بایگانی بخش فرهنگ



انسان‌محوری و محیطِ زیست در فلسفه‌ی متأخرِ هایدگر

جویا آروین – آیا این موضوع که فلسفه‌ی هایدگر پس از «چرخش» دیگر انسان‌محور نیست، به آن این امکان را می‌دهد که یک فلسفه‌ی زیست‌محیطی باشد؟

بازگشت به آغاز:‌ «به بالای سی ساله‌ها اعتماد نکن»

سامان آزاد در این جستار درمورد «بازگشت‌ناپذیر» گاسپار نوئه، «مسخ» کافکا، انقلاب اکتبر و جنبش هیپی‌ها می‌نویسد تا از آنچیزی بگوید که در روایت‌های خطی تاریخی همواره از کف می‌رود: لحظه آغاز و امکان‌های...

ما نیز آیا…؟

پریا بهرامی- در نخستین سالروز مرگ مشکوک کیومرث پوراحمد، رمان «همه ما شریک جرم هستیم» را بررسی می‌کنیم. در این اثر در جهان بسته یک روستا، همه گرفتاری‌های اجتماعی ما بعد از انقلاب بدخیم ۵۷...

سیاره‌ دزدیده ‌شده‌ من: مقاومت در برابر فراموشی

گلنار نریمانی ــ فرحناز شریفی در تازه‌ترین فیلم‌‌اش تلاش می‌کند با تکیه بر تصاویر موجود در ‌آرشیوهای شخصی، جهانی را به ما نشان دهد که به یغما رفته است. او بازنمایی نمی‌کند، بلکه جهانی را...

سینمای اجتماعی ایران در گذار از حاکمیت جمهوری اسلامی

فرشته نزاکتی – آیا دستاوردهای سینمای مستقل ایران فقط در دو سال گذشته به دست آمده؟ چه چشم‌اندازی مقابل سینمای اجتماعی ایران هست؟ سینماگران حاکمیت‌گریز با چه موانعی مواجه‌اند؟ با امین پوربرقی گفت‌وگو کردیم.

ساخت مسجد در قیطریه یا گسترش دامنه سرکوب؟

رضوان خدایاری - برخلاف اطلاعیه میراث فرهنگی، حصارها در باغ قیطریه بر جای خود باقی‌ست و ۱۳ فروردین نیروهای یگان ویژه در باغ مستقر بودند. مقاومت شهروندان اما همچنان ادامه دارد. هدف از ساخت مسجد...

سینمای افغانستان: زرد مثل زندگی

زیر سایه تسلط دوباره طالبان، در بازار پرهیاهوی کابل قناری زردی در حال خواندن است. زن جوانی که نقش او را افسانه دهرویه، بازیگرِ ایرانی‌‌تبار بریتانیایی بازی می‌کند وارد برقع فروشی می‌شود، جایی که گویی...

چهره‌ها: علائین ری

الاهه نجفی – نخستین شماره مجموعه «چهره‌ها» به یک هنرمند و یک فعال حقوق کودک ایرانی اختصاص دارد. میثم می‌گوید نمی‌خواهد از مشکلات سخن بگوید، آن‌ها را از پیش پا برمی‌دارد.

از اپیکوریسم منحط تا اپورتونیسم معقول

«مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» و «جهان با من برقص» هر دو معرف نوعی فردگرایی خودپرستانه اند. با این حال،‌ دومی یک گام به لحاظ اجتماعی از اولی جلوتر است؛ امری که شاهپور شهبازی...

فیلم‌های رضا صاحب‌داد: روایت افغانستانی‌ستیزی در ایران

رضا صاحب‌داد متولد مشهد از پدرومادری اهل بامیان است. این فیلمساز و نویسنده ساکن پاریس در گفت‌و‌گوی تصویری پیش رو از تجربه‌ زیسته دشوارش در ایران، اخراج‌اش به افغانستان، فرار از آنجا و نیز همزمان...

جلوی دیوار پشتی: نمایشگاه انفرادی دانا جعفری

فرنوش حاتم - دانا جعفری ماهیت دیوار را به چالش می‌کشد. در آثار او دیوار به‌عنوان حائل زیر سؤال می‌رود و اتفاقاً نقشی در تقابل مستقیم با کاربری معمولش پیدا می‌کند؛ ردیف دیوارهای تاخورده نه...

کوکورو: اضمحلال سنت‌های دو هزار ساله ژاپن

حمید نامجو - «کوکورو» نوشته ناتسومه سوسه‌کی از مهم‌ترین رمان‌های ژاپن مدرن، نقطه پایانی است بر مقاومت‌های فرهنگ سنتی ژاپن در مقابل امواج مدرنیته و نمایانگر غلبه عقل‌گرایی بر فرهنگ و تفکر کنفسیوسی‌ست. اخیراً ترجمه...

سلما سلمان: در چشم‌هایم نگاه نکن

فیروزه زمانی - سلما سلمان سایبرفمینیستی است که هنر، کار و فن‌آوری را به خدمت فمینیسم نسل سومی درمی‌آورد. هدف او این است که زنان بتوانند بر فن‌آوری تسلط پیدا کنند و مهارت‌هایشان را برای...

ژان لوک‌گدار و نامه‌های پس از مرگ

سامان آزاد در این جستار از «تریلر فیلمی که هرگز وجود نخواهد داشت» می‌نویسد، و از واپسین آثار ژان لوک. اگر گدار قرن بیست خود را ساکن ویرانه‌ها می‌دانست، ساکن جهان پس از آشوویتس،...

مزایده دو کاروانسرای گردنه‌ آهوان توسط امپراطوری مالی خامنه‌ای

نادر عالمشاهی - ستاد اجرایی فرمان امام از زیرمجموعه‌های مالی رهبر جمهوری اسلامی دو کاروانسرای آهوان و انوشیروانی، از بناهای مهم در مسیر جاده ابریشم را به مزایده گذاشته است. روند این واگذاری‌ها را بررسی...

«نبودن» ساخته علی مصفا: تکه‌های تاریخ چگونه تکمیل نمی‌شوند؟

روزبه جورکش – «نبودن» به کارگردانی علی مصفا در امتداد مفاهیمی شکل می‌گیرد که در آثار پیشین او هم مطرح بود: گذشته، فقدان، غیبت، حسرت و بازبینی. که این مفهوم آخر در «نبودن»، جای خود...

جشنواره «فیلم‌هایی که اهمیت دارند» و ادای احترام به زنان ایرانی

رویداد ویژه جشنواره «فیلم‌هایی که اهمیت دارند» در هلند، مراسمی را به اهدای جایزه ساخاروف به ژینا امینی اختصاص داد. این مراسم ادای احترامی بود به زنان در ایران و زنان ایرانی در تبعید.