در حالی که در روزهای اخیر گشایش‌هایی در زمینه بازگشت دانشجویان ستاره‌دار به دانشگاه‌های ایران ایجاد شده است و اخبار نسبتاً امیدوار کننده‌ای از تمایل ایران و آمریکا برای گفت‌وگو در مورد پرونده هسته‌ای کشور شنیده می‌شود، به نظر می‌رسد جامعه کارگری کشور کماکان با مشکلات سابق خود دست و پنجه نرم می‌کند.
یکی از مشکلاتی که اخیراً موجب تعطیلی برخی از واحدهای تولیدی و تهدید امنیت شغلی کارگران آن‌ها شده است، قرار گرفتن نام محصولات تولیدی این واحدها در لیست مواد پرخطر برای محیط زیست و کارگران کارخانه است.
مسئله‌ای که برای کارکنان کارخانه «فارسیت درود» و «سرب و روی زنجان» نیز دردسرساز شده است. به دلیل سمی بودن مواد اولیه و محصولات این دو کارخانه، خط تولید هر دو متوقف شده است. البته فعالان کارگری معتقدند دولت و کارفرمایان می‌توانند تولیدات این کارخانه‌ها را با مواد استاندارد جایگزین کنند تا مانع از تعطیلی آن‌ها شوند. حتی پیشنهادهایی برای خروج کارخانه سرب و روی زنجان به بخش‌هایی دور از مناطق مسکونی نیز مطرح شده است. چرا که مشکل اصلی این کارخانه آلودگی ناشی از محصولات آن برای سلامت شهروندان زنجان عنوان شده است. اما روشن نیست که به چه دلیل این جایگزینی در تولید محصول و یا انتقال کارخانه به مناطق دیگر تا کنون مورد توجه مسئولین مربوطه قرار نگرفته است و کارگران نگران تعطیلی دائمی واحدهای تولیدی هستند.
در پی وجود همین مشکل کارفرمایان تلاش می‌کنند تا با معرفی کارگران خود به بیمه بیکاری راه حلی برای کاستن از بار مسئولیت خود بیابند. اخیراً ۴۰۰ کارگر کارخانه فارسیت درود و ۲۴۰ کارگر کارخانه سرب و روی زنجان برای دریافت مقرری بیمه بیکاری به بیمه معرفی شده‌اند. البته به نظر می‌رسد این مسئله چندان به سود کارگران نیست و کارگران فارسیت درود اعلام کرده‌اند که مقرری بیمه بیکاری را نمی‌پذیرند و معتقدند کارفرمایان برای تأمین منافع خود اقدام به تعطیلی خط تولید کرده‌اند.
در رابطه با مشکل ایجاد شده برای کارگران این کارخانه، گفت‌وگویی با محمود صالحی، فعال کارگری در ایران داشتیم.
[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130920_LaboursissuesinIran_MahoodSalehi_IsmaeilJalilvand.mp3[/podcast]