جمعی از فعالان کُرد خارج از کشور کارزاری را به نام «آزادی برای پخشان عزیزی» راه اندازی کرده‌اند تا به صدور حکم اعدام این زندانی زن سیاسی کُرد اعتراض کنند.
کمپین آزادی برای پخشان عزیزی که تا کنون بیش از ۱۵ هزار امضا برای لغو حکم اعدام این زندانی سیاسی کُرد جمع‌آوری کرده، با انتشار بیانیه‌ای ضمن تاکید بر حمایت قاطع از پخشان عزیزی، اعتراض خود را به این حکم غیرانسانی اعلام کرده است.
فعالان کُرد در این بیانیه با اشاره به این‌که، این جمع در تاریخ ١١ مرداد در متنی مکتوب از تمامی مخالفان حکم اعدام (اعم از محکومین سیاسی یا غیرسیاسی)، با هر اندیشه و دیدگاه سیاسی درخواست کرد تا در اعتراض بە حکم اعدام، طومار تدوین شده توسط این گروه را امضا کنند. نوشته‌اند:
این طومار درخواستی برای اجرای عدالت از سوی جمهوری اسلامی نیست، چرا که دیگر سال‌هاست مردمان این سرزمین جمهوری اسلامی را در مبارزات خود مخاطب قرار نمی‌دهند و برایشان مسلم شده که این حکومت منافعش در ویرانی است و بس.
در ادامه این بیانیه فعالان کُرد آورده‌اند:
این طومار، بلند کردن صدایی است در میان هزاران صدای دیگر که علیه اعدام و برای زندگی و مقاومت سر داده می‌شود.
این طومار که به سه زبان کوردی، فارسی و انگلیسی نوشته شده است، در مدت سه هفته توانست همرزمان زیادی را از ژاپن گرفته تا اروپا و آمریکا با خود همراه سازد و تا کنون ۱۳ هزار و ۸۶۰ نفر از سراسر دنیا با امضای این طومار مخالفت خود را از این حکم نشان داده‌اند. امضاکنندگان این طومار، آزادی فوری و بی‌قید و شرط پخشان را حق مسلم وی می‌دانند.
پخشان عزیزی در زندان اوین زندانی است و اخیراً پشت میله‌های زندان چهل ساله شد.
شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، سەشنبە دوم مرداد پخشان عزیزی، روزنامه‌نگار، مددکار اجتماعی و زندانی سیاسی کُرد اهل مهاباد را به اتهام «بغی» به اعدام محکوم کرد.
دادگاه انقلاب تهران که در روزهای ۸ و ۲۷ خردادماه سال جاری برگزار شد به این دلیل اتهام پخشان عزیزی را «بغی» عنوان کرده که مدعی شده او «در گروه‌هایی که در برابر حکومت اسلامی قیام مسلحانه کرده و مرکزیت آن باغی است» عضویت داشته است. در قانون مجازات اسلامی «بغی» به معنای قیام مسلحانه علیه حکومت اسلامی است.
پخشان عزیزی را در حالی به اعدام محکوم کرده‌اند که به‌گفته فعالان حقوق بشر او چندین ماه از حق دسترسی به وکیل منتخب و ملاقات با خانواده‌اش محروم مانده و روند قضائی رسیدگی به پرونده‌اش نیز ناعادلانه بوده است.
پخشان عزیزی در نامه‌ی سرگشاده‌ی خود که اخیراً در زندان اوین به نگارش درآورده بود نوشته بود:
«باور و ایمان راسخ به این که مسیر آزادی را می‌پیمایند و با وجود تمامی مصائب و رنج‌های انقلاب ذهنیتی، لحظه به لحظه آزادی را می‌زیند…رویایی که فرقی بین سوریه، ایران، عراق، ترکیه، افغانستان و دیگر کشورهای منطقه و غزه که بر ژینوساید و خون هزاران انسان (از غرب تا شرق) بر آن شانتاژ کردند، قائل نیست و این عین آزادی است.
او در بخش دیگر از این نامه نوشته بود:
و آن که در راه حقیقت و آزادی گام گذارده، مرگ و زندگی را معنایی دیگر بخشیده است. ما ترس از مرگ نه، که ترس از زندگی بی‌عزت و بردگی داریم. زندگی آزاد آنجا آغاز می‌شود که زنان (آن قدیمی‌ترین مستعمرگان) راسخ و استوار برای شرافت و کرامت خود، چنان می‌زیند که مرگ را برای زندگی آزاد در آغوش می‌کشند