بر اساس اطلاعیه کانون نویسندگان ایران صبح دوشنبه ۱۴ آذر، مأموران امنیتی به خانه روزبه سوهانی، شاعر و عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران یورش بردند و با شکستن در و پیکر منزل او، او را بازداشت کردند و به محل نامعلومی بردند.
دو ساعت پس از بازداشت روزبه سوهانی، مأموران امنیتی به خانه آیدا عمیدی، شاعر و یکی دیگر از اعضای هیأت دبیران کانون نویسندگان ایران حمله بردند، در آپارتمان او را شکستند و همسایگان را به وحشت انداختند و او را نیز بازداشت کردند.
هیچگونه اطلاعی از وضعیت این دو عضو هیأت دبیران کانون در دست نیست.
کانون نویسندگان ایران اعلام کرد «مسئولیت هرگونه گزندی به جان روزبه سوهانی و آیدا عمیدی» بر عهده نیروهای سرکوبگر امنیتی است.
نهمین مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران جمعه ۲۲ مهر ۱۴۰۱ در منزل یکی از اعضا برگزار شد و در آن نشست آیدا عمیدی، اکبر معصوم‌بیگی، علی صبوری، روزبه سوهانی و منیژه نجم عراقی به عنوان اعضای اصلی هیأت دبیران کانون نویسندگان ایران انتخاب شدند.
کانون نویسندگان ایران پیش از این اعلام کرده بود که با آغاز جنبش زن، زندگی، آزادی دست‌کم ۹ شاعر و ۱۳ نویسنده ایرانی در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران در بازداشت‌‌اند. شمار نویسندگان، شاعران و هنرمندان ایرانی در زندان‌های جمهوری اسلامی اما بسیار بیش از این عددهاست.
اتهام بسیاری از بازداشت‌شدگان اعلام نشده و بسیاری از آن‌ها از حق برخورداری از وکیل بی‌بهره مانده‌اند.
پیش از بازداشت‌های اخیر، نویسندگان، شاعران و مترجمان دیگری نیز در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس بودند که رضا خندان (مهابادی)، نویسنده، پژوهشگر و عضو کانون نویسندگان ایران، آرش گنجی، مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران، کیوان مهتدی، نویسنده، مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران، سعید مدنی نویسنده و پژوهشگر، خسرو صادقی بروجنی، نویسنده و روزنامه‌نگار و مهوش ثابت، شاعر و آموزگار از آن جمله‌اند.
کانون نویسندگان ایران در اطلاعیه خود ضمن محکوم کردن بازداشت «وحشیانه» آیدا عمیدی و علی صبوری اعلام کرد «بنا بر میثاقی که با منشور آزادی‌خواهی و اساسنامه‌ی خود بسته همچنان به وظیفه ذاتی خود، دفاع از آزادی بیان و قلم و اندیشه بی حصر و استثنا برای همگان، ادامه خواهد داد.»
یک روز قبل از بازداشت دو تن از پنج عضو هیأت دبیران کانون، کانون نویسندگان به مناسبت ۱۳ آذر، سالگرد قتل محمد مختاری و روز مبارزه با سانسور با انتشار اطلاعیه‌ای اعلام کرده بود که سال‌هاست «خواست حذف سانسور از حوزه ادبیات و هنر فراتر رفته و، به گواه اعتراض‌هایی که با شعار “زن زندگی آزادی” پا گرفت، به خواستی عمومی بدل شده است.»
کانون نویسندگان ایران در ادامه یادآوری کرده بود که در این فاصله شکل‌های اعمال سانسور پیچیده‌‌تر شده و به همین سبب هم ضرورت دارد که «اهل قلم ناوابسته به قدرت حاکم» در راه دفاع از اندیشه و بیان و مبارزه با سانسور با یکدیگر همراه و متحد باشند. کانون سپس خاطرنشان کرده بود که «تا برچیده شدن همه‌ی شکل‌های سانسور از پای نخواهد نشست و در این راه دست تمامی نویسندگان، هنرمندان و روزنامه‌نگاران مستقل و آزادی‌خواه را در سراسر جهان به گرمی می‌فشارد.»