چهارشنبه ۸ تیر خانواده‌های جمعی از فعالان صنفی معلمان و کارگران و حامیان آنها که در هفته‌های اخیر توسط نهادهای امنیتی بازداشت شده‌اند، طی یک نامه سرگشاده نسبت به بازداشت این افراد، پرونده‌سازی‌های امنیتی، فشارها جهت اخد اعتراف اجباری، ممنوعیت ملاقات و تهدید به سکوت خانواده‌ها اعتراض کردند.
این نامه توسط خانواده‌های جعفر ابراهیمی، آنیشا اسداللهی، رسول بداقی، محمد حبیبی، حسن سعیدی، رضا شهابی، اسکندر لطفی، شعبان محمدی، کیوان مهتدی، و مسعود نیک‌خواه نوشته است.
خانواده‌های فعالان صنفی و کارگری زندانی در این نامه ضمن اشاره به بیش از ۶۰ روز بازداشت موقت، روندی که برای این فعالان بازداشت شده توسط نهادهای قضایی-امنیتی پیش گرفته شده را «تلاش عبث دستگاه‌های امنیتی برای فراهم کردن اسباب افترا و تهمت» دانسته‌اند و در بخشی از نامه خود نوشته‌اند:
از همین رو، طی بیش از ۶۰ روز، اعضای خانواده ما را در بازداشت موقت نگاه داشته و با انفرادی و بازجویی‌های مکرر تحت فشار قرار داده‌اند. در کجای دنیا چند معلم و کارگر زحمتکش و خوشنام را که هیچ جنایتی نکرده‌اند، در خیابان جوانان مردم را با گلوله نکشته‌اند، حق و سهم دیگران از زندگی را نزدیده‌اند، اختلاس نکرده‌اند، مال مردم نخورده‌اند، سرمایه‌های عمومی را بالا نکشیده‌اند و خانه مردم را روی سرشان ویران نکرده‌اند، این‌گونه آزار می‌دهند؟ جرم پاره‌های تن ما جز نوع‌دوستی و دفاع از ابتدایی‌ترین حقوق کارگران و فرهنگیان چیست؟ چرا عزیزان ما که به حق‌طلبی و دیگرخواهی زبان‌زد عام و خاص‌اند، باید طی سال‌های متمادی این‌چنین آزار ببینند، زندانی شوند، با انفرادی شکنجه ببینند و هدف پرونده‌سازی‌های دروغین نهادهای اطلاعاتی و نمایش‌های شرم‌آور و غیرقانونی صدا و سیما قرار بگیرند؟
تنها چند روز پس از بازداشت این فعالان صنفی معلمان و کارگری، نهادهای امنیتی و صدا و سیمای جمهوری اسلامی با طرح اتهام‌های امنیتی و پخش مستندهایی سعی در پرونده‌سازی علیه آنها داشتند. صدا و سیما با نمایش مستندی کوتاه تلاش کرد تا اعتراضات سراسری معلمان و کنشگران کارگری را به بازداشت دو شهروند فرانسوی به نام‌های سسیل کولر و همسرش ژاک پاریس مرتبط کند.
در مستند پخش شده از صدا و سیما برای بازداشت سسیل کولر ۳۷ ساله و ژاک پاریس ۶۹ ساله که هر دو معلم و عضو «اتحادیه آموزشی و تحصیلی فرانسه» هستند و با ویزای گردشگری به ایران سفر کرده‌اند به «اشراف اطلاعاتی» اشاره شده و گفته می‌شود که این دو نفر از ابتدا زیر «رصد و مراقبت» وزارت اطلاعات بودند.
در قسمت دیگری از این مستند که به قصد تخریب شخصیت و جایگاه معلمان و ارتباط دادن جنبش معلمان به «سرویس‌های بیگانه» انتشار یافته است، دستگاه اطلاعاتی سعی کرده تا با نمایش تصاویر دوربین‌های مدار بسته از این دو نفر و نشست آنان با معلمان، اسکندر (سوران) لطفی، مسعود نیک‌خواه، شعبان محمدی و رسول بداغی، وانمود کند که چنین نشست‌هایی «غیرقانونی» و این افراد با دو خارجیِ «جاسوس» ارتباط داشته‌اند.
خانواده‌های فعالان بازداشت‌شده در نامه خود اشاره می‌کنند که بعد از گذشت بیش از ۶۰ روز بازداشت موقت، نه تنها فشارها بر عزیزان آنها پایان نیافته، بلکه مسئولین زندان ملاقات‌ها را نیز ممنوع کرده‌اند:
طی روزهای اخیر، برخورد مسئولین قضایی پرونده با ما خانواده‌های بازداشتی‌ها، پر از اهمال و بی‌توجهی شده است. در عین حال، ما را تهدید می‌کنند که در صورت سکوت نکردن، ماجرا پیچیده‌تر خواهد شد. چرا دست از اذیت و آزار کارگران و معلمان و‌اعضای خانواده‌شان برنمی‌دارید؟ چرا این نمایش بی‌شرمانه را پایان نمی‌دهید. چرا نمی‌خواهید بفهمید که دیگر این دروغ‌ها خریداری ندارد؟
خانواده‌های بازداشت‌شدگان خواستار توقف فوری پرونده‌سازی‌های دروغین علیه فعالان بازداشت‌شده و پایان یافتن بازجویی‌های مکرر، موهن و تهدیدآمیز شدند و تاکید کردند تداوم بازداشت این افراد هیچ توجیهی ندارد.
خانواده‌های بازداشت‌شدگان هم‌چنین تهدیدها و توهین‌های مقام‌های زندان و بازجوها در برخورد با فعالان بازداشت‌شده و خانواده آنها را مصداق بارز آزار و شکنجه دانستند و خواهان خاتمه فوری این دست برخوردها شدند و در پایان از همکاران و نهادهای مدافع حقوق کارگران و معلمان در ایران و جهان خواستند که آزادی فعالان بازداشت‌شده را مطالبه کنند:
از مقامات جمهوری اسلامی و مسئولان قضایی بخواهند تا فوراً این عزیزان را آزاد کنند و بیش از این آنها و ما را عذاب ندهند. از رسانه‌های جمعی نیز درخواست داریم که دادخواهی و مطالبه ما خانواده‌های کارگران و معلمان بازداشتی را بدون معذوریت انعکاس دهند.
رسول بداقی، محمدحبیبی و جعفر ابراهیمی ۱۰ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱، دو روز قبل از برگزاری تجمع سراسری معلمان که فراخوان آن را اعلام کرده بودند، با یورش نیروهای امنیتی در منزل‌شان بازداشت شدند.
اسکندر لطفی، بامداد یک‌شنبه ۱۱ اردیبهشت امسال به همراه مسعود نیک‌خواه و شعبان محمدی، دو عضو دیگر انجمن صنفی معلمان کُردستان، یک روز پیش از شروع تجمعات سراسری معلمان توسط نیروهای اطلاعات سپاه بازداشت شدند.
شعبان محمدی همان روز پس از چند ساعت بازجویی آزاد و مسعود نیک‌خواه پس از ۱۰ روز بازداشت در تاریخ ۲۱ اردیبهشت با تودیع قرار کفالت از زندان مریوان آزاد شد. اما شعبان محمدی مجددا روز چهارشنبه ۲۱ اردیبهشت هنگام خروج از منزل و مسعود نیک‌خواه ۱۲ ساعت پس از آزادی از بند اطلاعات سپاه، روز پنج‌شنبه ۲۲ اردیبهشت، این بار توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و به ستاد خبری (اداره اطلاعات سنندج) منتقل شدند.
رضا شهابی، عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران ۲۲ اردیبهشت در خانه‌اش بازداشت شد و حسن سعیدی از دیگر اعضای هیات مدیره سندیکای شرکت واحد نیز چهارشنبه شب ۲۸ اردیبهشت با حمله عوامل اطلاعاتی به محل اقامتش بازداشت شد.
آنیشا اسداللهی و کیوان مهتدی نیز دوشنبه ۱۹ اردیبهشت ساعت ۱۴ بعدازظهر (به وقت تهران) با هجوم نیروهای امنیتی به منزل شخصی‌شان دستگیر کردند.