ــ سلام
ــ سلام
و من به جفت‌گیری گل‌ها می‌اندیشم…
من از گفتن می‌مانم، اما زبان گنجشکان
زبان زندگی جمله‌های جاری جشن طبیعت‌ست.
زبان گنجشکان یعنی: بهار. برگ. بهار…
فروغ فرخزاد
۱۴۰۲ سال سخت دیگری بود که حالا پایان‌اش را در پیشواز بهاری نو و سالی نو جشن می‌گیریم. در ایران، چرخه‌ی تبعیض و ستم جنسیتی و طبقاتی و ملی ادامه یافت و گاه تشدید شد. فقر و تخریب محیط زیست افزون‌تر شد و حکومت، با ترتیب‌دادن نمایش بدنوشته‌شده‌ی انتخاباتی دیگری، از تحکیم سنگربندی‌هایش در برابر مردمان ایران خبر داد. در خارج مرزها، اقدام به نسل‌کشی در غزه و جنگ ویرانگر در اوکراین، جنگ داخلی در سودان و تشدید استعمار در آفریقا، قدرت گرفتن راست افراطی در اروپا و پیشروی‌شان در آمریکا، فروپاشی هرچه بیشتر اقلیم و سرسختی سودجویان صنایع سوخت فسیلی، صفحه‌های نخست رسانه‌ها را به خود اختصاص دادند. سال‌ها می‌آیند و می‌روند و تو گویی پایان هر سال، دریغ سال گذشته باقی می‌ماند؛ سالی که خودش با دریغ سال پیش از آن پایان یافته بود ــ وضعیتی جهانی که سال‌ها در هر تقویمی را به چنین کیفیتی رسانده است.
اما هر بار، پایان سالِ شمسی همراه می‌شود با آری‌گوییِ دوباره‌ای به زندگی؛ با بهاری که تجدید زیستن، که امکانِ «جهانی بهتر» را به ما یادآور می‌شود. «ژن، ژیان، ئازادی» / «زن، زندگی، آزادی» که شهریور ۱۴۰۱ را به نقطه‌ی عطفی در تاریخ معاصر ما بدل کرد، خود آری‌گویی به زندگی در مواجهه با دولتی مرگ‌خواه بود و مبارزه‌ای چندگانه علیه ستم جنسیتی و ملی و استبداد را در پیوند بین ژن و ئازادی، جنین و آجویی، قادین و آزادلیق، امرأة و حریه نمایندگی کرد. در وفاداری به تداومِ روح انقلاب ژینا است که یکم فروردین را با آری‌گویی به زندگی و مبارزه و مقاومت آغاز می‌کنیم. و رادیو زمانه با شما به این آری‌گویی می‌پیوندد.
این نخستین سالی است که محمدرضا نیکفر سردبیری زمانه را واگذار کرده است و به همکاری با زمانه به شیوه‌ای دیگر ادامه می‌دهد. برای همین تأکید می‌کنم که تحریریه‌ی رادیو زمانه، همچون سال‌های گذشته‌اش در دوران سردبیری او، مستقل باقی می‌ماند. من و همکارانم در تحریریه زمانه این قول را به شما می‌دهیم: ما تحت نفوذ هیچ‌یک از صاحبان حقیقی و حقوقی قدرت و سرمایه نیستیم و نخواهیم بود. تنها وفاداری ما به حقیقت است؛ چه در پوشش و تحلیل آنچه درون ایران می‌گذرد و چه درباره آنچه خارج مرزهای این جغرافیا اتفاق می‌افتد. ما هم گاه اشتباه می‌کنیم، گاه چیزی را غلط می‌فهمیم، اما مسئولیت این اشتباه‌ها با خود ماست و در عین استقلال‌مان مرتکب خطا می‌شویم.
ما ابژکتیو هستیم، اما بی‌طرف نه. در برابر ستم و تبعیض و آپارتاید و اکوساید، زمانه وظیفه خود می‌داند که در جبهه رسانه‌ای مبارزه علیه آنها قرار بگیرد و هرگز، بنا به هیچ مصلحت‌اندیشی و منفعت‌ای، دست از حقیقتِ سرد و تیزیِ اندیشه نقادانه برنخواهد داشت. ما افتخار خواهیم کرد اگر هر چه بیشتر صدای زنان، کوئیرها، و مبارزان علیه ستم طبقاتی و ستم ملی و تخریب زیست‌محیطی را بشنویم و وظیفه‌ی خود می‌دانیم که هر چه بلندتر این صداها را بازتاب دهیم و منتقل کنیم. کثرت زندگی‌های آزادی که در بهار بار دیگر ظهور می‌کنند، ما را به یاد کثرتی می‌اندازد که منبع بالقوه سعادتمندی آینده‌ی جغرافیای ایران خواهد بود. پس با بهار امسال، به این کثرت و آزادی، به برابری هم آری می‌گوییم.
سال نو مبارک!
ایمان گنجی