جامعه بومیان در غرب کانادا اعلام کرد که بقایای نزدیک به ۲۰۰ کودک بومی را در محوطه یک مدرسه شبانه‌روزی وابسته به کلیسای کاتالویک کانادا کشف کرده‌است. به این ترتیب این سومین گور دسته‌جمعی بومیان کانادا است که در هفته‌های گذشته کشف می‌شود.
گور دسته‌جمعی جدید که بقایای ۱۸۲ نفر در آن کشف شده است در مدرسه شبانه‌روزی سنت اوژن در نزدیکی شهر «کرنبروک» در ایالت بریتیش کلمبیا قرار دارد. اجساد در محوطه این مدرسه در عمق کم و حدود یک متری سطح زمین دفن شده بودند.
از قرن نوزدهم تا دهه ۱۹۹۰، بیش از ۱۵۰ هزار کودک بومی برای جذب در جامعه کانادا از خانواده‌هایشان گرفته شدند و به مدارس دولتی رفتند. آنها قرار بود در این مدارس زبان انگلیسی و فرهنگ آنگلوساکسونی را بیاموزند. سوءاستفاده از این کودکان و بدرفتاری با آنها در این مدارس امری شایع بود. بسیاری از این کودکان در این دوره جان خود را از دست دادند.
جامعه بومیان کانادا با استفاده از دستگاه‌های جدید و فناوری به دنبال یافتن گورهای احتمالی دیگر در اطراف مدارسی است که این کودکان در آنها نگهداری می‌شدند.
هفته گذشته نیز یک گور دسته‌جمعی با بقایای ۷۱۵ نفر در ساسکاچوان کشف شد. ماه گذشته نیز گور دیگری با ۲۱۵ جسد کشف شده بود. گمان می‌رود که اکثر بقابای این اجساد متعلق به کودکان باشد. بخشی از استخوان‌های کشف شده به اندازه‌ای کوچکند که گمان می‌رود متعلق به کودکانی سه‌ساله باشد.
دولت کانادا متهم است که سال‌ها چشم خود را بر روی این جنایت بسته بود و به درخواست خانواده قربانیان برای یافتن سرنخی از اقوام ناپدید‌شده‌شان همراهی نمی‌کرد. کمیسیون «حقیقت و اصلاح» در کانادا که کار بررسی این پرونده را بر عهده دارد می‌گوید دولت کانادا مرتکب «نسل‌کشی فرهنگی» شده است.
گمان می‌رود شمار کودکانی که در این مدارس تحت اداره کلیسای کاتولیک مرده‌اند از چهار هزار نفر بیشتر باشد.
مدرسه‌ای که گور جدید در آن کشف شده است در سال ۱۸۹۰ افتتاح شد و در سال ۱۹۱۲ به یک مدرسه فنی و حرفه‌ای تبدیل شد. این مدرسه در سال ۱۹۶۹ تعطیل شد.
هزاران کودک بومی در مدرسه سنت اوژن پذیرفته شده بودند. در کل ۱۳۹ مدرسه کاتولیک در کانادا در برنامه تطبیق فرهنگی شرکت داشته‌اند. در میان درخواست‌های فزاینده برای عذرخواهی پاپ از نقش کلیسای کاتولیک در مدارسی که قتلگاه کودکان بومی بود، کلیسای کاتولیک کانادا (CCCB) روز چهارشنبه گفت که پاپ فرانسیس توافق کرده است تا با بازماندگان بومی در واتیکان دیدار کند.
تاریخ پرخشونت مدارس شبانه‌روزی بومیان در کانادا
خشونت‌هایی که دانش‌آموزان بومی کانادایی در اواخر قرن نوزدهم و اواخر قرن بیستم در این مدارس دیدند بخشی از سیاست‌های سیستمی و استعماری دولت‌های متوالی در کانادا برای از از بین بردن زبان و فرهنگ بومیان بود.
در بخشی از این سیاست‌های استعماری، دولت کانادا با کلیساهای مختلف – از جمله کلیسای کاتولیک – همکاری کرد تا کودکان بومی از والدین و جامعه پیرامونی‌شان جدا کنند، و آنها را به زور به مدارس سکونتی بفرستند. این مدارس تحت کنترل کلیساها بودند و بخشی از برنامه کلی، انتقال تربیت مسیحی به این کودکان در برنامه‌های آموزشی کلیسایی بود. بومیان مسیحی نبودند و این مدارس به دنبال تربیت مسیحی کودکان آنها بودند.
این مدارس در سال ۱۸۶۷ در کانادا آغاز به کار کردند و فعالیت‌های آنها صد سال ادامه داشت. در دهه ۷۰ قرن ۲۰، به مرور این مدارس به دولت فدرال کانادا تحویل داده شدند.
در این مدارس، دانش‌آموزان بومی کانادایی اجازه نداشتند به زبان‌های مادری خود صحبت کنند و یا آموزه‌های باوری و مذهبی خود را به جا بیاورند.
به غیر از این تلاش استعماری برای نابود کردن زبان و فرهنگ بومیان کانادا، کودکان در این مدارس از منظر جسمی و روحی هم آسیب می‌دیدند. بازماندگان این مدارس آزارها را از جمله، خشونت فیزیکی، خشونت‌های راونی، تجاوز و تعرض جنسی، سوء‌تغذیه و شرایط بهداشتی نامناسب بر شمرده‌اند. به دلیل این مشکلات میزان مرگ و میر کودکان بومی کانادایی در این مدارس در فاصله این یک صد سال، بین ۳۵ تا ۶۰ درصد تخمین زده شده است.
در سال ۲۰۰۸ کمیسیون حقیقت و آشتی کانادا با هدف ثبت تاریخچه و تأثیرات ماندگار سیستم مدارس مسکونی بومیان کانادا ایجاد شد. این کمیسون در بخشی از حقیقت‌یابی‌هایش به جمع‌آوری اسناد و روایت‌های بازمانده‌ها پرداخت.
سوء‌تغذیه، بی‌توجهی، شرایط بهداشتی نامناسب، بدرفتاری و رسیدگی نکردن به کودکان بیمار از جمله دلایل کشته شدن کودکان بود. به خیلی از خانواده‌های آنها گفته شده بود که گمشده‌اند و یا به دلیل بیماری سل مرده‌اند.