگاری اسلام و دمکراسی استوار است. راینهارد شولتسه، اسلام‌پژوه آلمانی به چگونگی شکل‌گیری کشور و دولت در جهان عرب و تلاش‌های شکست خورده اصلاح‌طلبی در آن، بسترهای اسلام سیاسی...

امیر کیانپور − شانزه لیزه، درمقام سنجه‌ای برای «های کلاس»، «آلا مد» و اعیان بودن به عمق زبان و فرهنگ و ناخودآگاه جمعی ما ایرانی‌ها نیز رسوخ کرده است.

بهار مجدزاده − تاریخ به گسست‌ها توجه می‌کند، در حالی که در حافظه جمعی، بر خلاف تاریخ، خط جداکننده‌ای وجود ندارد.

هانا آرنت: فکرهای خطرناک وجود ندارند به این دلیل ساده که فکرکردن به خودی خود یک فعالیت خطرناک است.

بهار مجدزاده − وقتی از حافظه، در معنای فراتر از حافظه فردی صحبت می‌کنیم و مثلا می‌گوییم که ملتی کم‌حافظه هستیم، منظور چیست؟ آشنایی با مفهوم حافظه جمعی به کمک موریس هالبواکس.

علی شریعت کاشانی − برداشت کلی ژاک لاکان از جنسیت زن و امر زنانگی پیش از هرچیز زیر تأثیر رهیافت نرینه‌محور و اودیپ‌گرای فروید در «روان‌شناسی زنانگی» شکل می‌گیرد.

میثم بادامچی – شخصیت پرطرفدار مسابقه "سوروایور" تیپی است مثل اردوغان و به بیان ایرانی احمد‌ی‌نژاد.

هانا آرنت در گفت‌وگو با آدلبرت رایف: آن‌قدر بلاهت در روزگار ما زیاد است که انتخاب بزرگ‌ترین آن‌ها سخت است.

اشکان آویشن – موضوع این مقاله معانی مختلفی است که کلمات، بسته به زمینه و مورد مصرفشان، به خود می‌گیرند.

جواد موسوی خوزستانی – اخوان الصفا از چه رو به موسیقی و به ساز عود ارج ویژه‌ای می‌نهاده‌اند؟