عالیه مطلب‌زاده، روزنامه‌نگار، فعال حقوق زنان و نایب رئیس انجمن دفاع از آزادی مطبوعات در نامه‌ای اعتراضی از زندان خطاب به غلامحسین محسنی اژه‌ای، رئیس قوه قضائیه، ضمن این‌که بازداشت خود را «غیرقانونی» خواند، به تسلط نهادهای امنیتی بر دستگاه قضایی جمهوری اسلامی اعتراض کرد.
عالیه مطلب‌زاده و نرگس محمدی صبح سه‌شنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۰ با هجوم نیروهای امنیتی به منزل نرگس محمدی بازداشت و جهت تحمل حبس به زندان قرچک ورامین بازگردانده شدند. بازداشت آنها در حال صورت گرفت که پیش‌تر اعلام کرده بودند قصد دارند به زندان باز گردند.
عالیه مطلب‌زاده در ابتدای این نامه از ابتلای خود به ویروس کرونا در مرداد سال ۱۴۰۰ و کارشکنی مقامات زندان برای تمدید مرخصی او با وجود توصیه‌های پزشک زندان خبر داده و نوشته است:
«اینجانب قبل‌تر یک بار در مرداد ماه ۱۴۰۰ در زندان اوین پس از ابتلا به کرونای دلتا و آسیب و ابتلای ۴۰ درصدی ریه و همچنین آسیب شدید سیستم ایمنی بدن، بنا به تشخیص و تائید پزشک معتمد پزشکی قانونی علائم لانگ کوید داشته و طبق تشخیص ایشان حداقل شش ماه استراحت و طول درمان برای اینجانب در نظر گرفته شده بود. ولیکن دادیار ناظر زندان (محسن وزیری) بدون توجه به نظر پزشکی قانونی و موارد ذکر شده دستور بازگشت من به زندان را صادر کرد.»
به نوشته عالیه مطلب‌زاده او در تاریخ ۲۰ دی ۱۴۰۰، توسط دادیار ناظر زندان و به شکل غیرقانونی و بدون هیچ حکم قضایی به زندان زنان قرچک ورامین تبعید شده و این تبعید منجر به این شد که عالیه مطلب‌زاده در زندان قرچک بار دیگر به ویروس کرونا مبتلا شود. او نهایتا یک بار دیگر در اسفند سال ۱۴۰۰ ماه به مرخصی استعلاجی اعزام شد.
عالیه مطلب‌زاده در ادامه نامه خود نوشته است که در دوران مرخصی، وکیل و همسرش هر هفته با مراجعه به دادیاری ناظر زندان و ارائه نتایج تست جدید و مدارک پزشکی درخواست تمدید مرخصی را داشته‌اند، اما او و خانواده‌اش در این مدت با تماس‌های تلفنی متعدد و فشارهای روانی شدید از سوی دادیاری ناظر بر زندان برای بازگشت به زندان روبه‌رو بوده‌اند.
نائب‌رئیس انجمن دفاع از آزادی مطبوعات همچنین اشاره کرده بازداشت او و نرگس محمدی با هجوم ماموران وزارت اطلاعات صورت گرفته که در میان آنها برخی از بازجوهای بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین هم دیده می‌شدند.
عالیه مطلب‌زاده خطاب به رئیس قوه قضائیه نوشته است که نیروهای امنیتی حکمی برای دستگیری او نداشتند و پس از اعتراض، ماموران در نهایت حکمی را از طریق پیام‌رسان وات‌ساپ و از سوی نماینده دادیار ناظر بر زندان، یعنی فردی که هیچ اختیار قانونی برای جلب ندارد، دریافت و به اتکای آن اقدام به بازداشت او کرده‌اند.
عالیه مطلب‌زاده در این نامه تاکید کرده که بازداشت او غیرقانونی بوده و نوشته که قاضی اجرای احکام از بازداشت او بی اطلاع بوده است:
«علیرغم تذکر من به روند غیرقانونی بازداشت، مرا به دادسرای اوین (شهید مقدس) منتقل کردند. پس از انتقال قاضی اجرای احکام مستقر در اوین با ابراز تعجب و بی اطلاعی از بازداشت من، اظهار داشتند از موضوع بازداشت من بی اطلاع هستند.»
عالیه مطلب‌زاده در پایان نامه خود تاکید کرده که «نهادهای امنیتی بر قوه قضائیه تسلط دارند» و گفته «قوه قضائیه استقلال لازم در امر قضاوت، صدور حکم و حتی اجرای حکم در ارتباط با زندانیان سیاسی و عقیدتی را ندارد». او در پایان این پرسش را از رئیس قوه قضائیه جمهوری اسلامی پرسیده است:
«چگونه می‌توان باور کرد یک زندانی در حال طی دوران محکومیت، زمان بازگشت به زندان نه توسط دایره اجرای احکام، بلکه توسط یک نهاد امنیتی تعیین تکلیف و بازداشت گردد.»
این زندانی سیاسی اظهار داشته که شیوه بازداشت او نشانه‌ای بر سرنوشت زندانیان سیاسی و عقیدتی است که حتی پس از صدور حکم و زمانی که دوران زندان خود را تحمل می‌کنند، در اختیار نهادهای امنیتی قرار دارند.
در روزهای گذشته غزل عبداللهی، دختر عالیه مطلب‌زاده در اکانت توییتر خود نوشت که داروهای نرگس محمدی و عالیه مطلب‌زاده به آنها تحویل داده نشده است.
عالیه مطلب‌زاده و نرگس محمدی هر دو در شرایطی به زندان بازگرداننده شدند که بیمار هستند و تحت معالجه قرار داشتند، و در حالی از دریافت دریافت داروهایشان ممانعت می‌شود که بنا به گزارش تحقیقی سازمان عفو بین‌الملل که در تاریخ سه‌شنبه ۱۲ آوریل/ ۲۳ فروردین منتشر شد، طی ۱۲ سال گذشته دست‌کم ۹۶ زندانی در زندان‌های سراسر ایران به دلیل ممانعت نظام‌مند از دسترسی به خدمات درمانی جان باخته‌اند.