بحران نقد ادبی در دوره فترت • دعوت به بحث

سهراب رحیمی

آیا ما در یک دوره فترت ادبی به‌سر می‌بریم؟

به نظر من ادبیات ما در یک دوره‌ی گذار به‌سر می‌برد. منظورم از دوره‌ی گذار یک دوره‌ی سرگردانی بعد از دو تحول مهم و اساسی تاریخی است: اول انقلاب ۵۷ و دوم فروپاشی اردوگاه سوسیالیسم. این دو رویداد تاریخی جهت ادبیات را از جنبه‌ی اجتماعی‌اش به امری کاملاً شخصی و فردی تقلیل و تغییر داد؛ که البته از جنبه‌ی آسیب‌شناسی، نقطه‌های قوت و ضعف خاص خود را دارد. اما برای کشوری که احتیاج به فرصتی برای شناخت و درک و هضم مدرنیته داشت، این دو ضربه، بسیار سخت و عمیق بود و ترمیم جراحت ناشی از این دو بحران بزرگ، به‌سختی امکان‌پذیر است. آنچه در این میان اهمیت دارد، ادامه‌ی نوشتن است و امید داشتن به آینده. خوشبختانه بسیاری از نویسندگانی که به دلایلی موفق به انتشار آثارشان در ایران نمی‌شوند، کتاب‌هایشان را از طریق ناشران الکترونیکی چون ناکجا، اچ‌ اند اس مدیا، آرست و دیگران منتشر می‌کنند. بیشتر امیدم به نویسندگان مهاجر است که با استفاده از تجربه‌ها و ترجمه‌هاشان، با درکی نو و جهانی شخصی و‌ شناختی عمیق‌تر و حرفه‌ای‌تر از جهان و ادبیات آثاری بیافرینند.

صفحه بعد:

ادبیات ما زنده و در تکاپو بوده است