روز جمعه یکم تیرماه مأموران امنیتی جمهوری اسلامی برای دومین بار در کمتر از یک ماه، مانع از ورود خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام‌شده در دهه ۶۰ و تابستان ۶۷ به گورستان خاوران، محل دفن عزیزانشان شدند.
خانواده‌های اعدام‌شدگان گل‌ها و عکس‌های عزیزان خود را پای دروازه بسته خاوران قرار دادند و ویدئوها و تصاویری از آن‌ها را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند.
مأموران امنیتی جمهوری اسلامی ۴ خردادماه گذشته نیز مانع از ورود خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام‌شده دهه ۶۰ به گورستان خاوران شده بودند.
در ماه‌های گذشته فشار بر خانواده‌های دادخواه خاوران افزایش یافته است. چهارم اسفندماه گذشته نیز آن‌ها برای بزرگداشت یاد عزیزان خود به خاوران رفتند اما در آن تاریخ نیز مأموران امنیتی با بستن در ورودی گورستان، مانع ورود آن‌ها شدند و از آن‌ها کارت ملی خواستند.
خانواده‌های خاوران بیش از ۴۰ سال است که با اذیت و آزار نیروهای امنیتی و نظامی برای حضور بر سر مزار عزیزان خود و گل‌باران آن، و همچنین برگزاری مراسم بزرگداشت روبه‌رو هستند.
از سوی دیگر خاک‌برداری با بولدوزر، دیوارکشی، نصب دوربین‌های مداربسته، تلاش برای دفن شهروندان بهائی، حصارکشی و غیره نیز بخشی دیگر از تلاش‌های جمهوری اسلامی طی سه دهه گذشته برای تخریب و تغییر چهره گورستان خاوران است.
به‌تازگی یکی از اعضای خانواده‌های دادخواه به «زمانه» گفت مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران پیشنهاد داده که برای ابراهیم رئیسی، رئیس دولت سیزدهم و از عاملان اصلی کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ که بر اثر سقوط هلی‌کوپتر کشته شد، معبری در نزدیکی گورستان خاوران درست کنند که یادآور و شایسته او باشد.
همچنین گفته می‌شود که احتمالاً بزرگ‌راه امام‌رضا، بزرگ‌راهی که خانواده‌های خاوران از آن عبور می‌کنند را به «ابراهیم رئیسی: خادم الرضا» تغییر نام دهند.
تابستان سال ۱۳۶۷، بیش از پنج هزار تن از زندانیان سیاسی در زندان‌های اوین و گوهردشت در تهران و زندان‌های مشهد، شیراز، اهواز و برخی دیگر از شهرهای ایران به دار آویخته شدند.
حکومت جمهوری اسلامی به‌طور رسمی مسئولیت این کشتار بزرگ را نپذیرفت و همچنان از افشای محل دفن قربانیان خودداری می‌کند. بازماندگان و خانواده‌های اعدام‌شدگان می‌گویند صدها تن از این زندانیان سیاسی به‌صورت دسته جمعی در گورستان خاوران، منطقه‌ای در شرق تهران دفن شده‌اند.