جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۰۶ به اورهان پاموك نويسنده ترك اهدا شد. او متولد سال ۱۹۵۲ است و تاليفات زيادى دارد كه اغلب به زبان‌هاى زنده دنيا ترجمه شده‌اند. یکی از تالیفات او کتاب «نام من سرخ است» است. كتاب از زبان شخصيت‌ها روايت مى‌شود و اين شخصيت‌ها انسانها، مردگان، حيوانها، شيئ و صفت هستند. مثلا سرخ در اينجا خود رنگ سرخ است كه در يك فصل از كتاب به عنوان اول شخص سخن مى‌گويد. فصل نخست را يك مرده روايت می‌كند، او را كشته‌اند و در چاه انداخته‌اند. متوفى يك نقاش مينياتور است. كتاب به طور كلى درباره نقاشان مينياتور است و آن مقطع از زمان در مد نظر بوده كه تاثير نقاشى اروپائى كه در كتاب با عنوان نقاشى ونيزى يا فرنگى مشخص مى‌شود، دارد اندك‌اندك جا باز مى‌كند. بخشى از اين نقاشان مينياتور متوجه هستند كه زمانه عوض شده است و بايد تغيير كرد. اما دسته‌اى ديگر با تعصب و جديت، مدافع نقش قديم هستند كه در كتاب به وضوح روشن مى‌شود منظور نقاشى‌هاى مينياتور ايرانى است. كتاب پر است از نام‌هاى ايرانى. در این کتاب از مكتب‌هاى تبريز، قزوين، شيراز، هرات و خراسان سخن به میان آورده می‌شود و از خسرو و شيرين و نظامى گنجوى، از شيرين و فرهاد و از مخزن‌الاسرار، از ليلى و مجنون و هفت پيکر.همچنین از فردوسى و شاهنامه و از رستم و سهراب. از فريدون و پسرانش تور و سلم و ايرج.[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130711_Ba_Khanome_Navisande_57_Parsipur.mp3[/podcast]