همزمان با روز جهانی کارگر گروهی از فعالان برابری جنسیتی در سنندج در دفاع از مطالبات کارگران تجمع کردند و با صدور یک قطعنامه ۲۰ ماده‌ای خواهان اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران، دانشجویان، معلمان و تمامی برابری‌خواهان برای سرنگونی «نظام ظالمانه و مخرب سرمایه‌داری» در ایران شدند. این گروه از فعالان زنان در سنندج که خود را بخشی از جنبش طبقه کارگر ایران دانستند، نظام اقتصادی سرمایه‌داری را عامل و منشاء فقر، گرسنگی، بیکاری، ناامنی اقتصادی و کلیه مسائلی که آرمان‌های انسانی را نادیده می‌گیرند، برشمردند و گفتند «خواهان مجازات آمران و عاملان قتل» صدها تن از معترضان در خیزش ژن، ژیان، ئازادی هستند. در قطعنامه پایانی این مراسم بر مسائل زیر به عنوان مطالبه «زنان مترقی و برابری‌خواه» تأکید شده است: افزایش حداقل دستمزد به ۲۵ میلیون تا ۳۵ میلیون تومان، لغو مصوبه شورای عالی کار، جرم‌انگاری پرداخت نکردن دستمزد کارگران از سوی کارفرمایان، ممنوعیت اخراج کارگران از سوی کارفرمایان دولتی و خصوصی، پرداخت بیمه بیکاری به تمامی بیکاران، پرداخت دستمزد برابر به زنان و مردان به ازای کار برابر، پایان دادن به استثمار و تبعیض و رفتار غیرانسانی علیه کارگران مهاجران، آزادی فوری همه زندانیان سیاسی و بازداشت‌شدگان قیام ژینا، توقف سرکوب در محیط‌های کارگری و پیگرد قضایی فعالان کارگری، به رسمیت شناختن حق تشکل مستقل کارگران، لغو کار کودکان، افزایش فوری حقوق بازنشستگان بر اساس هزینه‌ زندگی، اعلام تعطیل رسمی در روز جهانی کارگر و روز جهانی زن، لغو مراسم و مناسبت دولتی هفته کارگر به عنوان یک مراسم ضد کارگر، پایان دادن به جرم‌انگاری پوشش اختیاری و توقف مداخله دولت در حق پوشش، برابری زن و مرد و لغو تمامی قوانین تبعیض‌آمیز، حمایت از اعتصاب کارگران پیمانی نفت، گاز و پتروشیمی و محکومیت حمله سازمان‌یافته تروریستی به مدارس. این گروه از زنان در پایان تأکید کردند برابری، منزلت، معیشت، رفاه و شادی حق «ستمدیدگان آپارتاید جنسیتی» است و به‌عنوان بخشی از طبقه کارگر برای تحقق برابری، آزادی و اداره شورایی و تمامی حقوق سلب‌شده از ستمدیدگان به مبارزه ادامه خواهند داد. آنها همچنین از همه «هم‌طبقه‌ای»های خود خواستند با اتحاد و همبستگی برای تحقق مفاد این قطعنامه کوشش کنند.