جمعی خانوادههای دادخواه خاوران طی بیانیهای از گزارش جدید عفو بینالملل در تجلیل از یاد جانباختگان دهه ۶۰ و محکوم کردن دیپلماتهای جمهوری اسلامی برای همکاری در جنایت علیه بشریت حمایت کردند و خواستار «اخراج دیپلماتهای جمهوری اسلامی» در کشورهای غربی شدند.
این بیانیه گزارش جدید سازمان عفو بینالملل در آستانه چهلوچهارمین سالگرد انقلاب اسلامی به نام «نقش دیپلماتهای سابق جمهوری اسلامی در سرپوش گذاشتن بر کشتار ۶۷» را افشاکننده و محکوم کننده سرکوب و جنایات جمهوری اسلامی میداند که سالها سعی داشته بر آنها به «قصد حذف مخالفان سیاسی سرپوش بگذارد».
در بخشی از این بیانیه به نقش محمدجعفر محلاتی، سفیر سابق جمهوری اسلامی در سازمان ملل در زمان اعدام دسته جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ و استاد فعلی دانشگاه اوبرلین اشاره شده است:
«محمدجعفر محلاتی سفیر رژیم اسلامی ایران در سازمان ملل در دوران کشتار ۶۷ اکنون در آمریکا در کالج اوبرلین در ایالت اوهایو آمریکا تدریس میکند و حاضر نیست حقایقی را که درباره این جنایت علیه بشریت میداند، در اختیار عموم بگذارد. در حالی که خانوادهها با در خطر قرار دادن جان خود، با خون دل، اسامی جانباختهها را جمعآوری کرده و با مشکلات زیاد به دست نمایندگان سازمان ملل و سازمان عفو بینالملل رسانده بودند، محلاتی در ملاقاتها و مکاتبات خود با گزارشگر ویژه سازمان ملل اعدامها را انکار کرده، و تلاش میکرد قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد که در آن نسبت به اعدامهای دستهجمعی ابراز نگرانی شده بود را تضعیف کند. محلاتی گزارشهای مربوط به اعدامهای دستهجمعی را به عنوان «ادعاهای نادرست و شواهد جعلی ساخته و پرداختهی گروههای تروریستی» رد کرده، حاضر به پاسخگویی درباره آن نبود.»
جمعی از خانوادههای دادخواه سال ۶۷ در قالب نهاد «دادخواهان خاوران» گرد هم آمدهاند؛ در بیانیه خود خواستههای زیر را مطرح کردهاند:
«بر پایه دادههای آن [گزارش عفو بینالملل] که نشان از همکاری تنگاتنگ دیپلماتهای رژیم با مقامات نظام و نیروهای سرکوبگر آن برای چندین دهه جنایت سیستماتیک، فرار از پاسخگویی، پنهان کردن سرنوشت و محل دفن هزاران نفر از مخالفان سیاسی رژیم که در دهه ۶۰ به طور فراقضایی کشته و در گورهای بینام و نشان دفن شدهاند، و ادامه این جنایاتها تا کنون، علیه تمامی دیپلماتهای جمهوری اسلامی ایران اعلام جرم کرده، خواستار اخراج آنان از کشورهای اروپایی، آمریکایی، آسیایی و آفریقایی هستیم. دولتها و مردم جهان باید در کنار مردم ایران قرار گرفته و به مصونیت مطلق از مجازات مقامات جمهوری اسلامی ایران پایان دهند.»
سازمان عفو بینالملل ۱۷ بهمن ۱۴۰۱ و همزمان با سالگرد انقلاب اسلامی، طی گزارشی به نقش دیپلماتهای پیشین جمهوری اسلامی ایران در سرپوش گذاشتن بر اعدام دستهجمعی زندانیان سیاسی در سال ۶۷ پرداخته است.
در این گزارش که به صورت یک وقایعنگاری بر اساس تاریخ تهیه شده است، روند اعدامها و انکار آن توسط مقامهای جمهوری اسلامی، از جمله دیپلماتهای حکومت در آن سالها پرداخته است.
در این گزارش به اسامی تعداد بسیاری دیپلماتها و مقامات پیشین جمهوری اسلامی و نقش آنها در انکار و سرپوش گذاشتن بر اعدام زندانیان سیاسی اشاره شده است.