به دنبال درگیری مسلحانه میان پلیس و صرب‌تباران مسلح در یک صومعه در شمال کوزوو، در اواخر سپتامبر جنگ لفظی میان پریشتینا و بلگراد بالا گرفت و یک مامور پلیس کوزوو و سه صرب‌تبار مسلح در این درگیری کشته شدند.
قبل از شروع درگیری ۳۰ فرد مسلح در داخل یک صومعه ارتودکس در روستای بانیسکا سنگر گرفتند در حالی که قبل از اشغال صومعه یک مامور پلیس را کشته بودند.
دلایل این درگیری مورد مناقشه است و به وضعیتی اشاره دارد که در تار و پود زندگی در این منطقه گره خورده است، همچنین به این معنی است که رضایتی از وضعیت وجود ندارد.
تنش‌ها به‌طور فوق‌العاده بالاست و شیپور جنگی دیگر در اروپا به گوش می‌رسد و زنگ خطر را در بروکسل و آن سوی اقیانوس اطلس در واشنگتن دی سی به صدا در می‌آورد.
دولت کوزوو مدعی است که این حمله در بلگراد سازماندهی شده بود. آنها به سلاح‌های سنگینی اشاره می‌کنند که شبه‌نظامی‌ها استفاده می‌کردند. آنها استدلال می‌کنند که شبه‌نظامی‌ها تنها می‌توانستند این سلاح‌ها را از طریق روابط با دولت به دست بیاورند. آلبین کورتی، نخست‌وزیر کوزوو، در مصاحبه با اسکای نیوز از جامعه بین‌المللی خواست که موضع سخت‌تری در قبال همسایه صرب خود اتخاذ کند.
او می گوید: «آنها نقششان را انکار می کنند زیرا دارند با تاکتیکی شبیه پوتین در دونباس بازی می‌کنند.»
سوابق این دور اخیر خشونت عمیق و صلح در کوزوو شکننده است. این منطقه مجموعه پیچیده‌ای از قومیت‌ها و جوامع تقسیم‌شده است.
در میتروویکا، نزدیک‌ترین شهر به بانجسکه شکاف‌ها قابل مشاهده است.
در یک طرف رودخانه، آلبانیایی‌های کوزوو، و در سوی دیگر، صرب‌ها حضور دارند هر دو جامعه پرچم‌های خود را با افتخار به اهتزاز در می‌آورند. هر دو طرف دیدگاه‌های بسیار متفاوتی در مورد آنچه باید رخ دهد، دارند. مثل این است که دو ملت زیر یک سقف زندگی می کنند.
اما آنها در نگرانی خود در مورد اینکه این وضعیت می‌تواند به چه چیزی منجر شود، متفق‌القول هستند.
میلوش گووزدیچ، یک صرب نژاد، می‌گوید:
ما جنگ یا چیز دیگری نمی‌خواهیم، فقط می‌خواهیم در اینجا آرام باشیم. ما به صلح یا چیزی شبیه به آن نیاز داریم. برای ما آسان نیست که نتوانیم آزادانه به شمال برویم و آنجا کار کنیم. می‌دانیم که اینجا جای ماست، می‌دانیم که شهر ماست، اما به دلیل تنش‌ها و به دلیل ترس از اینکه ممکن است اتفاقی بیفتد. ما واقعا نمی‌توانیم آزادانه در آن منطقه حرکت کنیم.
در صربستان نیز درباره رویدادها ناامیدی وجود دارد. دولت هر گونه نقشی در این خشونت‌ها را رد می‌کند و ادعا می‌کند که این خشونت‌ها مقاومتی در برابر سیاست‌های ناسیونالیستی تندروانه است که به ادعای آنها باعث ایجاد ترس در میان اقلیت قومی صرب می‌شود.
اما رئیس جمهور الکساندر ووچیچ می‌گوید که می‌داند چرا این اتفاق می‌افتد.
همه می‌توانند وضعیت را درک کنند. بسیاری از آنها توسط پلیس کوزوو تیرباران شدند، حتی کودکان ۱۱ ساله، و هیچ کس در این مورد پاسخگو نبود.
در حال حاضر یافتن راهی برای خروج از وضعیت سخت است. مذاکرات میانجی‌گری اتحادیه اروپا شکست خورده است و بعید است در دوره بحرانی کنونی از سر گرفته شود.
کوزوو در سال ۲۰۰۸ پس از یک جنگ خونین در اواخر دهه ۱۹۹۰ به طور یک‌جانبه اعلام استقلال کرد.
اما صربستان و اکثر صرب‌های قومی ساکن آن هرگز استقلال کوزوو را به رسمیت نشناختند و این نگاه بعید است که به این زودی‌ها تغییر کند.
با این حال، در حال حاضر، نیروهای حافظ صلح بریتانیایی بیشتری زیر چتر ناتو به خدمت گرفته شده‌اند تا از فوران خشونت دیگر جلوگیری کنند.