به تازگی دستوری از سوی سناتور آموزش برلین صادر شده که در آن به مدرسه‌ها هشدار داده اند «سمبل‌ها و ژست‌ها و اظهار نظرهایی که هنوز به مرزهای عمل مجرمانه نرسیده‌اند» در رابطه با فلسطین باید ممنوع شوند.
این دستورالعمل «نحوه برخورد با برهم‌زنندگان آرامش مدرسه در ارتباط با حملات تروریستی حماس به اسرائیل» نام دارد.
آنچه در ادامه می‌خوانید، یادداشت معلمی از برلین است.
در تاریخ ۱۳ اکتبر ۲۰۱۳ ما در جریان نامه‌ای از سناتور آموزش، جوانان و خانواده، گونتر-وونش، از حزب دموکرات مسیحی قرار گرفتیم که خطاب به سازمان‌ها و ارگان‌های ناظر بر مدارس چنین نوشته بود:
با توجه به تنوع و گوناگونی مذهبی و اتنیکی در محیط‌های آموزشی برلین، مدارا و پذیرش نظر‌های متفاوت به بخشی جدایی‌ناپذیر از آموزش و پرورش در مدارس برلین تبدیل شده است. مدارا اما اینجا در مدارس مرزی دارد؛ این مرز جایی است که خشونت تروریستی تبلیغ و حمایت شود، به نحوی که در بعضی موارد مشاهده شده است.
سناتور ادامه می‌دهد که نگران آرامش مدرسه است: «منظور از آرامش مدرسه محیطی عاری از کشمکش و یا چیرگی به این کشمکش‌هاست» و مدارس مکان‌هایی هستند که «اجتناب از جهان‌بینی‌های سیاسی و مذهبی یک سرمایه جمعی مهم» محسوب می‌شوند «که محدود کردن آزادی بیان را مشروع می‌کند».
سناتور گونتر-وونش اشاره می‌کند که «نه فقط اعمالی که اصولا مجرمانه و ممنوع هستند، بلکه سمبل‌ها و ژست‌ها و اظهار نظرهایی که هنوز به مرزهای عمل مجرمانه نرسیده‌اند» هم بر هم زننده‌ی آرامش مدرسه محسوب می‌شوند.
برای اینکه این گفته‌ها را توضیح دهد او در این نوشته مثال‌هایی را برای معلمان و دیگر نیروهای آموزشی می‌آورد تا آنها نقش پلیس عقاید را در مدرسه‌ها بهتر بازی کنند:
- پوشیدن لباس‌ها و پوشاکی که به این مسئله مربوط می‌شوند، مانند دستمال فلسطینی یا همان چفیه.
- نشان دادن برچسب‌ها و استیکر‌های با جملاتی نظیر “آزاد باد فلسطین” و یا نقشه اسرائیل با رنگ‌های فلسطینی (سبز و سیاه و قرمز و سفید).
- سردادن شعار “فلسطین را آزاد کنید” و و یا حمایت زبانی از حماس و ترورهایش.
فلسطین ناگهان در نفی‌کردن‌اش به رسمیت شناخته می‌شود. در برلین حدود ۴۵ هزار فلسطینی زندگی می‌کنند و قسمتی از دانش‌آموزان این شهر را تشکیل می‌دهند. بر اساس دستورالعمل سناتور همه معلمان و همچنین سایر نیروهای آموزشی که از مردم فلسطین حمایت می‌کنند، متهم به تروریسم و انسان‌ستیزی می‌شوند و برای آنها پیامدهای حقوقی به بار خواهد آورد.
نامه سناتور این گونه ادامه می‌یابد که «از منظر آموزشی باید مورد توجه قرار گیرد که اظهار نظرهایی که تایید حمله و حمایت از گروه تروریستی که این حمله را برنامه‌ریزی کرده بود به ذهن متبادر می‌کنند، با این هدف که با دانش‌آموزان در این موارد وارد بحث شوند و یک روند فکری را ایجاد کنند، در بدو امر شنیده شود».
چه بلایی قرار است بر سر دانش‌آموزانی بیاید که می‌خواهند از نامشروعی هر شکلی از اشغال و استعمار بگویند یا با آپارتاید مخالفت نشان بدهند و یا از حق مقاومت در برابر اشغال دفاع کنند یا حتی از حماس در غزه به عنوان گروهی واقعاً موجود حرف بزنند، و یا از این بگویند که وضعیت غزه در زمان اشغال هیچ‌گاه بر اساس کرامت انسانی نبوده است؟
این بار آزادی بیان در آلمان انگار معنایی ندارد.
این سند مکتوب سناتور دموکرات مسیحی تنها به عنوان مشروعیت‌زایی و مصونیت حقوقی برای رفتار نژادپرستانه همکارانی پیش از این است که در موضع قدرت در برابر دانش‌آموزان قرار داشته‌اند و دانش‌آموزانی را هدف رفتار نژادپرستانه قرار داده اند که پیش از این هم قصد نشان دادن حمایت خود از مردم تحت ستم فلسطین و رانده‌شدگی دائمی و پاکسازی اتنیکی آنها را داشته‌اند.