کارگرانی که از خانه‌های خود اخراج شده‌اند به رویترز گفتند، قطر بلوک‌های آپارتمانی را که سکونتگاه هزاران کارگر خارجی در مرکز دوحه بود، خالی کرده است.
آنها گفتند که بیش از ۱۲ ساختمان توسط مقامات تخلیه و تعطیل شده است و کارگران عمدتاً آسیایی و آفریقایی را مجبور کرده‌اند تا به دنبال سرپناه دیگری باشند.
این اقدام کمتر از چهار هفته قبل از شروع مسابقات جهانی فوتبال در ۲۰ نوامبر صورت می‌گیرد. رفتار استثمارگرانه قطر با کارگران خارجی و قوانین اجتماعی محدود کننده در این کشور تاکنون توجه بین المللی را به خود جلب کرده ولی تغییری در وضعیت ایجاد نشده است.
در یکی از ساختمان‌هایی که به گفته ساکنان ۱۲۰۰ نفر در منطقه المنصوره دوحه زندگی می‌کردند، مقامات حدود ساعت ۸ شب چهارشنبه به ساکنان اخطار دادند که تنها دو ساعت فرصت دارند تا آنجا را ترک کنند.
آنها گفتند که مقامات شهرداری حوالی ساعت ۱۰:۳۰ شب برگشتند، همه را به زور بیرون کردند و درهای ساختمان را قفل کردند. برخی از مردان نتوانسته بودند به موقع برای جمع‌آوری وسایل خود برگردند.
رویترز در گزارش اختصاصی اش از دوحه نوشته است که بسیاری از رانده‌شدگان از اقامتگاه‌ها جایی برای خواب ندارند. بسیاری از کارگرانی که با رویترز صحبت‌کردند، به دلیل ترس از انتقام گیری مقام‌های قطر یا کارفرمایانشان، خواستند که هویتشان محرمانه بماند.
یک مقام دولت قطر گفت که اخراج‌ها ربطی به جام جهانی ندارد و «در راستای برنامه‌های جامع و بلندمدت جاری برای سازماندهی مجدد مناطق دوحه» است.
این مقام گفت: «همه کارگران در محل‌های امن و مناسب اسکان داده شده‌اند» و افزود که درخواست‌ها برای تخلیه «با اطلاع‌رسانی مناسب انجام می‌شود.»
فدراسیون جهانی فوتبال فیفا هنوز به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداده است.
گتوسازی عمدی
حدود ۸۵ درصد از جمعیت سه میلیونی قطر را کارگران خارجی تشکیل می‌دهند. بسیاری از کسانی که اخراج شده‌اند به عنوان راننده، کارگر روزمزد یا قراردادی با شرکت‌ها کار می‌کنند، اما تامین محل اسکان با خودشان است. کسانی که در شرکت‌های بزرگ ساختمانی کار می‌کنند که در کمپ‌هایی زندگی می‌کنند که ده‌ها هزار نفر را در خود جای داده‌اند.
یکی از کارگران گفت که اخراج‌ها مردان مجرد را هدف قرار داده است، در حالی که کارگران خارجی متاهل هنوز آواره نشده‌اند.
یک خبرنگار رویترز بیش از ۱۲ ساختمان را دیده است که ساکنان آن می‌گفتند مردم را بیرون کرده‌اند. برق برخی از ساختمان‌ها قطع شده بود.
بیشتر آنها در محله‌هایی بودند که دولت ساختمان‌هایی را برای اسکان هواداران جام جهانی اجاره کرده است. وبسایت برگزارکننده این مسابقات، ساختمان‌هایی را در المنصوره و سایر مناطق کارگری برای اسکان هواداران تیم‌های فوتبال تبلیغ کرده است. این آپارتمان‌ها که اجاره آنها بین ۲۴۰ تا ۴۲۶ دلار در هر شب در وبسایت برگزار کننده مسابقات تبلیغ شده است همان سکونتگاه کارگران است.
یک مقام قطری به رویترز گفت که مقامات شهری در حال اجرای قانون مصوب سال ۲۰۱۰ هستند که وجود «اردوگاه‌های کارگری در مناطق مسکونی خانوادگی» را ممنوع می‌کند. بیشتر مناطق مرکزی دوحه در تعریف دولت قطر «مناطق مسکونی خانوادگی» است و همین موضوع بهانه‌ای برای آواره کردن کارگران شده است.
برخی از کارگران آواره گفتند که امیدوارند در میان محل اسکان کارگران در داخل و اطراف منطقه صنعتی در حومه جنوب غربی دوحه یا در شهرهای دورافتاده، جایی برای زندگی پیدا کنند.
وانی ساراسواتی، مدیر پروژه‌های Migrant-Rights.org که برای کارگران خارجی در خاورمیانه کمپین می‌کند، گفت: «آواره‌سازی کارگران برای آن است که نمای بیرونی درخشان و ثروتمند قطر به نمایش گذاشته شود بی‌آنکه به نیروی کار ارزانی که این جلوه بیرونی را شکل داده، دیده شود.»
محمد، راننده‌ای از بنگلادش، گفت که او به مدت ۱۴ سال در همان محله زندگی می‌کرد تا روز چهارشنبه، زمانی که شهرداری به او گفت که ۴۸ ساعت فرصت دارد تا سرپناهش را که با ۳۸ نفر دیگر مشترک است، ترک کند.
او گفت کارگرانی که زیرساخت‌های قطر را برای میزبانی جام جهانی ایجاد کردند، با نزدیک شدن به مسابقات کنار گذاشته شدند.
«چه کسی استادیوم‌ها را ساخته است؟ چه کسی جاده‌ها را ساخته است؟ چه کسی همه چیز را ساخته است؟ بنگالی‌ها، پاکستانی‌ها. مردمانی مانند ما. اکنون همه ما را آواره می‌کنند.»