ابراهیم رئیسی، عضو هیئت مرگ روز یکشنبه ٣٠ اردیبهشت بر اثر سقوط هلیکوپترش در جنگل دیزمار در استان آذربایجان شرقی کشته شد. ابراهیم رئیسی را عمدتا به عنوان رئیس‌جمهور و رئیس سابق قوه قضائیه جمهوری اسلامی می‌شناختند. اما او کارش در جمهوری اسلامی را در سال ١٣۵٩، وقتی که فقط ٢٠ سال داشت، با دادستانی کرج آغاز کرد. مشارکت او در صدور احکام مرگ برای مخالفان سیاسی جمهوری اسلامی در جریان کشتار‌های تابستان ١٣٦٧ به اوج خود رسید. در آن زمان، او به همراه حسینعلی نیری، مرتضی اشراقی و مصطفی پورمحمدی عضو گروهی بود که به اعدام چند هزار نفر به اتهام ارتداد و یا نفاق حکم دادند؛ گروهی که به «هیئت مرگ» معروف شد.
در رابطه با مرگ ابراهیم رئیسی و معنای آن برای جنبش دادخواهی ایران، با منیره برادران، نویسنده و کنشگر دادخواه گفت‌وگو کردیم. برادران در سال‌‌های دهه ١٣٦٠ در زندان جمهوری اسلامی مورد شکنجه قرار‌گرفته بود و پس‌از‌آن، فعالیت‌های خود را به آگاهی‌رسانی درباره خشونت در زندان‌های جمهوری اسلامی و پژوهش درباره دادخواهی اختصاص داده است. منیره برادران می گوید که در دادخواهی، مسئله اصلا انتقام‌جویی نیست؛ مسئله این است که جنایتکاران باید پاسخگوی اعمالشان باشند و به علاوه، فرهنگ مسئولیت‌پذیری باید در جامعه اشاعه داده شود.
◼️گفت‌وگوی کامل زمانه با منیره برادران را در ساند کلاد بشنوید:
◼️گفت‌وگوی کامل زمانه با منیره برادران را در وب‌سایت زمانه بشنوید: