اعتصاب فراگیر کارگران پیمانی نفت به ده‌ها مرکز نفتی گسترش یافته است. مسئولان پالایشگاه تهران روز سه شنبه اول تیر در نخستین روز اعتصاب ۷۰۰ کارگر بخش «اورهال» پالایشگاه، با توزیع فرم تسویه حساب میان کارگران آن‌ها را به اخراج تهدید کردند. کارگران خواستار حمایت شدند.
عمده ترین مطالبات کارگران کاهش روزهای کار و افزایش روزهای مرخصی (۲۰ روز کار، ۱۰ روز مرخصی)، افزایش دستمزدها، کوتاه کردن دست پیمانکاران و حذف قراردادهای موقت است.
اعتصاب که از ۲۹ خرداد در نیروگاه بیدخون آغاز شد، سه شنبه اول تیر به بیش از ۲۵ مرکز از جمله پالایشگاه تهران گسترش یافت. صبح چهارشنبه دوم تیر کارگران شرکت کیهان پارس در پالایشگاه اصفهان، کارگران پیمانی عسلویه، کارگران پروژه‌ای پتروشیمی دماوند، پتروپالایش آدیش، شرکت پتونیا فاز ۲۲ و ۲۴ و شرکت تهران جنوب ماهشهر نیز به اعتصاب پیوستند. کارکنان رسمی فاز دو پالایشگاه آبادان نیز دست از کار کشیده و تجمع کردند.
«شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت» به عنوان هماهنگ کننده اعتصاب کارگران، در بیانیه‌ای خواست‌های اعتصاب را افزایش دستمزدها به بیش از ۱۲ میلیون تومان، کوتاه شدن دست پیمانکاران، لغو قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی، بهبود ایمنی و بهداشت محیط کار، پایان دادن به امنیتی سازی محیط کار و به رسمیت شناختن حق تشکل، اعتصاب و اعتراض اعلام کرد.
تهدید به اخراج دسته جمعی در پالایشگاه تهران
کارگران «اورهال» پالایشگاه تهران روز سه شنبه اول تیر با ترک محل کار به اعتصاب فراگیر صنعت نفت پیوستند. مدیران پالایشگاه کمی پس از آغاز اعتصاب، روش تهدید به اخراج را در پیش گرفتند و فرم‌های تسویه حساب را میان کارگران پخش کردند. مریم وحیدیان روزنامه نگار با انتشار کلیپی از کارگران در اینستاگرام نوشت:
«وزارت نفت حتی یک روز اعتصاب کارگران پروژه‌ای پالایشگاه نفت تهران را تحمل نکرد».
در کلیپ منتشر شده، کارگران در حالی که فرم‌های تسویه حساب را در دست دارند، خواستار حمایت می‌شوند و می‌پرسند: چه کسی از ما حمایت می‌کند؟
حدود ۱۰۶ هزار کارگر پیمانی در صنعت نفت به کار اشتغال دارند که برغم تخصص بالا و سال‌ها تجربه، حقوق‌شان کمتر از نصف حقوق کارکنان رسمی نفت است و از بسیاری از مزایای کارکنان رسمی از جمله امکان استفاده از امکانات درمانی بیمارستان وزارت نفت محرومند.
کارگران پیمانی در سال‌های اخیر ده‌ها اعتصاب پراکتنده را با خواست رفع تبعیض و امنیت شغلی سازمان داده‌اند و تابستان ۹۹ برای اولین بار در چهار دهه اخیر دست به اعتصاب فراگیر زدند.
اعتصاب جاری دومین اعتصاب فراگیر کارگران پیمانی نفت در یک سال اخیر است. مرداد سال ۹۹ نیز کارگران پیمانی صنعت نفت اعتصابی را سازمان دادند که بیش از یک ماه ادامه یافت و در تداوم خود به بیش از ۵۰ مرکز نفتی و نیروگاه برق در ۱۰ استان کشور گسترش یافت. اعتصاب در اغلب مراکز به پذیرش خواست افزایش دستمزد از سوی پیمانکاران منجر شد.
«شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت» اعلام کرده است در صورت عدم پاسخگویی مسئولان، کارگران به اعتصاب را ادامه می‌دهند و اعتصاب خود را به اعتراضات کارکنان رسمی نفت که قرار است ۹ تیر در نقاط مختلف بطور همزمان آغاز شود، پیوند می‌زنند.
اعتصاب کارگران پیمانی نفت با حمایت فعالان و تشکل‌های کارگری روبرو شده است. سندیکای کارگران و رانندگان شرکت واحد تهران و سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه با صدور بیانیه هایی همبستگی خود را با کارگران نفت اعلام کرده‌اند.