پس از ترک بلگراد، به سمت کوزوو حرکت کردم. از پیش شنیده بودم که در یکی از شهرهای مسیرم بزرگ‌ترین فستیوال سازهای بادی قرار است برگزار شود. از این فرصت استفاده کردم و چند روزی را آنجا بودم. شهری به نام گوچا، با ۲۰۰۰ نفر جمعیت که پذیرای ۶۰۰،۰۰۰ نفر در طی یک هفته است.
شهر شلوغ و پر از دسته‌های موسیقی است. این گروه‌های موسیقی اکثرا از کولی‌ها هستند و سازهای بادی می‌نوازند. در شهر تقریباً همه چیز می‌شد پیدا کرد؛ دست فروشان، غرفه‌های کنار خیابان و رستوران‌هایی که فقط گوشت می‌فروختند. این فستیوال یک هفته ادامه داشت و در سه روز پایانی آن کنسرت برگزار می‌شد.
در این کنسرت‌ها، نوازنده‌های معروف صربستان به اجرای برنامه می‌پرداختند که درمیان آنان می‌توان از گوران برگویچ نام برد.
بعد از چند روز توقف در این شهر و دیدن فستیوال، آنجا را به سمت کوزوو ترک کردم. به شهری باید می‌رفتم که توسط یک رودخانه به دو قسمت تقسیم شده بود. در قسمت شمالی صرب‌ها و در قسمت جنوبی کوزوویی‌های مسلمان آلبانیایی‌تبار ساکن بودند. این دو گروه هیچ رابطه‌ای با یکدیگر ندارند.
[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130816_Mosafer_30_Guca_trompetFestival_HumanRawarpoor.mp3[/podcast]