اکبر محمدی، زهرا بنی یعقوب، امیر حشمت ساران، امیدرضا میرصیافی، هدی صابر، محسن دکمه چی، ستار بهشتی و هفته پیش هم افشین اسانلو، همگی در زمره زندانیان سیاسی بودند که در سال‌های اخیر و در طول دوران محکومیت خود، در زندان، جان خود را از دست دادند. این فهرست را کماکان می‌توان ادامه داد و به سال‌های قبل‌تر رفت.
مقامات قضائی ایران، عمدتاً علت مرگ این افراد را «ایست قلبی» اعلام کرده‌اند. صرف نظر از اینکه خانواده‌ها و نزدیکان این افراد (برای نمونه خانواده افشین اسانلو) منکر هرگونه سابقه بیماریِ جان باخته خود هستند. جای این پرسش هست که چرا مسئولان زندان، بیماری زندانی را جدی نگرفته‌اند و به عنوان نمونه در مورد هدی صابر آن قدر دیر اقدام کردند که کار از کار گذشته بود.
رژیم حقوقی ایران درباره حفاظت از سلامت و جان زندانی چه می‌گوید؟ چه مکانیسم‌ها یا سازوکارهایی در دست هست تا جلوی تکرار این حوادث گرفته شود؟ آیا در این زمینه می توان به سازوکارهای بین‌المللی امید داشت؟
در گفت‌وگوی حقوق بشری این هفته رادیو زمانه، به بهانه انتشار خبر درگذشت افشین اسانلو، از فعالان کارگری در زندان رجایی‌شهر کرج، با مهناز پراکند، حقوقدان و وکیل دادگستری که خود سال‌هایی زیادی را در زندان‌های ایران گذرانده است صحبت کرده‌ایم و در نخستین پرسش از او درباره ضمانت‌های موجود رژیم حقوقی ایران درباره‌ی سلامت و جان زندانی پرسیده‌ایم.
[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130625_HoghoughBashar_MahnazParakand_BehnamDaraiezadeh.mp3[/podcast]
برای این درخواست که سلامتی زندانیان یا توجه به وضعیت درمانی و بهداشتی ومحل نگداری انها درحکومت ولایت فقیه مثل این است که درزمان اردوگاههای نازی از هیتلر و اطرافیانش درخواست میکردیم که لطفا نسبت به این انسانها کمی رحم شفقت نشان بدهید سی و چهاراست که کشورما به اشغال مشتی تازیزاده وحشی درامده تقریبا انتظارچنین اعمالی باید خوشخیالی باشد اینها برای بقا باید کشتارکنند با بحران افرینی کنند باید مردم را نیازمند کنند باید جوانان را معتاد کنند با ید سرکوب کنند باید زنان ومردان و جوانان و فعالین کارگری را به بند بکشند باید خرافات را درجامعه نهادینه کنند باید غارت و چپاول کنند باید به زنان و مردان تجاوزکنند باید تمامی کسانیکه با دین و عقیده انها مخالفند سرکوب کنند باید دانشجویان و اهالی اهل قلم و وکلای متعهد را به بندبکشند باید ضدیت خودرا با اگاهی و دانیی نشان بدهند و باید به اعمال ضد ایرانی و ضدانسانی ادامه بدهند تا نشان بدهند اولا ایران مارا اشغال کرده اند و دوما نشان بدهند هیچگونه تعلقی به ایران و ایرانی ندارند اکنون وظیفه ما ایرانیان درمقابل چنین جنایتکارانی اجنبی مقاومت و ایستادگی توام با اتحاد و همدلی و همبستگی است و تضادهای خودرا کناربگذاریم تا ازادامه چنین جنایاتی جلوگیری کنیم و اورندگان این حکومت را وادارکنیم به تاریخ مصرف انها خاتمه بدهند.پیروزباشیدومتحدتا درفردای ازادی یاد و خاطره ان سربداران همیشه جاوید را گرامی بداریم.
عسگری / 28 June 2013