هستی امیری، سپیده قلیان و ملیحه جعفری از دانشجویان و فعالان مدنی که اکنون دوران محکومیت خود را در بند زنان اوین سپری می‌کنند، دوشنبه ۱۱ مهر ۱۴۰۱، با نگارش نامه‌ای نسبت به اعتراضات مردمی اخیر در ایران واکنش نشان دادند.
این سه دانشجو و فعال مدنی در این نامه که نسخه‌ای از آن به دست زمانه رسیده است، اعلام کردند که در اعتراض به محاصره دانشگاه و شلیک مستقیم به دانشجویان تا پایان سرکوب در دانشگاه، آزادی بی‌قید و شرط دانشجویان بازداشت‌شده و تضمین ممنوعیت ورود نیروهای نظامی، شبه نظامی و انتظامی به دانشگاه، مقابل در خروجی بند زنان تحصن می‌کنند.
این سه دانشجو و فعال مدنی در بخش دیگر این نامه با بیان اینکه در چند قدمی ساختمانی که به عنوان بخش فرهنگی زندان اوین تعیین شده است، «صدها بازداشتی تحت بازجویی و شکنجه» هستند، افزودند:
«ما تعدادی از زندانیان بند زنان اوین، اندوه و خشممان را در گلویمان قوت بخشیدیم و در مقابل در خروجی بند زنان تحصن کرده‌ایم و صدایمان را رساتر از همیشه به مقابله با استبداد و سرکوب بلند کرده‌ایم. با هم خواندیم برای خواهرانمان، برای مردم، برادرانمان؛ که لبخند آزادی، خوشه شادی تا سحر بروید.»
پس از اعتراضات گسترده در واکنش به قتل دولتی مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد، دانشجویان بیش از ۱۰۰ دانشگاه ایران از جمله دانشگاه صنعتی شریف دست به اعتراض زدند و از جمله گفتند که به سرکوب نیروهای امنیتی و دستگیری و آزار دانشجویان معترض‌اند.
دانشجویان ۱۱۱ دانشگاه در سراسر ایران طی روزهای گذشته در بیانیه‌هایی جداگانه، یکصدا اعلام کرده بودند در همبستگی با معترضان، اعتراض به بازداشت و سرکوب دانشجویان از حضور در کلاس‌های درس خودداری می‌کنند.
بیش از هزار نفر از استادهای دانشگاه ایران در نامه‌های مختلف و یک فراخوان دست جمعی از دانشجویان، مطالبه‌های آنها و اعتراضاتشان حمایت کرده‌اند. برخی کلاس‌ها را تعطیل کرده‌اند و برخی در اعتراض به شرایط کشور و سرکوب دانشگاه‌ها استعفا کرده‌اند.