پژوهشی که به‌تازگی در نشریه‌ی علمی معتبر «نیچر» منتشر شده نشان می‌دهد که در نتیجه‌ی تغییرات اقلیمی، درآمدهای متوسط جهانی در ۲۶ سال آینده حدود یک‌پنجم یا ۲۰ درصد کاهش می‌یابد.
این مطالعه همچنین پیش‌بینی می‌کند که هزینه‌ی آسیب‌های زیست‌محیطی شش‌برابر بیشتر از هزینه‌ی کاهش گرمایش زمین به دو درجه‌ی سانتیگراد است.
به گزارش روزنامه‌ی گاردین، چاپ بریتانیا، این تحقیق پیش‌بینی کرده که افزایش دمای هوا، بارندگی‌های شدیدتر و هوای نامتعادل‌تر تا میانه‌ی قرن حاضر منجر به ۳۸ تریلیون دلار خسارت می‌شود.
مقاله‌ی مذکور می‌گوید که میانگین کاهش دائمی درآمد در سراسر جهان تا سال ۲۰۴۹، ۱۹ درصد خواهد بود. این رقم در ایالات متحده آمریکا و اروپا حدود ۱۱ درصد و در آفریقا و آسیای جنوبی ۲۲ درصد خواهد بود.
به این ترتیب، بار هزینه‌های تغییرات اقلیمی، که عمدتاً حاصل فعالیت‌های اقتصادی کشورهای توسعه‌یافته‌ی سرمایه‌داری است، برای کشورهای کمتر توسعه‌یافته و فقیر به‌مراتب سنگین‌تر است.
چندی پیش نیز مؤسسه‌ی آکسفام در تحقیقی گفته بود که یک درصد ابرثروتمند دنیا به اندازه‌ی ۶۶ درصد جمعیت جهان گاز گلخانه‌ای تولید می‌کنند.
لئونی ونز، دانشمند مستقر در مؤسسه‌ی پژوهشی تأثیرات اقلیمی پوتسدام و از نویسندگان این مقاله می‌گوید:
این [تحولات] ویرانگرند. عادت کرده‌ام که کارم نتیجه‌ی اجتماعی جالبی نداشته باشد، اما حالا از بزرگی این آسیب‌ها شگفت‌زده‌ام. جنبه‌ی مربوط به نابرابری بسیار شوکه‌کننده بود.
این پژوهش همچنین به نیمه‌ی دوم قرن حاضر نیز می‌پردازد. بر این اساس، اگر اوضاع به همین منوال ادامه یابد، تا سال ۲۱۰۰ درآمدها بیش از ۶۰ درصد کاهش می‌یابند. اما در صورت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به سطح صفر تا میانه‌ی قرن، کاهش درآمدها در آن زمان حدود همان کاهش ۲۰ درصدی تثبیت می‌شود.
به نوشته‌ی گاردین، ضربه‌ی اقتصادی ناشی از تغییرات زیست‌محیطی که این پژوهش پیش‌بینی کرده، دو برابر بیشتر از تحلیل‌های پیشین است.
پیش‌بینی‌های قبلی خوش‌بین بودند که نیمکره‌ی شمالی زمین همچنان به رشد ادامه خواهد داد. در مقابل، مقاله‌ی جدید می‌گوید کشورهایی مثل آلمان (۱۱ درصد)، فرانسه (۱۳ درصد)، ایالات متحده (۱۱ درصد) و بریتانیا (هفت درصد) کاهش درآمد را تجربه خواهند کرد.
همچنین بر اساس این تحقیق جدید، کشورهایی که بیشترین کاهش درآمد را متحمل خواهند شد عبارتند از قطر (۳۱ درصد)، عراق (۳۰ درصد)، پاکستان (۲۶ درصد) بوتسوانا و مالی (هر یک ۲۵ درصد) و برزیل (۲۱ درصد).
ماکسیمیلیان کوتز، دیگر پژوهشگر این پروژه می‌گوید:
برای اکثریت مناطق دنیا از جمله آمریکای شمالی و اروپا، کاهش شدید درآمدها پیش‌بینی می‌شود و آفریقا و آسیای جنوبی شدیدترین ضربه را متحمل می‌شوند. این‌ها نتیجه‌ی تأثیرات تغییر اقلیمی بر حوزه‌های گوناگونی است که برای رشد اقتصادی مهم‌اند، مانند درآمدهای کشاورزی، بهره‌وری کار یا زیرساخت‌ها.
با وجود این، نویسندگان این پژوهش هنوز تخمین‌هایشان را «محافظه‌کارانه و ناکامل» می‌دانند. آن‌ها می‌گویند هنوز تأثیرات اقلیمی بسیاری هست که در این تحلیل گنجانده نشده‌اند، مانند موج‌های گرما، افزایش سطح آب دریاها، گردبادهای استوایی، نقاط بحرانی و آسیب به اکوسیستم‌های طبیعی و سلامت انسانی.
گاردین همچنین به نقل از این پژوهشگران می‌نویسد که این مطالعه ضرورت استراتژی‌های قوی‌تری برای انطباق‌پذیری، به‌ویژه در کشورهای فقیرتر را برای مواجهه با تغییرات تا سال ۲۰۵۰ گوشزد می‌کند.
به علاوه بر اساس این پژوهش، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به مراتب ارزان‌تر از تغییر ندادن رویه‌های کنونی تمام می‌شود. هزینه‌های کاهش انتشار این گازها تا سال ۲۰۵۰ از طریق روش‌هایی مثل از رده خارج کردن سوخت‌های فسیلی و جایگزینی‌شان با انرژی تجدیدپذیر حدود شش تریلیون دلار برآورد می‌شود. این رقم شش برابر کوچک‌تر از هزینه‌های تغییرات اقلیمی تا میانه‌ی قرن است که حدود ۳۸ تریلیون دلار برآورد شده است.
آندرس لورمان، رئیس واحد علوم پیچیدگی در مؤسسه‌ی پوتسدام می‌گوید:
بر عهده‌ی ماست که تصمیم بگیریم: تغییر ساختاری به سمت سیستم انرژی تجدیدپذیر برای امنیت ما ضروری است و پولمان را هم حفظ می‌کند. ادامه‌دادن مسیری که اکنون داریم طی می‌کنیم، به عواقب فاجعه‌باری می‌انجامد. دمای سیاره را تنها در صورتی می‌توانیم تثبیت کنیم که دست از سوزاندن نفت، گاز و زغال برداریم.
چندی پیش گاردین از پژوهش دیگری گزارش کرده بود که نشان می‌داد که جمعی از ثروتمندترین اقتصادهای دنیا، موسوم به «گروه ۲۰»، در سال‌های گذشته صدها میلیارد دلار خرج گسترش عملیات مرتبط با سوخت‌های فسیلی در کشورهای فقیر کرده‌اند. طبق پژوهش مؤسسه Oil Change International و مؤسسه آمریکایی «دوستان زمین»، این ۲۰ اقتصاد توسعه‌یافته و در حال توسعه همراه با بانک‌های توسعه‌ای که این کشورها سرمایه‌شان را تأمین می‌کنند، در بازه سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲، ۱۴۲ میلیارد دلار خرج توسعه سوخت‌های فسیلی در خارج از مرزهایشان کرده‌اند.
از دهه ۱۹۵۰ میلادی، بخش‌هایی از صنعت نفت در کشورهای غربی، از جمله غول نفتی «اکسون موبیل» از خطرهای گرمایش زمین و رابطه آن با انتشار گازهای گلخانه‌ای به ویژه ناشی از سوزاندن سوخت‌های فسیلی آگاه بودند اما همیشه آن را از دید عموم پنهان نگه داشتند. در ژانویه ۲۰۲۳ / دی‌ماه ۱۴۰۱، نشریه معتبر «ساینس» با بررسی اسناد داخلی اکسون موبیل پژوهشی منتشر کرد که نشان می‌داد دانشمندان این شرکت نه‌تنها از خطر آگاه بودند، بلکه به شکل غریبی پیش‌بینی‌هایشان درباره روند تغییرات اقلیمی از دهه ۱۹۷۰ به این سو درست از آب درآمده است.