کمیته پیگیری وضعیت بازداشتشدگان در تازهتازین گزارش خود درباره سرکوب دانشجویان، اسامی ۱۲۲ دانشجو در دانشگاههای مختلف را منتشر کرده است که به دلیل مشارکت یا حمایت از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ از تحصیل محروم شدهاند.
بر اساس گزارش کمیته پیگیری وضعیت بازداشتشدگان، کمیته انضباطی دانشگاهها بسیاری از دانشجویان را به احکام تعلیق و محرومیت از تحصیل، تبعید دانشگاههای شهرهای دیگر و همچنین اخراج از دانشگاه محکوم کرده است.
کمیته پیگیری وضعیت بازداشتشدگان از زمان آغاز اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ فعالیت خود را شروع کرد و در زمینه اطلاعرسانی درباره افرادی که بازداشت و زندانی میشوند، آگاهیرسانی انجام میدهد.
اسامی دانشگاههایی که دانشجویان آنها شامل محرومیت از تحصیل شدهاند، به شرح زیر است:
دانشگاه الزهرا، دانشگاه آزاد تهران شمال، دانشگاه آزاد شهر قدس، دانشگاه آزاد مشهد، دانشگاه اصفهان، دانشگاه امیرکبیر، دانشگاه بهشتی، دانشگاه بینالمللی قزوین، دانشگاه تبریز، دانشگاه تهران، دانشگاه جندیشاپور اهواز، دانشگاه چمران اهواز، دانشگاه حکیم سبزواری، دانشگاه خوارزمی تهران، دانشگاه دامغان، دانشگاه رازی کرمانشاه، دانشگاه سوره، دانشگاه شریف و دانشگاه شیراز.
سپیده رشنو، شهروند معترض به حجاب اجباری در ماجرای اتوبوس بیآرتی که به بهانه «هتاکی و ضرب و شتم یک زن آمر به معروف» بازداشت شده بود، دانشجوی دانشگاه الزهرا است که به دلیل مخالفت با حجاب اجباری به مدت دو ترم از تحصیل تعلیق شده است.
شهریار شمس و علیرضا برادران شرکا نیز دو دانشجویی هستند که از دانشگاه اخراج شدند.
علیرضا برادران شرکا که دانشجوی ورودی ۱۴۰۱ مقطع ارشد در رشته هوافضای دانشگاه امیرکبیر بود با حکم کمیته انضباطی این دانشگاه، اخراج شد. او در جریان اعتراضات سراسری سال گذشته بازداشت شد و پس از مدتی از زندان آزاد شد.
دانشگاه علوم پزشکی تبریز بیشترین دانشجویان محروم از تحصیل را در میان دانشگاه دیگر دارد. این دانشگاه در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ یکی از پرشورترین و مداومترین اعتراضات دانشجویی را در حمایت از جنبش اعتراضی مردم رقم زد.
شیوا نظرآهاری، فعال حقوق زنان و از گردانندگان کمیته پیگیری وضعیت بازداشتشدگان در گفتوگو با زمانه برخوردهای امنیتی با دانشجویان یکی از گستردهترین و شدیدترینهای دانشگاه میداند.
به گفته نظرآهاری یکی از مهمترین دلایل این برخورد شدید با دانشجویان است است که دانشگاه در جریان جنبش ژینا از کانونهای اصلی اعتراضات بود:
در یک مقاطعی، این دانشگاه بود که جنبش را زنده نگه داشت و کاملا قابل پیشبینی بود که بعد از افول جنبش، سرکوب گسترده در انتظار دانشجوها خواهد بود. باید توجه داشته باشیم که در یک دهه گذشته، و بعد از سرکوب گسترده ۸۸، هرگز چنین سطحی از اعتراضات را در دانشگاهها ندیده بودیم.
شیوا نظرآهاری با اشاره به اطلاعیهای که کمیته پیگیری وضعیت بازداشتشدگان برای ارسال اطلاعات احکام صادر شده علیه دانشجویان منتشر کردند، به زمانه میگوید پیامهای زیادی از دانشجویان سراسر کشور دریافت کردند که نشان میداد در دانشگاههای محل تحصیل این افراد، دهها دانشجو حکم تعلیق یا محرومیت از تحصیل، تبعید و حتی محرومیت از خدمات رفاهی مانند استفاده از خوابگاه دریافت کردهاند.
شیوا نظرآهاری در ادامه میگوید:
بیشتر این اسامی و احکام جایی هم اعلام نشده. برخی حتی از دانشگاه اخراج شدند. خُب این سطح از فشار و سرکوب به هر حال همیشه کارکرد خودش را داشته، برای سایر دانشجوها این پیام را دارد که در صورت شرکت در اعتراضات، با چنین احکامی مواجه میشوید و خود این مساله بازدارنده است. سالهاست که سیستم سرکوب به همین طریق توانسته برای مدتی جنبشهای اعتراضی را خاموش کند. بنابراین تندی برخورد با دانشجوها را باید در مقاومت پرشور و اعتراضات فراموشنشدنی آنها در بحبوحه قیام ژینا دید.
گرداننده کمیته پیگیری وضعیت بازداشت شدگان همزمان تاکید میکند که باید پیام قدردانی از مقاومت دانشجویان را به آنها رساند و کنارشان ایستاد: «تا جای ممکن در مورد این ظلم حرف میزنیم.»