از ابتدای شروع جنگ میان حماس و اسرائیل دست کم ۲۳ خبرنگار کشته شده‌اند.
کمیته‌ی محافظت از خبرنگاران در گزارشی با اعلام این آمار افزود که ۱۹ تن از خبرنگاران کشته‌شده فلسطینی بودند. علاوه بر این، هشت خبرنگار زخمی و سه تن دیگر نیز ناپدید شده‌اند.
یکی از آن‌ها، ابراهیم محمد لافی، خبرنگار ۲۲ ساله‌ی عین میدیا بود که به گزارش یونسکو، ۷ اکتبر هنگام عبور از نوار غزه به اسرائیل به ضرب گلوله کشته شد. تن بی‌جان او نزدیک موانعی که غزه و اسرائیل را جدا می‌کنند و در حالی پیدا شد که مانند همیشه جلیقه‌ی آبی‌رنگ ضدگلوله‌‌ی خبرنگاری را با نوشته‌ی «رسانه» به تن داشت. مرگ پنج خبرنگار دیگر نیز در همان روز تایید شده است.
به نظر می‌رسد که مقامات اسرائیلی مصمم‌اند که هیچ تصویری به بیرون درز پیدا نکند. خبرنگاران فلسطینی جز به جان خریدن ریسک مرگ، با موانع دیگری هم مواجه‌اند که انجام وظایف خبرنگاری را برایشان دشوار می‌کند. حال که اسرائیل نوار غزه را کاملا در محاصره گرفته، دسترسی به اینترنت به شدت دشوار و کند شده و همچنین قطعی مداوم و پی در پی برق استفاده از وسایل الکترونیکی، شارژ کردن باتری دوربین‌ها، و ارسال خبرها و تصاویر را تقریبا غیر ممکن کرده است. بعضی خبرنگاران برای پیدا کردن برق به بیمارستان‌ها می‌روند تا از ژنراتور آن‌ها استفاده کنند و بعضی دیگر تا حد ممکن از باتری ماشین‌‌ها استفاده می‌کنند.
در واکنش به اعلام هشدار اسرائیل و دستور تخیله‌ی غزه، رشدی سراج، خبرنگار فلسطینی، و خانواده‌اش، مانند بسیاری دیگر از فلسطینی‌ها تصمیم گرفتند که در خانه‌هایشان بمانند. آن‌ها قبل از ۱۹۴۸ و آنچه فلسطینی‌ها نکبت می‌خوانند، در جفا، جنوب تل‌آویو زندگی می‌کردند و بعد مجبور به جابه‌جایی شدند. در آن سال، هفتصد هزار فلسطینی مجبور شدند خانه‌هایشان را ترک کنند و از همین رو بسیاری از آن‌ها حاضر به ترک دوباره‌ی خانه‌هایشان و تخلیه‌ی نوار غزه نیستند.
رشدی سراج، خبرنگار فلسطینی و مترجم و رابط رسانه‌های فرانسوی در فلسطین، به مدیاپارت گفته بود:
این دشوارترین دوره‌ای است که در آن کار کرده‌ام، وضعیت فاجعه‌بار است. از ابتدای این حمله ما با مانع‌تراشی اسرائیل برای پوشش خبری مواجه شده‌ایم … ما در حالی در میدان و مشغول کار خبررسانی هستیم که خانواده‌هایمان را در خانه رها کرده‌ایم و هر آن ممکن است که ارتش اسرائیل آن‌ها را هدف قرار دهد … اسرائیل سعی دارد نوار غزه را از نظر رسانه‌ای محو کند. دسترسی ما را به اینترنت بسته، به این ترتیب هیچ‌کس در جهان نمی‌فهمد که دارند اینجا چه کار می‌کنند و جنایت‌های جنگی که علیه زنان، کودکان، و شهروندان انجام می‌دهند همگی مخفی می‌ماند … معلوم است که می‌ترسیم. همه می‌ترسند اما انتخاب دیگری نداریم. به‌عنوان خبرنگار، دو راه بیش‌تر ندارم: یا به کارم ادامه دهم و به همه بگویم که اینجا چه اتفاقی می‌افتد، یا هیچ کاری نکنم. من انتخاب کردم که فیلم و عکس بگیرم تا همه‌ی جهان بداند که در نوار غزه چه می‌گذرد … من هرگز از اینجا نمی‌روم. می‌دانم که می‌خواهند مثل ۱۹۴۸ همه‌مان از اینجا برویم و برای همین می‌مانم. حتی اگر ریسک مرگ داشته باشد.»
او روز ۲۲ اکتبر در حمله‌ی هوایی اسرائیل به نوار غزه کشته شد.
این جنگ خبری سال‌هاست که میان اسرائیل و فلسطین وجود دارد. به گزارش سندیکای خبرنگاران در فلسطین، تنها در سال ۲۰۲۲، اسرائیل مرتکب ۹۰۲ مورد جرم علیه خبرنگاران فلسطینی شده است اما نبرد روایت‌ها به اتهام‌زنی و بازداشت خبرنگاران محدود نمی‌شود. نشر اخبار دروغ از جمله سربریدن کودکان از سوی حماس، تکذیب حمله به بیمارستان الاهلی از هر دو طرف، و شایعه‌پراکنی و مسئولیت‌گریزی، انتقال اخبار را بسیار دشوار کرده است.
خبرنگاران فلسطینی در چنین فضایی، با خطر مرگ و با مشکلات تکنیکی از جمله قطعی اینترنت و برق، به کار خود ادامه می‌دهند.