هند رجب حماده ۲۹ ژانویه امسال همراه با عمو، زن‌عمو، عمه و فرزندان آنها از حمله‌ی اسرائیلی‌ها به محل سکونت‌شان در تل الهوی در شهر غزه می‌گریختند که تانک‌های اسرائیلی به سمت آنها شلیک کردند.
هند رجب حماده شش ساله و لیان بشار حماده ۱۵ ساله تنها بازماندگان این حمله از میان شش سرنشین خودرو بودند. آنها که در میان جسدهای عزیزان‌شان گرفتار شده بودند، از هلال احمر درخواست کمک کردند. وقتی زنگ زدند، صدای شلیک گلوله به گوش می‌رسید.
ابتدا لیان در حال حرف‌زدن با هلال احمر بود. گفت که تانکی اسرائیلی در حال نزدیک‌شدن به آنهاست اما در همان حین صدای انفجاری آمد و هند جیغ زد و لیان با آتش اسرائیلی‌ها کشته شد. پس از آن ارتباط از دست رفت. خیال کردند هند هم کشته شده است.
کمی بعد دوباره تماس برقرار شد. این بار هند در حال حرف‌زدن بود و صدای گلوله تمام نشده بود. آنها سه ساعت پشت تلفن با هند هراسیده حرف زدند و تلاش می‌کردند آرامش کنند تا آمبولانس را به سمت‌اش بفرستند. هند فریاد می‌زد:
بیایید و من را ببرید. خیلی ترسیده‌ام. لطفا بیایید.
یوسف زینو و احمد المدهون، امدادگران هلال احمر، سوار آمبولانس شدند و به سمت هند رفتند. کمی بعد ارتباط با هند و با آمبولانس قطع شد. خانواده‌های هند و امدادگران، همکاران آنها و بسیاری دیگر نگران سرنوشت آنها بودند.
۱۲ روز بعد بالاخره گروهی از فلسطینی‌های امدادرسان توانستند به آن منطقه وارد شوند. آنها جسد هند را در خودرویی که به گلوله بسته شده بود، پیدا کردند. ۵۰ متر آن طرف‌تر، آمبولانس ایستاده بود؛ سوخته و از بین‌رفته. عامل انفجار گلوله‌ی تانک اسرائیلی‌ها بود. زینو و المدهون هم کشته شده بودند.
صلیب سرخ صدای ضبط‌شده مکالمه‌ها را فوریه منتشر کرد.
اسرائیلی‌ها بار دیگر این کشتار را انکار کردند. آنها گفتند که ارتش اسرائیل در نزدیک آن منطقه نبوده است.
اما واشنگتن پست در گزارشی تحقیقی به کمک متخصصان، تصاویر ماهواره‌ای، عکس‌ها، ویدئوها، شاهدان و … نشان داد که صدای گلوله‌های شنیده‌شده به سلاح‌های ارتش اسرائیل باز می‌گردد، گلوله تانک مسئول انفجار آمبولانس است، و خودروهای زرهی اسرائیلی در زمان حمله در همان منطقه‌ای بودند که خودروی آشنایان هند.
ماجرا وقتی عصبانی‌کننده‌تر می‌شود که می‌فهمیم اسرائیل به آمبولانس زینو و المدهون برای اعزام به محل چراغ سبز نشان داده بود و با این حال، با تانک هدفش قرار داد.
به گزارش واشنگتن پست، هلال احمر با «هماهنگ‌کننده‌ی فعالیت‌های دولت در سرزمین‌ها» (COGAT)، واحدی از ارتش اسرائیل که مسیر امن خودروهای امدادی را با ارتش هماهنگ می‌کنند، در تماس بود و آنها مسیر امن را به آمبولانس داده بودند.
رئیس COGAT به واشنگتن‌پست گفته است که آنها «همه‌چیز را با ارتش اسرائیل هماهنگ کردند» اما از «جزئیات» آگاه نیستند.
ارتش اسرائیل هماهنگ‌کردن خودش با خودش را هم انکار کرده است.
دیده‌بان حقوق بشر اوروــ‌مدیترانه (اورو‌ـ‌مد)، مستقر در ژنو نیز گزارش داده است که در کنار آمبولانس، گلوله‌ی انفجاری ضدتانک M830A1 ساخت آمریکا پیدا شده است.
وقتی از متیو میلر، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا درباره هند و استفاده از سلاح‌های آمریکایی برای کشتار آن روز پرسیدند، چنین پاسخ داد:
خواه سلاح‌ها را ایالات متحده داده باشد یا از راه دیگری به دست آمده باشند یا خود اسرائیلی‌ها آنها را ساخته باشند، انتظار داریم که آنها را در سازگاری کامل با قوانین جنگی به کار ببرند.
آمریکا از ابتدای جنگ از حمایت سرسختانه از اسرائیل دست بر نداشته؛ حتی زمانی که اسرائیل توصیه‌هایش را نادیده گرفته است.
تا کنون بیش از ۳۳ هزار و ۹۷۰ فلسطینی در حمله‌ی اسرائیل به غزه کشته شده‌اند که ۷۰ درصد آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند. در حمله‌ی هفتم اکتبر حماس به اسرائیل بیش از یک هزار و ۱۳۰ تن کشته شدند که حدود ۸۰۰ تن از آنها غیرنظامی بودند.
به گزارش یونسکو، در حمله‌ی اسرائیل به باریکه‌ی تحت محاصره‌ی غزه، دو سوم ساختمان‌ها تا کنون تخریب شده‌اند.
اسرائیل به ارتکاب نسل‌کشی در غزه متهم است. هرچند شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامه‌ای الزام‌آور خواهان آتش‌بس فوری در غزه شده، اسرائیل به آن بی‌اعتناست.
کشتار عمدی کودکان یکی دیگر از اتهام‌های اسرائیل است.
دیده‌بان حقوق بشر اوروــ‌مدیترانه، مستقر در ژنو، ۹ فروردین در گزارشی اعلام کرد که ارتش اسرائیل ظرف یک هفته در حمله‌هایش به مجتمع پزشکی الشفا و پیرامون آن در شهر غزه، ۱۳ کودک را با «شلیک مستقیم گلوله» کشته است. این سازمان در گزارش‌اش از لفظ «اعدام» (execution) برای اشاره به این کشتار استفاده کرد.