۲۵ نفر از مسیحیان محروم از کار و زندانیان پیشین مسیحی به همت کارزار «کلیسا حق مسیحیان است (کحما)» به‌مناسبت روز جهانی کارگر در بیانیه‌ای از حق کار مسیحیان فارسی‌زبان دفاع کردند.
آن‌ها در بیانیه خود نوشته‌اند:
«از نخستین روزهای به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی مسیحیان فارسی‌زبان، این اقلیت دینی غیررسمی، با اشکال مختلف تبعیضات و ستم‌های هدفمند مواجه بوده‌اند؛ از قتل‌های زنجیره‌ای، اعدام، زندان و تخریب و پلمب و مصادره کلیساها و مستغلات آن‌ها گرفته تا محرومیت از حقوق انسانی، مدنی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و غیره. در حالی‌که در بسیاری از کشورها شاهد مباحث پیشرفته‌ای حول محور رفع “تبعیض در اشتغال” هستیم، در ایران در مورد مسیحیان فارسی‌زبان باید علیه نقض حق “داشتن شغل” اعتراض کنیم.»
به‌گفته امضاکنندگان این بیانیه «تقسیم نابرابر ثروت همگانی و فقیرسازی یکی از سیاست‌هایی است که با اراده‌ای خاص از جانب جمهوری اسلامی علیه جامعه مسیحی فارسی‌زبان، به قصد ناتوان‌سازی و حذف آنان اعمال می‌شود». آن‌ها افزوده‌اند:
«جمهوری اسلامی حق کار و اشتغال را از مسیحیان فارسی‌زبان سلب کرده، در مسیر اشتغال آزاد و خوداشتغالی نیز موانعی جدی بر سر راهشان تراشیده و آن را سخت دشوار و حتی غیرممکن کرده و سهمی از فرصت‌های شغلی برایشان باقی نگذارده است.»
بر اساس گزارش سالانه سازمان مسیحی «درهای باز» (Open Doors)، در مورد نقض حقوق مسیحیان در ۵۰ کشور جهان که دی ماه (ژانویه) گذشته منتشر شد، جمهوری اسلامی ایران، نهمین کشور «مسیحیت‌ستیز» در جهان است.
ایران در گزارشی که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد در رتبه هشتم قرار داشت و در سال ۲۰۲۰ نهمین کشور مسیحیت‌ستیز جهان بود. «درهای باز» در گزارش سالانه خود نوشته بود که تغییر چندانی در وضعیت مسیحیان ایران نسبت به سال گذشته رخ نداده است ولی بیم آن می‌رود با روی کار آمدن ابراهیم رئیسی به‌عنوان رئیس جمهوری ایران و تغییرات در برخی از مواد قانون مجازات اسلامی وضعیت مسیحیان وخیم‌تر شود.
امضاکنندگان بیانیه همچنین با اشاره به برخی مواد منشور جهانی حقوق بشر، میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، و حتی قانون کار جمهوری اسلامی، نوشته‌اند:
«فارغ از نژاد، رنگ، زبان، دین، جنسیت و هر ویژگی دیگری، حق کار یکی از اساسی‌ترین حقوق هر انسان است. نبود حق کار و اشتغال نه تنها نان را از سفره حذف می‌کند بلکه هر کس را که به دور آن نشسته و از آن ارتزاق می‌نماید نیز حذف می‌کند.»
آن‌ها می‌گویند بسیاری از مسیحیان ایران به‌رغم «محرومیت از حق تحصیل به طرق مختلف در زمینه‌های مختلف تخصص و توانمندی‌های عدیده به‌دست می‌آورند اما با وجود نیاز مبرم کشور به بهره‌مندی از متخصصان و زبدگان در راستای رفع بحران‌های پی‌درپی و پرشمار جامعه، در هیچ یک از مقاطع مدیریتی، قانون‌گذاری، علمی، پزشکی، در هیچ یک از وزارتخانه‌ها، مؤسسات مهم دولتی و سایر پست‌های مهم ابداً جایگاهی برای ساختن آینده خود و دیگران ندارند».
به‌گفته آن‌ها نقض حق کار مسیحیان «آسیب‌های مهلک به فرد محروم از آن و خانواده او» و همچنین «لطمه‌های کاری به تمامیت جامعه» وارد می‌کند.
امضاکنندگان بیانیه «خاموشی در برابر ظلم بزرگِ اعمال محرومیت از حق کار و اشتغال را تهدیدی حیاتی علیه نه فقط جامعه مسیحی، بلکه تمام اقشار جامعه و نسل‌های آینده» دانسته‌اند.
امین افشارنادری، جعفر (فیلیپ) انصاری، میلاد ایقانی، گیلدا بردبار، مصطفی بردبار، دنیا جاویده، شاپور جوزی، سام خسروی، ناتان روفه‌گر، امین زارع، مارال زارع، مریم زارعی، مهسا زارع، پرستو ظریفتاش، فرشید فتحی، کاویان فلاح‌محمدی، مریم فلاحی، محمدحسین کاراندیش، شیرین کهولت، شورش (سروش) محمدی، ماری محمدی، علی (پارسا) مصطفایی، اسماعیل مغربی‌نژاد، مهسا مغربی‌نژاد، رضا (داوود) نجات‌ثابت امضاکنندگان این بیانیه هستند.
با این‌که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ادیان مسیحیت، یهودیت، و زرتشتی به‌رسمیت شناخته شده‌اند اما از بهمن سال ۵۷ و با پیروزی انقلاب اسلامی، فشار بر اقلیت‌های دینی در ایران شدت گرفته است. در ایران پیروان ادیانی مانند بهائیت از تمام حقوق مادی و معنوی خود بی‌بهره هستند و حتی پیروان سه دین زرتشتی، یهودی، و مسیحی نیز مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند.
در ۵ بهمن / ۲۵ ژانویه گذشته سازمان‌ها و نهادهای «ماده ۱۸»، «درهای باز»، «سی‌اس‌دبلیو» (CSW) و «ام‌ای سی» (MiddleEast Concern) گزارش سالانه مشترکی در مورد نقض حقوق مسیحیان در ایران منتشر کردند. طبق این گزارش ۳۰ نوکیش مسیحی در سال ۲۰۲۱ با اتهاماتی مربوط به باور دینی و فعالیت مسالمت‌آمیز عقیدتی به محکومیت به زندان و تبعید محکوم شده‌اند. ۲۱ نفر از آن‌ها تا پایان سال میلادی همچنان در حال تحمل این احکام بودند: ۱۸ نفر زندانی، یک نفر در تبعید و دو نفر دیگر هم با پابند الکترونیکی در خانه.
ایران از جمله امضاکنندگان میثاق بین‌المللی حقوق سیاسی و مدنی است که طبق ماده ۱۸ آن، «هر کس حق آزادی اندیشه، عقیده و مذهب دارد. این حق شامل اختیار و آزادی در پذیرش یک مذهب یا عقیده‌ای، به انتخاب خود است. همچنین هر کسی، در بیان آشکار مذهب یا عقیده خود به‌طور فردی یا گروهی آشکارا یا در نهان و نیز انجام تعلیمات مذهبی خود اختیار و آزادی دارد.»
حکومت ایران همواره تعهدات بین‌المللی خود در مورد حقوق بشر را زیر پا گذاشته است.سازمان‌های جهانی بارها حکومت ایران را به‌دلیل سرکوب و آزار اقلیت‌ها محکوم کرده‌اند.