سه‌شنبه ۷ اسفند / ۲۶ مارس اعلام شد که سرانجام اتحادیه رانندگان قطار آلمان (GDL) و «دویچه‌بان»، شرکت راه‌آهن آلمان پس از ماه‌های اعتصاب و مذاکره به توافق رسیدند.
بر اساس این توافق که ابتدا توسط دویچه‌بان ارائه شد، کاهش ساعت کار به تدریج و با حفظ دستمزد کامل اجرا خواهد شد و کارکنان و کارگران این امکان را هم خواهند داشت که بیش از ۳۵ ساعت کار کنند و درآمد بیشتری داشته باشند. همچنین در کنار افزایش ۴۲۰ یورویی دستمزدها، کارکنانی که متأثر از افزایش تورم بوده‌اند غرامتی بابت آن به مبلغ دو هزار و ۸۵۰ یورو دریافت خواهند کرد. به‌گفته شرکت راه‌آهن، مدت قرارداد ۲۶ ماه خواهد بود.
این توافق در حالی به‌دست آمده است که در ماه‌های اخیر رانندگان قطار، کارگران و کارکنان دویچه‌بان بارها علیه شرایط زندگی و معیشتی خود دست به اعتصاب زدند که به اختلال در حمل و نقل عمومی در آلمان منجر شد. آن‌ها خواهان افزایش دستمزد و کاهش ساعات کاری بودند و دویچه‌بان در پاسخ، کمبود پرسنل خود را دلیلی بر عملی نکردن خواسته‌های کارکنان عنوان می‌کرد.
براساس این توافق کاهش ساعات کار مرحله به مرحله صورت خواهد گرفت. در سال ۲۰۲۵، از کارکنان پرسیده خواهد شد که آیا می‌خواهند از ژانویه‌ی بعدی ۳۷ ساعت یا بیشتر کار کنند. هر کس که پاسخی ندهد ساعات کارش به طور خودکار به ۳۷ ساعت کاهش خواهد یافت. در ابتدای سال ۲۰۲۷ کاهش اختیاری ساعات کار به ۳۶ ساعت، از ۲۰۲۸ به ۳۵,۵ ساعت و از سال ۲۰۲۹ به ۳۵ ساعت خواهد رسید.
کلاوس وِزِلسکی، رئیس اتحادیه رانندگان قطار آلمان (GDL) به‌رغم توافق به‌دست آمده با دویچه‌بان روز سه‌شنبه گفت که اختلاف با شرکت راه‌آهن به پایان نرسیده است. او گفت ۳۵ ساعت کار در هفته تثبیت شده است و اکنون باید اطمینان حاصل کرد که این مقررات برای کارکنان بیشتری اعمال می‌شود.
وِزِلسکی گفت این توافق می‌توانست زودتر به‌دست آید اگر پیش از این دویچه‌بان از خود انعطاف بیشتری به خرج می‌داد.
مارتین زایلِر، مدیر منابع انسانی راه‌آهن آلمان این توافق را نشانه‌ای از انعطاف‌پذیری این شرکت و ایجاد فرصت‌های بیشتر برای تحول آن دانست و گفت توافق به‌دست آمده «ابتکاری است که براساس آن در آینده کارکنان در نوبت کاری می‌توانند خود در مورد ساعات کار هفتگی خود تصمیم بگیرند».
انجمن مسافران قطار آلمان «پرو بان» (Pro Bahn) که از حقوق مسافران قطار در آلمان حمایت می‌کند از این توافق استقبال کرد. دِتلِف نُیس، رئیس این انجمن گفت توافق فوق «تسکینی واقعی» برای مسافران است. با این حال او تأکید کرد که این توافق می‌توانست زودتر از این‌ها و «بدون این همه اعتصاب» به‌دست آید.
دِتلِف نُیس اجرای مدلی که برای ساعات کار در نظر گرفته شده است را دشوار توصیف کرد و گفت دویچه‌بان بدون شرایط کاری بهتر نمی‌تواند کارکنان جدیدی استخدام کند. او افزود دوره اجرای توافق تا سال ۲۰۲۹ نسبتاً طولانی است و شرکت راه‌آهن می‌تواند از این مدت به‌عنوان فرصت استفاده کرده و شمار پرسنل خود را افزایش دهد.
از سوی دیگر گروهی از اقتصاددان‌ها نیز از دستیابی به این توافق استقبال کردند. کلِمِنس فوست، مدیر مؤسسه اقتصادی مونیخ ایفو، به رویترز گفت مهمترین دستاورد این توافق ساعت کاری انعطاف‌پذیر است. کارکنان می‌توانند بین ۳۵ تا ۴۰ ساعت کار کنند. کسانی که ساعات بیشتری کار می‌کنند نیز پول بیشتری دریافت می‌کنند. فوست گفت: «این برای مقابله با کمبود کارگران ماهر بهتر از کاهش اجباری ساعات کار هفتگی به ۳۵ ساعت برای همه است.»