بنا به پژوهشی جدید، بسیاری از شهرهای جهان برای مواجهه با تأثیرات ناشی از گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی حاصل از آن آماده نیستند.
«پروژه افشای کربن» (CDP)، یک سازمان خیریه غیرانتفاعی که در زمینه اثرات زیست‌محیطی فعالیت‌های شهرها، دولت‌ها، شرکت‌ها و سرمایه‌گذارها فعال است، این پژوهش را منتشر کرده است.
این سازمان در بررسی خود از ۸۰۰ شهر در سرتاسر جهان به این نتیجه رسیده که تا سال گذشته دست‌کم ۴۳ درصد این شهرها هیچ برنامه‌ای برای سازگار کردن خود با تغییرات اقلیمی در دست نداشته اند. این شهرها مجموعاً ۴۰۰ میلیون تن را در خود جای داده اند.
پژوهش پروژه افشای کربن همچنین نشان داده که یک چهارم این شهرها از منابع مالی کافی برای محافظت از خود در برابر تأثیرات مخرب تغییرات اقلیمی برخوردار نیستند، هرچند ۹۰ درصد آنها با تهدیدهای جدی رویارو خواهند شد.
به عبارت دیگر، ۲۵ درصد شهرها همچون ریو دو ژانیرو در برزیل نداشتن بودجه را دلیل نداشتن برنامه‌ریزی جهت مقابله با تغییرات اقلیمی و سازگاری در برابر آن عنوان کرده اند.
پدیده‌های حاد آب‌و‌هوایی ناشی از تغییرات اقلیمی شهرها در سرتاسر جهان را در معرض تهدید قرار داده اند. جاری شدن سیل، گرمای بیش از حد، کمبود آب، تخریب زیرساخت و آتش‌سوزی‌های طبیعی از جمله این تهدیدها هستند.
به گفته پژوهشگران CDP، مقابله با تغییرات اقلیمی و به ویژه تلاش برای سازگاری با آن، می‌تواند سودآفرین نیز باشد. اما به نظر می‌رسد که این سودآوری مالی بیشتر در تلاش‌ها جهت کاهش انتشار کربن مشخص است تا تلاش‌ها برای سازگارکردن شهرها در برابر تهدیدهای تغییرات اقلیمی.
نصب ژنراتورهای انرژی تجدیدپذیر همچون باتری‌های خورشیدی می‌توانند بازگشت مالی داشته باشند و پروژه‌های افزایش بازده مصرف انرژی نیز به کاهش هزینه‌ها کمک می‌کنند. اما کاستن از صدمات ناشی از پدیده‌های حاد آب و هوایی نیز منافع زیادی دارند. همچنین سازگار کردن شهرها برای عامه مردم سودآفرین خواهد بود.
برای نمونه، پژوهشگران به افزایش میزان فضای سبز شهری اشاره می‌کنند که قدمی مهم در سازگاری با تغییرات اقلیمی است و از سوی دیگر می‌تواند رفاه روحی و سلامت عمومی را بهبود بخشد.
با وجود این، شهرهایی نیز وجود دارند که تلاش‌های مهمی برای سازگاری با تغییرات اقلیمی انجام داده اند؛ از جمله لندن، بریستول، لس آنجلس و آتن.
پیش از این نیز شهرداران ۴۰ شهر بزرگ جهان ۷ مه / ۱۸ اردیبهشت سال گذشته در «بیانیه اصول» برای گذار سبز از پندمی کووید۱۹ هشدار داده بودند که پس از بحران کرونا و برای جلوگیری از فاجعه اقلیمی، «نمی‌توان به اوضاع عادی امور بازگشت زیرا جهان کنونی به سمت افزایش سه درجه‌ای یا بیشتر دما حرکت می‌کند.»
گروه C40 شبکه‌ای از ۹۶ شهر بزرگ در سرتاسر جهان است که هدف‌اش را «اتخاذ کنش‌های جسورانه» برای رسیدن به آینده‌ای سالم‌تر و پایدارتر قرار داده است. این شهرها ۷۵۰ میلیون تن از جمعیت جهان را در خود جای داده‌اند.
سوئیس ره، بزرگ‌ترین شرکت بیمه اتکایی جهان آوریل سال جاری هشدار داد که تغییرات اقلیمی ناشی از گرمایش زمین می‌توانند ۲۳ تریلیون دلار از تولید اقتصاد جهان بکاهند. این یعنی کاهش ۱۱ تا ۱۴ درصدی از میزان برونداد اقتصاد جهانی در مقایسه با سناریویی که تغییرات اقلیمی وجود نداشت.
به طور کلی دمای هوا در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ حدود ۱,۱ درجه سانتیگراد بالاتر از متوسط دمای ثبت‌شده در دوره پیشاصنعتی بود و این نشان می‌دهد که تا چه حد جهان در حال نزدیک شدن به حد گرمایش ۱,۵ درجه سانتیگرادی است که به گفته دانشمندان، سبب تأثیرات شگرفی خواهد شد.
توافق اقلیمی پاریس در ۲۰۱۵ تلاش جامعه بین‌المللی برای مقابله با تغییرات اقلیمی را نمایندگی می‌کند. بر اساس این توافق دولت‌ها متعهد شده‌اند که سطح افزایش دما نسبت به پیش از انقلاب صنعتی را حداکثر ۲ درجه نگه دارند. دانشمندان و فعالان محیط زیست می‌گویند ۱,۵ درجه باید سطح بیشینه این افزایش دما باشد. این سطح در توافق پاریس ذکر شده اما الزام‌آور نیست.