بامداد پنجشنبه ۹ آذر نیروهای نظامی با لودر به شیرآباد زاهدان یورش بردند و چندین سرپناه ساکنان این منطقه را تخریب کردند. هنوز شمار خانههایی که تخریب شد و علت این اقدام مشخص نیست.
مأموران انتظامی که با حداقل ۱۵ دستگاه لودر و دهها خودرو به این محله فقیرنشین یورش بردند، از قبل برق محله را قطع کردند.
کمپین فعالان بلوچ، رسانهای که به صورت ویژه خبرهای مربوط به بلوچها در ایران را پوشش میدهد، به نقل از منابع خود نوشت: «نیروهای نظامی حتی به مردم اجازه خارج کردن اسباب و اثاثیه از داخل منازل را نداده و همه اموال مردم زیر آوار از بین رفته و با زنان و کودکان هم بدرفتاری کردند.»
بر پایه این گزارش، مأموران امنیتی مبادی ورودی و خروجی این محله واقع در ناحیه یک زاهدان را «مسدود» و منطقه را «محاصره کردند». آنها برای اقدام به تخریب سرپناه ساکنان این منطقه هیچ حکم قضایی به مردم نشان ندادند.
حالوش، دیگر رسانه ویژه بلوچها در ایران هم در گزارشی مشابه وضعیت شیرآباد را در صبح ۹ آذر «جو شدید امنیتی» توصیف کرد. این حمله یک روز پیش از جمعه که به روز اعتراض در زاهدان تبدیل شده است، میتواند نشانهای از صفآرایی مأموران امنیتی برای جلوگیری از وقوع یک تظاهرات دیگر باشد.
این نخستین بار نیست که سکونتگاه بلوچها در استان سیستان و بلوچستان تخریب میشود. در سالهای اخیر چندین مرتبه سکونتگاه ساکنان شیرآباد و مردآباد کمب در چابهار را تخریب و ساکنان آن را که اغلب بومیهای فقیر هستند، آواره کردند.
زاهدان، مرکز استان سیستان و بلوچستان که از هشتم مهر ۱۴۰۱ صحنه اعتراضهای هفتگی است یکی از بزرگترین کانونهای حاشیهنشین در ایران است. به گفته مقامهای دولتی ۴۴ درصد جمعیت نزدیک به یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفری این شهر حاشیهنشین هستند.
شیرآباد در ناحیه یک که از یک سمت به منطقه استقرار نهادهای دولتی میرسد، مسافت اندکی با یک منطقه به نسبت مرفه دارد. روزنامه «اعتماد» اسفند ۱۴۰۱، شش ماه پس از جمعه خونین زاهدان در هشتم مهر همان سال وضعیت این محله را «پایین دستترین» نقطه شهر زاهدان توصیف کرده بود.
جمعیت شیرآباد ۸۰ تا ۱۰۰ هزار نفر برآورد شده است. به گفته منابع بلوچ بسیاری از ساکنان این شهرک حتی شناسنامه هم ندارند.
ایرنا، خبرگزاری رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۹۴ گزارش کرده بود بخش بزرگی از جمعیت شیرآباد فقیر، بیکار و یا به زبالهگردی مشغول است و اعتیاد به مصرف مواد مخدر دارد.