یک دختر و یک پسر در منطقه‌ی خیرآباد شهرستان ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان به دست نزدیکان دختر به قتل رسیدند. همچنین در جریان این موضوع دو شهروند دیگر با اصابت گلوله زخمی شدند.
رسانه‌ی «کمپین فعالین بلوچ» که به طور ویژه اخبار سیستان و بلوچستان را پوشش می‌دهد، هویت پسر کشته‌شده را «م. س» و هویت دختر کشته‌شده را «ز. پ» احراز کرده است. دو شهروند زخمی‌شده‌ی دیگر ارتباطی با موضوع قتل نداشتند.
کمپین فعالین بلوچ همچنین به نقل از یک منبع آگاه نوشته است: «نزدیکان دختر از جریان ناموسی مطلع شدند با نقشه‌ی از پیش طراحی‌شده پسر را فراخوانده و او را ربوده و به یک مکان نامعلوم منتقل کردند.»
این رسانه توضیح نداده که جزئیات این «جریان ناموسی» چه بوده است.
«کمپین» در ادامه به نقل از همان منبع می‌نویسد ربایندگان پس از ربایش پسر در شامگاه چهارشنبه ۱۶ خرداد، تا صبح او را شکنجه می‌کنند. این پسر بر اثر آن جان خود را از دست داد و ربایندگان پس از آن به سر، گردن و دیگر نقاط بدن او شلیک کردند.
این منبع می‌افزاید که دختر را نیز عموی او شنبه ۱۹ خرداد ماه به قتل می‌رساند. «کمپین» جزئیات بیشتری درباره‌ی این جنایت به دست نمی‌دهد.
پیشتر نیز در تیر ماه ۱۴۰۱، «رادیو زمانه» از قتل یک زن و یک مرد به دست شوهر، پدر، عمو و برادر زن خبر داده بود. این دو قتل در ۲۷ تیرماه در شهرستان سیب سوران، روستای کهن ملا رخ داده است. قاتلان زن و مرد را در اطراف روستا همزمان به قتل رساندند.
مقتولان فریبا الف. و محمد ب. نام داشتند و هر دو قربانی کودک همسری بودند. اعضای خانواده زن، این دو را به گمان داشتن رابطه عاشقانه به قتل رساندند.
زمانی که فریبا اول دبیرستان بود و به درس خواندن نیز بسیار علاقه داشت، از سوی خانواده‌اش وادار شد که با پسر عمویش ازدواج کند. حاصل آن ازدواج تحمیلی در کودکی فریبا، دو فرزند است. دختر بزرگتر او حدود ۱۱ سال دارد. فریبا الف. ۲۸ ساله بود و محمد ب. ۲۴ ساله. محمد نیز در کودکی ازدواج کرده بود و در ۲۴ سالگی دوبار تجربه ازدواج و سه فرزند داشت.
سالانه تعداد نامعلومی از زنان در ایران به‌دست مردان خانواده و به‌دلیل خشونت برخاسته از نابرابری‌ها و تبعیض‌های جنسیتی به قتل می‌رسند. مقام‌ها و رسانه‌های رسمی بخشی از این موارد زن‌کشی را تحت عنوان «اختلافات خانوادگی» توجیه می‌کنند. در عین‌حال تعداد زیادی از زن‌کشی‌ها نیز به موارد موسوم به «قتل‌های ناموسی» مربوط می‌شود که در آن مرد یا مردان نزدیک به یک زن جان او را برای حفظ آبرو و حیثیتشان یا به ظن داشتن رابطه جنسی (خارج از ازدواج) می‌گیرند.
بر مبنای گزارش «کمپین توقف قتل‌های ناموسی» در زمستان ۱۴۰۲ دست‌کم ۵۰ مورد قتل «ناموسی» زنان به‌دست مردان خانواده ثبت شده است که در ۲۵ مورد شوهر یا شوهر سابق یک زن را کشته‌اند. حکومت ایران در قالب قوانین مردسالارانه و اجرای آن‌ها و همچنین خودداری عامدانه از تصویب قوانین علیه خشونت جنسیتی و خشونتگران، و تأ‌کید بر «بنیان خانواده» به‌عنوان ستون اصلی سرکوب زنان، نقش چشمگیری در آمارهای تکان‌دهنده فرزندکشی و زن‌کشی در ایران ایفا می‌کند.