طالبان در افغانستان می‌گوید که تمام شرایط به رسمیت شناخته شدن را پشت سر گذاشته و اکنون نوبت جامعه جهانی است که این گروه را به عنوان نظام سیاسی مشروع در افغانستان به رسمیت بشناسند.
بلال کریمی، معاون سخنگوی امارت اسلامی طالبان به طلوع‌نیوز گفت: «توقع امارت اسلامی از کشورهای منطقه و جهان این است که با افغان‌ها همکاری نمایند و نظام موجود تحت رهبری امارت اسلامی را به رسمیت بشناسند تا امارت اسلامی بتواند در قبال چالش‌ها و تعامل با جهان و مشکلات موجود مسئولانه وارد عمل شود.»
چین و پاکستان با وجود اینکه بیش از سایر کشورها در تماس با مقامات طالبان بوده‌اند، خواستار تشکیل دولتی فراگیر در افغانستان شده‌اند. موضع پاکستان تا حدودی متناقض است. گروه حقانی که در جریان طالبان هم‌اکنون دست بالا را دارند و مناصب کلیدی را برعهده گرفته‌اند، تحت‌الحمایه پاکستان هستند و تشکیل حکومت فراگیر به معنای کاسته شدن از قدرت و نفوذ آن‌ها است. به نظر می‌رسد پاکستان تمایل ندارد نامش به عنوان نخستین کشوری که طالبان را به رسمیت شناخت، مطرح شود.
پاکستان و عربستان در دهه ۹۰ میلادی نخستین امارت اسلامی طالبان را به رسمیت شناختند و پس از رویدادهای ۱۱ سپتامبر و حمله آمریکا به افغانستان به عنوان دو مشور حامی طالبان تحت فشار افکار عمومی بودند.
روسیه هم موضعی مبهم در رابطه با تسلط طالبان بر افغانستان داشته است. مهم‌ترین نگرانی روسیه این است که آمریکا به بهانه مقابله با گروه‌های تروریستی همچون القاعده و داعش خراسان جای پای نظامی در کشورهای آسیای میانه و دیگر کشورهای همسایه افغانستان پیدا نکند. این همان نگرانی بود که سرگئی لاوروف در نشست هفته گذشته همسایگان افغانستان در تهران بر آن تاکید کرد.
سخنگوی وزارت خارجه روسیه هم مساله به رسمیت شناخته شدن حکومت کنونی را زود خواند است.
ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه گفته است:
«طالبان باید انتظارات جامعه جهانی برای تشکیل دولت فراگیر از نظر قومی، مبارزه با هراس افکنی و حقوق و آزادی‌های افغان‌ها را برآورده سازد.»
حکومت طالبان در سه ماه گذشته علاوه بر نقض گسترده حقوق زنان، دست به پاکسازی قومی و مهاجرت اجباری اقوام غیرپشتون در افغانستان زده است. هم‌اکنون بخش عمده کارمندان زن خانه‌نشین شده‌اند و دختران اجازه حضور در مدارس را ندارند.
اما ایران نیز موضعی مشابه روسیه دارد. از سویی تداوم حضور آمریکا در منطقه به بهانه افغانستان را خط قرمز خود می‌داند و از سوی دیگر نمی خواهد طالبان را بدون گرفتن امتیازهای سیاسی و امنیتی به رسمیت بشناسد. ایران فعلا در هیات حاکمه طالبان هیچ جای پایی ندارد و همین موضوع می تواند در میان‌مدت برای این کشور تهدید راهبردی به همراه داشته باشد. ایران نمی‌خواهد پاکستان برنده مطلق مناسبات در کابل باشد ولی از دیگر سو از خروج آمریکا خشنود است.
موضوع مهم درباره به رسمیت شناخته‌شدن یا نشدن طالبان، بحران انسانی در افغانستان است. سه ماه پس از غصب قدرت از سوی طالبان ابن کشور در آستانه فاجعه قرار گرفته است. سازمان ملل هشدار داده که گرسنگی و فقر غذایی اکثریت جمعیت افغانستان را تهدید می‌کند و زمستان پیش رو، تاریک‌تر و سردتر از زمستان‌های پیشین خواهد بود.