آزادسازی قیمت کالاها خشم عمومی را برانگیخته و در چندین شهر مردم به تنگ آمده از سیاست‌های تهی‌دست‌سازی خشمگین به خیابان آمده‌اند و حکومت نیز راهکار همیشگی را پیشه کرده است: سرکوب؛ سرکوبی که هدفمندانه فعالان صنفی، کارگری و مدافعان حقوق کارگران را نشانه گرفته است.
از آغاز اردیبهشت که معلمان در تداوم حق خواهی‌شان در سراسر ایران تجمع کردند، ده‌ها عضو تشکل‌های صنفی معلمان بازداشت شده و زیر فشار نیروهای امنیتی قرار گرفته‌اند. فعالان سندیکایی و اعضای تشکل‌های کارگری مستقل، مدافعان حقوق کارگران و پژوهشگرانی که اثر سیاست‌های زیانبار حکومت بر توده مردم را رصد و تحلیل می‌کنند، بازداشت شده‌اند.
نهادهای امنیتی و قضایی و بازوهای رسانه‌ای‌شان برای سرکوب شدید بازداشت شدگان به سناریوی تکراری و نخ‌نما شده و اتهام‌زنی متوسل شده‌اند تا نهادهای صنفی مستقل و مدافع حقوق کارگران و ستم‌دیدگان را به همین بهانه «غیرقانونی» منحل اعلام کنند.
در خیابان نیز مردم جان به لب رسیده از تحمیل گرسنگی و ستم هدف شلیک و سرکوب ماموران حکومتی قرار دارند. هدف حکومت از سرکوب مشخص است: جلوگیری از پیوستن گروه‌های معترض که در یک دهه اخیر بارها در اعتراض به سیاست‌های حکومت به شیوه‌های گوناگون شوریده‌اند.
زمانه در روز پنج‌شنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱ (۱۹ مه ۲۰۲۲)جلسه‌ای در کلاب‌هاوس برگزار کرد، با حضور چند فعال عرصه‌ی کارگری و دیگر مطلعان، و این موضوع را به بحث گذاشت: ارتباط میان سیاست آزادسازی نرخ کالاها و سرکوب هدفمند معلمان، کارگران و مدافعان حقوق آن‌ها چیست و چرا حکومت بازهم به سناریوی تکراری و بی‌اعتبار پیگرد توسل جسته است؟
فایل صورتی جلسه را می‌توانید از این طریق بشنوید: