ارمنستان از شورای امنیت سازمان ملل متحد تقاضا کرده که یک نشست اضطراری برای رسیدگی به آنچه مقامات ارمنستان «وخامت اوضاع انسانی» در منطقه ناگورنو-قره‌باغ می‌دانند برگزار کند. این شرایط پس از آن پدید آمد که دولت آذربایجان ورود کالاهای اساسی را به این منطقه مورد نزاع مسدود کرد.
مهر مارگاریان، نماینده دائمی ارمنستان در سازمان ملل متحد در نامه‌ای چنین نوشته است:
کمبود کالاهای اساسی مثل غذا، دارو و سوخت از پانزدهم ژوئن ۲۰۲۳ که آذربایجان، کوریدور لاچین – تنها راه ارتباطی ناگورنو-قره‌باغ با ارمنستان و دنیای بیرون – را به طور کامل بست و مانع از هرگونه راه ارتباطی حتی راه کمک‌های بشردوستانه به ناگورنو-قره‌باغ شد به‌شدت رو به وخامت رفته است.
مارگاریان افزود که تداوم قطع مسیر تأمین گاز طبیعی و برق به ناگورنو-قره‌باغ از طرف آذربایجان بر جمعیت ساکن در منطقه و معیشت آن‌ها اثر مهلکی داشته است.
به گفته مهر مارگاریان، دولت ارمنستان خواستار مداخله شورای امنیت سازمان ملل به عنوان ارگان اصلی تأمین امنیت جهانی است.
ماه‌هاست که ارمنستان آذربایجان را متهم به مسدودکردن حمل‌ونقل از کوریدور لاچین می‌کند. این کوریدور یک راه کوهستانی کوتاه است که ارمنستان را به مناطق ارمنی‌نشین در ناگورنو-قره‌باغ وصل می‌کند.
مارگاریان در نامه خود به «کمبود جدی» غذا، دارو و سوخت در مناطق با اکثریت ارمنی و نیز قطعی برق و گاز اشاره کرده است. او با ارجاع به وضعیت بیمارانی که به ویژه از دیابت و بیماری‌های عروقی رنج می‌برند، افزود: «این وضعیت به افزایش مرگ‌ومیر بر اساس بیماری‌های مختلف منجر شده است.»
مارگارین هشدار داده که «جمعیت ناگورنو-قره‌باغ امروز در آستانه بروز یک فاجعه انسانی است» و آذربایجان را متهم کرده که «عامدانه شرایط زیستی را برای مردم منطقه تحمل‌ناپذیر کرده است.»
آذربایجان و ارمنستان، این دو همسایه‌ی قفقازی، از دهه ۱۹۸۰ تاکنون بر سر این سرزمین محصور که جامعه بین‌المللی آن را بخشی از آذربایجان می‌داند منازعات بسیاری داشته‌اند و دو مرتبه با هم جنگیده‌اند. جنگ دوم در سال ۲۰۲۰ منجر به شکست نیروهای ارمنستان و پیشروی سرزمینی چشمگیر آذربایجان شد. با وجود میانجی‌گری‌های اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا و روسیه این دو همسایه هنوز به یک توافق صلح پایدار نرسیده‌اند.