بنا بر گزارش «شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان در ترکیه» پنج‌شنبه شب ۲۴ آذر ۱۴۰۱/ ۱۵ دسامبر، ناصر کمانگر و آرزو مولانایی، فعالان سیاسی و حقوق بشری به همراه دو کودک خردسالشان در حواشی شهر مارماریس، از سوی پلیس ترکیه بازداشت و به کمپ دیپورت منتقل شدند.
در این گزارش به جزئیات، چگونگی و علت بازداشت این خانواده چهار نفره اشاره‌ای نشده است.
شورای «هبستگی پناهجویان و پناهندگان در ترکیه» با بیان این‌که این زوج بعد از «سال‌ها دربدری و کوچ اجباری»، پنج سال است در «برزخ پناهجویی» در ترکیه بدون هیچ‌گونه رسیدگی به پرونده‌شان، گرفتار شده‌اند، نوشته است:
«آنها برای نجات خود و فرزندان خردسالشان از برزخ وصف‌ناپزیر طولانی مدت پروسه پناهندگی به ناچار ریسک فرار از مسیر خطرناک قاچاق را در پیش گرفتند، تا بلکه بعد از ۱۳ سال آوارگی و دربدری، مکانی امن و آرام برای خود و فرزندانشان پیدا کنند. متأسفانه آنها همراه با بیش از صد نفر دیگر در ابتدای راه توسط پلیس ترکیه بازداشت و به کمپ دیپورتی منتقل شدند».
این شورا تأکید گرده است که در صورت انتقال ناصر و آرزو به ایران آنها با خطر «عدم امنیت جانی، شکنجه و زندان» مواجه خواهند شد.
شورای هبستگی در پایان از تمام مجامع بین المللی و حقوق بشری، نهادها، انجمن‌ها، احزاب و گروهای سیاسی، خبرگزاری‌ها و… خواستار تلاش برای نجات ناصر کمانگر، آرزو مولانایی و فرزندان خردسالشان شده است.
برخی از پناهجویان در سال‌های گذشته صرفا به دلیل در اختیار نداشتنِ ادله مورد پذیرش مقامات کشور محل استقرار، به موطن خود دیپورت شده‌اند. دیپورت این شهروندان به کشوری که به دلیل وجود خطر از آنجا مهاجرت کرده‌اند، می‌تواند تهدیدی جدی برای حقوق بنیادین آنها باشد.
در سال‌های اخیر مقامات قضایی و امنیتی ترکیه بارها پناهجویان ایرانی با لغو درخواست پناهجویی‌شان به پلیس ایران تحویل داده‌اند.