هفته‌ی پیش، زیست‌شناسان دانشگاه آلبرتاى کانادا به کشف حیرت‌انگیزى رسیدند. آنها متوجه شدند خزه‌هاى مدفون در زیر یخچال‌هاى شمالى کشور کانادا، که سن‌سنجى ِ کربنى از آنها، قدمتى بالغ بر ۴۰۰ سال رو برای‌شان تخمین زده، در کمال ناباوری، در آزمایشگاه رشد خود را از سر گرفتند.
کشف دیگه‌ای که در هفته‌ی گذشته منجر به تجدید نظرى در تصورات پیشین دانشمندان شد این بود که کانى‌هاى اُولیوین و اسپینل، که از وفور نسبى ِ قابل توجهى در اطراف دهانه‌های شهابسنگى ِ ماه برخوردار هستند، در واقع از خود همون شهابسنگ‌هایى به وجود آمده‌اند که به آن مناطق برخورد کرده بودند. بعضی دانشمندان حتى معتقد هستند این گنجینه‌های شهابسنگی مى‌توانند از ترکیبات اولیه‌ى حیات، که در جریان تحولات زمین، امروزه دیگه نشانی از آها در سیاره‌‌ی ما پیدا نمی‌شود هم میزبانی کنند.
باستان‌شناسان دانشگاه‌هایی در انگلستان هم در هفته‌ی گذشته، کشفیات جالبی را در خصوص یک خَرمهره‌ی چندهزارساله در مصر باستان صورت دادن. این خرمهره که در سال ۱۹۱۱در مقبره‌اى واقع در ۷۰ کیلومترى جنوب شهر قاهره پیدا شده بود، قدمتش به سالیان ۳۳۵۰ تا ۳۶۰۰ قبل از میلاد برمی‌گردد؛ یعنى مدت‌ها قبل از شروع عصر آهن در سرزمین مصر. جنس آهنى-نیکِلى ِ این خرمهره، از همون اول این احتمال را در ذهن خیلى‌ها تقویت کرده بود که شاید منشأ آن یک شهابسنگ بوده باشد.
استفانى دالى، آشورشناس دانشگاه آکسفورد، اخیراً مدعى شده که باغ‌هاى معلق بابِل، که از آنها به عنوان یکى از عجایب هفت‌گانه‌ی جهان باستان یاد مى‌شود، در واقع در۵۵۰ کیلومترى شمال بابل، یعنى در شهر نینوا قرار داشتند و به همین‌واسطه هم کاوش‌هاى باستان‌شناختى متعددى که تاکنون در اراضی کنونی بابل باستان صورت مى‌گرفته، به کشف هیچ مدرکى دال بر وجود این باغ‌ها منجر نمی‌شده. دالى، علت این اشتباه را ترجمه‌ی غلط متون تاریخى عنوان کرده که به سوء‌تعابیر بزرگى هم منجر شدند.
[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130604_SiavashMovahed_Science_weekly_LidaHosseiniNejad.mp3[/podcast]