آنتونیو اسکارمتا، نویسنده نامدار شیلیایی و سفیر سابق این کشور در آلمان در سن ۸۳ سالگی درگذشت. دانشگاه شیلی، جایی که این نویسنده جهانی فلسفه خواند و بعدها به‌عنوان دانشگاهی کار کرد، در بیانیه‌ای گفت: «جامعه دانشگاهی ما متأسفانه با او خداحافظی کرد». علت مرگ آنتونیو اسکارمتا ذکر نشده است.
اسکارمتا افزون بر دریافت جایزه ادبی ملی در سال ۲۰۱۴، به خاطر آثارش در سراسر جهان شناخته‌شده است.
آنتونیو اسکارمتا سال ۱۹۴۰ در شهر بزرگ آنتوفاگاستا در شمال کشور شیلی در یک خانواده مهاجر کروات متولد شد. در اوایل دهه ۱۹۶۰ در شیلی فلسفه و در نیویورک ادبیات خواند و در جوانی مدتی استاد رشته ادبیات آمریکای لاتین در دانشگاه سانتیاگو بود.
اسکارمتا به‌عنوان حامی سالوادور آلنده، رئیس جمهوری فقید شیلی پس از کودتای نظامی ژنرال آگوستو پینوشه علیه آلنده در سال ۱۹۷۳ مجبور به ترک کشورش شد و از طریق آرژانتین و پرتغال به برلین غربی رفت.
او در برلین نخستین رمان خود با عنوان «خواب دیدم برف می‌سوزد» را نوشت و سپس فیلم‌نامه‌هایی نیز برای فیلمسازهای معروفی چون پیتر لیلین تال و کریستیان تیسور نوشت. همچنین براساس آثار ادبی خود که در گذشته منتشر کرده بود، چند فیلم را هم کارگردانی کرد که از آن میان می‌توان به رمان‌های «وداع در برلین» و «با بی‌صبری» اشاره کرد.
براساس یکی از رمان‌های معروف او به نام «شوقی سوزان» که در ایران با نام «پستچی» منتشر شد فیلم سینمایی درخشانی نیز به نام «پستچی» در سال ۱۹۸۳ ساخته شد.
این رمان اثری است شورانگیز که آخرین روزهای تبعید پابلو نرودا، شاعر بزرگ شیلی و برنده نوبل ادبیات را دستمایه روایت خود کرده است. دو فیلم از این رمان ساخته شد. نسخه نخست سیاه و سفید بود و چندان مطرح نشد اما بعد مایکل ردفورد، فیلمساز بریتانیایی در سال ۱۹۹۴ نسخه دیگری از آن ساخت که به شهرت جهانی دست یافت.
این فیلم و رمان به رابطه دوستی یک پستچی با پابلو نرودا می‌پردازد. پستچی عاشق دختری از روستای محل زندگی تبعیدی نرودا می‌شود و از طریق اشعار نرودا عشق خود را به دختر ابراز می‌کند و در نهایت خود نیز شاعر می‌شود.
اسکارمتا پس از بازگشت دموکراسی به شیلی در سال ۱۹۸۹ به کشورش بازگشت و در سال ۲۰۰۰ به‌عنوان سفیر شیلی در برلین منصوب شد و تا سال ۲۰۰۳ در این سمت باقی ماند.
او یکی از اعضای انجمن قلم آلمان بود و در شیلی نیز مدتی اجرای یک برنامه ادبی در تلویزیون این کشور را برعهده داشت و کتاب‌های منتشر شده را معرفی می‌کرد.
آنتونیو اسکارمتا در سال ۲۰۰۳ برنده جایزه معتبر اسپانیایی «سیاره» (Planeta) شد.
گابریل بوریک، رئیس جمهوری چپ‌گرای شیلی به‌مناسبت درگذشت آنتونیو اسکارمتا در شبکه اجتماعی اکس نوشت:
از شما متشکرم، استاد، برای زندگی‌ای که گذراندید. برای داستان‌های کوتاه، رمان‌ها و نمایشنامه‌هایتان. برای تعامل سیاسی‌تان، برای کتاب‌هایی که مرزهای ادبیات را گسترش داد.
وزارت فرهنگ شیلی نیز در بیانیه‌ای گفت: «میراث و تعهد او به فرهنگ شیلی در هر یک از آثار او زنده خواهد ماند.»