براساس گزارش‌های منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی، پرستاران دوشنبه ۵ شهریور بار دیگر در چندین شهر ایران در اعتراض به وضعیت معیشتی خود دست به اعتصاب و تظاهرات زدند.
این اعتراضات از جمله در شهرهای کرمانشاه، شیراز، کنگان و گرگان برگزار شد.
با اعتصاب پرستاران کنگان وضعیت بیمارستان دولتی این شهر استان بوشهر نیمه‌تعطیل شد و خدمات‌رسانی به مردم در شرایط غیراورژانسی تقریباً انجام نشد. درمانگاه سرپایی بیمارستان کنگان نیز خدمات را متوقف کرد. پرستاران کنگان به حجم فشار بالای کار در مقابل حقوق ناچیز اعتراض داشتند.
در گرگان پرستاران معترض از ستاد مرکزی دانشگاه علوم پزشکی گلستان تا استانداری گلستان دست به تظاهرات زدند.
«نترسید، ما همه با هم هستیم»، «یه اختلاس کم بشه حق ما داده می‌شه»، «تنهاترین دسته‌ایم از وعده‌ها خسته‌ایم»، «وعده زیاد شنیدیم، جوابی هم ندیدیم»، «حقمونو نگیریم، شیفتامونو نمی‌ریم» از جمله شعارهای پرستاران معترض بود.
حدود سه هفته از اعتصاب گسترده و بی‌سابقه پرستاران می‌گذرد. ابتدا در ۱۲ مرداد پرستاران استان البرز دست از کار کشیدند و سپس اعتراضات به شیراز و بیش از ۲۰ شهر و ۵۰ بیمارستان گسترش یافت.
در این مدت چندین پرستار بازداشت و احضار شده‌اند. در حال حاضر خواسته‌های پرستاران عبارتند از آزادی فوری همکاران بازداشت‌شده؛ توقف اضافه‌کاری اجباری در تمام بیمارستان‌ها و مراکز درمانی؛ افزایش مبلغ حق‌الزحمه هر یک ساعت اضافه کار پرسنل پرستاری؛ حذف مالیات از حقوق اضافه‌کار؛ پرداخت فوری معوقات اضافه‌کاری؛ بازگرداندن فوری تمام نیروهای اخراج‌شده دوره کرونا؛ تبدیل نیروهای پیمانکار شرکتی به نیروهای رسمی برای جبران کمبود پرستار و کاستن فشار مضاعف بر پرستاران شاغل؛ در نظر گرفتن سختی شرایط کار به‌گونه‌ای که هر پرسنل پرستاری دست‌کم چهار برابر میزان کنونی حقوق دریافت کند؛ تغییر در روش اجرای قانون تعرفه‌گذاری پرستاری؛ در نظر گرفتن قانون بازنشستگی مشاغل سخت و زیان‌آور با ۲۰ سال سابقه و ۳۰ روز حقوق برای پرستاران، بدون شرط سنی و پرداخت مابه‌التفاوت درخواستی بیمه‌ها از سوی دانشگاه‌ها.
محمدرضا ظفرقندی، وزیر جدید بهداشت چهار روز پیش در نخستین روز کاری خود قول داد مشکلات و مطالبات پرستاران را در «اسرع وقت» حل کند. او گفت:
ما باید سعی کنیم که حق و حقوق پرستاران مثل میزان پرداختی به اضافه‌کار افزایش پیدا کند. این افزایش طبیعتاً باید محاسبه و پرداخت شود، ولی همه مطالبات قبلی آن‌ها پرداخت می‌شود. یعنی بحث اضافه‌حقوق مربوط به آینده است و منافاتی با پرداخت حق و حقوق فعلی آن‌ها ندارد.
برخی رسانه‌های ایران نیز «اولین محک جدی» وزارت بهداشت دولت چهاردهم را تحقق وعده ظفرقندی به پرستاران دانسته‌اند. خبرگزاری مهر نوشت ظفرقندی «این وعده را داده که مشکلات پرستاران ظرف دو هفته حل می‌شود.»
احمد نجاتیان رئیس کل سازمان نظام پرستاری در این‌باره گفت «کمبود شدید نیروی پرستاری خیلی بغرنج شده است.» او گفت:
استخدام‌های جدید کاری برای رفع کمبود نیروی پرستاری ایجاد نکرد. در حال حاضر، پرستاران ما با نصف استاندارد نیروی پرستاری، مشغول خدمت به مردم و بیماران هستند که همین موضوع سبب انجام اضافه‌کاری‌های اجباری می‌شود.
نجاتیان با تأکید بر این‌که «پرستاران مجبور به اضافه‌کاری اجباری تا ۱۰۰ ساعت در ماه هستند»، افزود:
کمبود نیروی پرستاری باعث می‌شود بعضاً یک پرستار از هشت بیمار مراقبت کند که همین موضوع با آسیب‌هایی برای بیمار و پرستار همراه است.
اعتراضات صنفی و دست از کار کشیدن پرستاران در طول ۱۰۰ سال نظام سلامت مدرن در ایران بی‌سابقه است.
سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، گروه اتحاد بازنشستگان و کارگران بازنشسته خوزستان روز یکشنبه ۴ شهریور با انتشار بیانیه‌ای مشترک از پرستاران معترض حمایت کردند.
در این بیانیه با بیان این‌که «بسیاری از این خواست‌های معیشتی، مزدی و رفاهی، خواست و مبارزه مشترک ما کارگران، معلمان، بازنشستگان و سایر مزدبگیران» است، گفته شده که «تا ارتقا و بهبود شرایط معیشت شغلی و رفاه این بخش از زحمتکشان محقق نگردد، نظام درمان و سلامت جامعه که خود نیز کالایی گردیده، بیش از بیش جان مردم دردمند را به ورطه مرگ و نابودی سوق خواهد داد».
این تشکل‌های صنفی خطاب به پرستاران آورده‌اند:
درود می‌فرستیم به شما هم‌سرنوشتان مصمم و خستگی‌ناپذیر که با تجمعات مستمر اعتراضی و اعتصابات خود، خیابان‌ها و محل کار را به‌رغم تمامی تهدیدها، حملات، بازداشت‌ها و سرکوبگری‌ها، از آن خود ساخته‌اید. با شما اعلام همبستگی نموده و از مبارزه و فریادهای برحق‌تان حمایت می‌کنیم.