چهارشنبه ۲۳ آبان‌ماه، هزاران نفر از زنان قامیشلو در مناطق خودگردان شمال و شرق سوریه (روژآوا) در اعتراض به صدور حکم اعدام برای وریشه مرادی، فعال کُرد ایرانی، راهپیمایی کردند. این تظاهرات گسترده که به دعوت کنگره استار برگزار شد، با حضور پرشور زنان همراه بود. برخی از خبرگزاری‌ها تخمین زدەاند کە حدود ۱۰ هزار زن در این راهپیمایی شرکت کردەاند. معترضان با سر دادن شعارهایی از جمله «ژن، ژیان، ئازادی» و «زنده باد مقاومت زندانیان»، همبستگی خود را با وریشه مرادی، پخشان عزیزی، شریفە محمدی و دیگر فعالان زندانی در ایران نشان دادند. آن‌ها همچنین پلاکاردهایی در دست داشتند که روی آن‌ها نوشته شده بود: «نه به اعدام… نه به قتل زنان» و «از انقلاب زن، زندگی، آزادی به سوی انقلاب زنانه». زنان همچنین کف دست‌هایشان نوشته بودند «STOP» [بس کنید] تا مخالفتشان را با اعدام فعالان کُرد اعلام کنند.
ریحان لوقو، سخنگوی کنگره استار، ضمن محکوم کردن حکم اعدام صادر شده برای فعالان جنبش زنان در ایران، سکوت جامعه بین‌المللی را مورد انتقاد قرار داد. او تأکید کرد:
رژیم ایران قادر نیست اراده‌ی زنان آزاد را در هم بشکند و آینده ایران را زنان رقم خواهند زد.
در یک حرکت اعتراضی نمادین، زنان طناب‌های دار را به آتش کشیدند.
صدور حکم اعدام برای وریشه مرادی و پخشان عزیزی اعتراض‌های بسیاری برانگیخته است. تشکل‌های دادخواهان کردستان، اتحاد زنان کردستان و زنان کردستان علیه تبعیض جنسیتی این احکام را محکوم کرده و در بیانیه‌ای نوشته‌اند:
تشکل‌های دادخواهان کردستان، اتحاد زنان کردستان و زنان کردستان علیه تبعیض جنسیتی، صدور حکم اعدام وریشه مرادی را به‌شدت محکوم کرده و اعلام می‌دارند، ضروری است که تمام فعالین عرصه‌های مختلف اجتماعی صدای اعتراض خود را در همه‌جا جهت لغو حکم اعدام وریشه مرادی و آزادی فوری و بی‌قید و شرط او را رساتر از قبل فریاد بزنیم. باید حمایت خود را از وریشه مرادی این زن مقاوم و آزادی‌خواه، وسیعا اعلام نموده و خواهان لغو فوری این حکم وحشیانه شویم.
https://www.instagram.com/p/DCOlCXpxfJ6/?next=%2F
زندانیان سیاسی زن در زندان اوین با برگزاری تجمع و سر دادن شعار، مخالفت خود را با این احکام ابراز کردند:
وریشه مرادی، عضو جامعه زنان آزاد شرق کردستان (کژار)، مردادماه سال گذشته در سنندج دستگیر و اخیراً از سوی دادگاه انقلاب تهران به اتهام «بغی» به اعدام محکوم شده است. گفته می‌شود مبنای این اتهام، حضور او در روژآوا و مقاومت در برابر داعش بوده است. وریشه مرادی پنج ماه نخست بازداشتش را در سلول انفرادی گذراند و برای «اعتراف اجباری» تحت فشار بود و به وکیل دسترسی نداشت. گفته می‌شود که او در جلسات دادگاه نیز اجازه دفاع از خود را نیافت و قاضی صلواتی حتی به وکلای او نیز اجازه دفاع نداد. او پیش‌تر در نامه‌ای نوشته بود:
همچنان از مبارزاتم بر علیه نیروهای تروریستی داعش در کوبانی دفاع می‌کنم، و تا پایان هرگونه ستم علیه زنان، از کوردستان تا بلوچستان و از ایران تا افغانستان، و تا رسیدن به آرمان‌های ژن، ژیان، ئازادی به مبارزه ادامه خواهم داد. در پایان اعلام می‌دارم، در طول یک سال گذشته هیچ چیزی موجب ایجاد کوچک‌ترین تردیدی در انجام وظایف انسانی‌ام در قبال جامعه و به ویژه زنان نگشته و هرگز نخواهد گشت.