خامنه‌ای می‌گوید طرفدار کارگران و مخالف فساد است، ولی حیف که به فرمان او عمل نمی‌کنند

علی خامنه‌ای پیش از ظهر روز شنبه ۹ اردیبهشت و در آستانه روز جهانی کارگر برای گروهی که آن‌ها را «نماینده جامعه کارگری» خواند صحبت کرد.

او در بخشی از سخنانش به فساد نهادینه‌شده در نظامی که در ۳۴ سال گذشته در راسش قرار داشته اشاره کرد و البته گفت که اگر فساد هست و این فساد هم گسترده است به این دلیل است که مدیران نظام به فرمان او عمل نکرده‌اند:

بنده حدود ۲۰ سال پیش یک نوشته‌ی مشروحی در باب مبارزه‌ی با فساد دادم؛ آنجا هم گفتم که مبارزه‌ی با فساد پیگیری می‌خواهد، به قول این داستان‌ها و افسانه‌ها «اژدهای هفت‌سر، یک سرش را بزنی، شش سر دیگرش آن طرف زنده‌اند مشغول کارند»، همه‌جانبه باید مبارزه کرد. اگر از آن روز این قضیه را دولت‌های محترم و مسئولین محترم دنبال می‌کردند ما امروز وضع بهتری داشتیم بلاشک.

او در ادامه صحبتش گفت که امید دارد که دولت و مجلس کنونی که مطیع اوامر او هستند ماجرای فساد نظام را حل کنند: «حالا بحمداللّه دولت مردمی، مجلس انقلابی، امید این هست که اینها  این کار مبارزه‌ی با فساد را دنبال کنند.»

جشن تولد ۸۴ سالگی خامنه‌ای: رعیت ایران آنقدر فهم ندارد که همه‌پرسی بگذاریم

رهبر نظام ولایی در بخش دیگری از صحبت‌هایش نقبی هم به اعتراضات کارگری زد و گفت که کارگرانی که در خیابان در مخالفت با سیاست‌های کلی نظام درباره خصوصی‌سازی، قراردادهای یکسویه به نفع کارفرما، موقتی‌سازی و حقوق معوقه‌شان دست به اعتراض می‌زنند به نظام و دولت کمک می‌کنند تا به مسائل آن‌ها آگاه شوند:

اعتراض‌هایی در محیط کارگری وجود داشته؛ بعضی از این اعتراضات که حالا بنده تا آن جایی که خبر دارم اعتراض‌های به‌جایی بوده، اعتراض به تأخیر حقوق، اعتراض به واگذاری غلط؛ گاهی یک محلی را یک مجتمع مهم کاری را به صورت غلط، به صورت فاسد، مفسد واگذار می‌کنند کارگر آنجاست دارد می‌بیند از نزدیک معترض است. این [اعتراض] کمک به دولت است این کمک به نظام است، این آگاه کردن نظام است، هر جا هم در این چنین موارد دستگاه‌های مسئول مثل قوه‌ِی قضاییه و غیره دنبال قضیه رفتند دیدند حق با اینهاست.

این بخش از سخنان خامنه‌ای تکرار نسبتاً کامل سخنرانی سال گذشته‌اش با گروهی از کارگران بود. او سال گذشته هم گفت که اعتراض‌های کارگران را به حق می‌داند ولی برای او مهم است که «کارگرها با دشمن مرزبندی می‌کنند.»

خامنه‌ای در اردیبهشت سال ۱۴۰۱ چنین گفته بود: «مواردی اتفاق افتاده که کارگران اعتراض داشتند، اعتراض‌شان هم بحق بوده؛ بنده که دنبال می‌کنم مسائل را، [می‌دانم] در مواردی اعتراض کارگرانی که جمع شدند، اعتراض به‌حقّی بوده. فرض کنید کارخانه‌ای را دولت به یک نفری واگذار می‌کند، او به جای اینکه کارخانه را مدیریّت کند، ابزارهایش را می‌فروشد، کارگرها را بیرون می‌کند، زمینش را مثلاً می‌خواهد هتل بسازد؛ خب اینجا کارگرها می‌آیند بیرون و اعتراض می‌کنند.»

خامنه‌ای سال پیش وعده داده بود که با «سیاست‌های این دولت جدید، این مشکلات به تدریج برطرف بشود»، وعده‌ای که نه تنها محقق نشد بلکه افزایش اعتراضات کارگری و تسری آن به بخش‌های بزرگ‌تری از جامعه کارگری نشان می‌دهد که دولت مطلوب رهبر جمهوری اسلامی در تضییع حقوق کارگران همان راه پیشینیانش در جمهوری اسلامی را طی می‌کند.

سخنان روز شنبه خامنه‌ای درباره محق بودن کارگران برای اعتراض و پیگیری حقوق‌شان در حالی صورت گرفت که کمتر از ۲۴ ساعت قبل از آن، ماموران امنیتی که تنها به رهبر جمهوری اسلامی پاسخگو هستند و یاست‌های او را دنبال می‌کنند با یورش به منزل محمد حبیبی، سخنگوی کانون صنفی معلمان تهران، تعدادی از معلمان حاضر در این دیدار و تعدادی از فعالان صنفی و مدنی مدافع حقوق کارگران را با خشونت بازداشت کردند.

خامنه‌ای از کارگزارانش خواست از الگوی «بزهای ایرانشهر» درس بگیرند و بیشتر زور بزنند

در جریان این بازداشت یکی از خانم‌های معلم دچار حمله قلبی شد.

ریحانه انصاری‌نژاد، عسل محمدی، هیراد پیربداقی، آنیشا اسدالهی، سروناز احمدی، کامیار فکور، حسن ابراهیمی، ژاله روحزاد و الدوز هاشمی از جمله فعالینی هستند که به دست ماموران امنیتی بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند.

خامنه‌ای البته نه در سخنان پیشین و نه سخنرانی یک‌طرفه امروزش نگفت که سال‌ها اعتراض کارگری و سرکوب تشکل‌های کارگری به دست دستگاه امنیتی زیرنظر او و دستگیری فعالان کارگری چرا رخ داده و چطور هنوز با شدت بسیار ادامه دارد.

رهبر جمهوری اسلامی در حالی که سال‌های گذشته هم بارها حمایت خود را از خصوصی‌سازی و تضییع حقوق کارگران به اسم «بهبود فضای کسب و کار» بیان کرده روز شنبه از نسخه متفاوتی از دلسوزیهایش رونمایی کرد و گفت او نه تنها پرداخت نکردن دستمزد کارگران را ظلم می‌داند بلکه بی‌توجهی به بیمه و خدمات بهداشتی آن‌ها را هم نادرست می‌داند:

این ظلم چیست؟ ظلم این است که دستمزد او را ندهند فقط؟ خب بله این که ظلم بزرگی است اما فقط این نیست، اقدام نکردن در زمینه‌ی همین مسائلی مثل بیمه، مثل بهداشت، مثل بالا بردن مهارت، مثل آموزش، میدان ندادن ابتکار عمل، این‌ها هم ظلم است. یعنی اگر چنانچه می‌خواهید به کارگر ظلم نشود بایستی وسائل و زمینه‌ی ارتقاء مهارت او را فراهم کنید، مسئله‌ی بیمه‌ را تأمین کنید، مسئله‌ی بهداشت را تأمین کنید، مسئله‌ی سلامت خانوادگی را، مسئله‌ی امنیت شغلی را، یعنی نبود اینها هم درواقع ظلم است.

خامنه‌ای همچون سخنرانی‌های پیشینش بار دیگر گفت که خیلی خوشحال است که گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی نتوانستند جامعه کارگری را تحریک کنند و مدعی شد که کارگران در کنار نظام ایستاده‌اند:

«نه»ی بزرگ خامنه‌ای به فقرزدایی، برابری و سلامت

مهم‌ترین نشانه‌ی وفاداری جامعه‌ی کارگری به نظام رفتار آنها در این چند دهه بوده؛ در اول انقلاب تلاش‌های گروهک‌ها بود در داخل کشور، گروهک‌ها تلاش می‌کردند هدفشان این بود که کارگران را بکشانند در خیابان، کارگاه‌ها تعطیل بشود و انقلاب زمین‌گیر بشود، بعد به تدریج بحث گروهک‌ها به کنار رفت. عمدتاً بدخواهان خارجی در این قضیه وارد شدند تا امروز هم ادامه دارد تحریکات کردند، اقدام کردند. برای اینکه بتوانند جامعه‌ی کارگری را در مقابل نظام قرار بدهند؛ جامعه‌ی کارگری هوشمندی نشان داد ایستاد. این خیلی مهم است. خیلی سعی کردند جامعه‌ی کارگری را در مقابل نظام قرار بدهند، اما نتوانستند بعد از این هم دارند تلاش می‌کنند. همین الان دارند تلاش می‌کنند.