“اگر کسی همجنسگراست و خدای خود را می‌جوید و نیت خیر دارد٬ من که هستم که بخواهم درباره او قضاوت کنم”. این جمله را اخیرا پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان در یک کنفرانس مطبوعاتی مطرح کرده است. پیشتر، هرگز رهبران کلیسای کاتولیک چنین اظهاراتی را بیان نکرده بودند.
بنیادگرایان مذهبی در تمامی ادیان، همواره از مخالفان سرسخت حقوق همجنسگرایان بوده‌اند. رهبران کلیسای کاتولیک نیز تا پیش از این، همجنسگرایی را نوعی اختلال روانی معرفی می‌کردند.
این اظهارات بی‌سابقه که می‌تواند سرآغاز به‌رسمیت شناخته شدن حقوق همجنسگرایان توسط کلیسا باشد، در حالی توسط پاپ آرژانتینی مطرح شد که حقوق همجنسگرایان در بسیاری از کشورهای غربی از لحاظ قانونی پذیرفته شده است. اما در کشورهای مسلمان، جامعه، قانون و مذهب همگی در نقض حقوق همجنسگرایان همصدا هستند.
به راستی دیدگاه ادیان در مورد همجنسگرایان چگونه شکل گرفته است؟ تغییر لحن رهبران مذهبی می‌تواند چه تاثیری بر حقوق همجنسگرایان داشته باشد و تحولات صورت گرفته در زمینه حقوق همجنسگرایان در غرب، چگونه می‌تواند در ایران نیز انعکاس یابد؟
در رابطه با همین سئوالات با احمد صدری، استاد جامعه‌شناسی ادیان در دانشگاه ایالتی «لیک فارست» در آمریکا گفت‌وگویی داشتیم.
[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130909_Religion_lgbt_AhmadSadri_BehdadBordbar.mp3[/podcast]