ظهر روز چهارشنبه هفته جاری، خبری در مورد اقدام یک کارگر اخراج شده شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه به گروگانگیری مدیر عامل این شرکت و دو تن دیگر، روی خروجی خبرگزاری‌های داخلی ایران قرار گرفت. این فرد که با نام مخفف «بهرام. سین» معرفی شده، با 12 سال سابقه کار در شرکت واحد به دلیلی که خوابیدن در شیفت شب محل کار عنوان شده، از محل کار خود اخراج می‌شود و تلاش‌های او برای بازگشت به کار پس از یک‌سال بی‌ثمر می‌ماند. او سرانجام به همین دلیل، به گروگانگیری مدیرعامل شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه و دو نفر دیگر دست می‌زند و در نهایت با دخالت پلیس دستگیر می‌شود.
حسن سعیدی، وکیل این کارگردر اداره کار که خود از فعالان کارگری است، در مصاحبه‌ای با خبرگزاری کار ایران عنوان کرده بود که ضوابط قانونی برای اخراج این کارگر از کار توسط مرجع قانونی رعایت نشده است. آیا اقدام این کارگر به گروگانگیری روسای سابق خود شکلی از خشونت است؟ آیا او مرتکب جرم شده است؟ آیا تمایل افراد جامعه به استفاده از خشونت برای رسیدن به حقوق‌شان می‌تواند تحت تاثیر تحولات کلان جامعه قرار بگیرد؟
در رابطه با همین سئوالات با آقای دکتر فرزین وحدت، جامعه شناس مقیم آمریکا و دکتر عبدالکریم لاهیجی حقوق‌دادن مقیم فرانسه گفتگو کردم.
[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130906_AboutViolence_Vahdat_karimLahiji_IsmaeilJalilvand.mp3[/podcast]