بیژن فرخ‌پور حقیقی، زندانی عقیدتی سابق در ایران و پناهجوی ساکن شهر دنیزلی در ترکیه روز پنج‌شنبه ۹ اردیبهشت ماه/ ۲۹ آوریل توسط پلیس ترکیه بازداشت شده و در حال حاضر در کمپ ویژه دیپورت پناهجویان در آنتالیا در خطر استرداد به ایران قرار دارد.
همسر این پناهجوی ایرانی که در گفت‌و‌گو با زمانه خود را ماریا معرفی می‌کند، می‌گوید به دلیل ثبت نشدن امضای بیژن در اداره مهاجرت ترکیه، پلیس این کشور پرونده پناهجویی او را بسته است:
«ما هر ماه برای ثبت امضا به اداره مهاجرت می‌رفتیم. بعد از شش ماه که باید “کیملیک” همسرم تمدید می‌شد، پلیس مهاجرت به ما اعلام کرد امضاهای همسرم ایراد دارد و در سه نوبت متوالی امضای او ثبت نشده است و به همین دلیل پرونده پناهجویی او را بسته‌اند.»
به گفته ماریا، دادگاه برای همسرش حکم «ترک خاک و دیپورت» صادر کرده و به او گفته شده ظرف ۳۰ روز باید کشور ترکیه را ترک کند:
«با کمک وکیل پرونده به حکم صادر شده اعتراض کردیم اما دادگاه شهر دنیزلی دوباره حکم ترک خاک را تأیید کرد. بعد از ارسال پرونده به دادگاه ازمیر، قاضی مجددا علیه همسرم رأی صادر کرد. هم اکنون پرونده بیژن در مراجع قضایی آنکارا در حال پیگیری است و رأی نهایی دادگاه برای او صادر نشده است.»
وکالت این پرونده را بوسه برگاماله از وکلای دادگستری در ترکیه بر عهده گرفته است.
بازداشت و انتقال بیژن فرخ‌پور حقیقی به کمپ دیپورت توسط پلیس ترکیه در حالی‌ست که این پناهجوی ایرانی به دلیل باورهای مذهبی خود در ایران سابقه بازداشت و زندان دارد و در صورت استرداد ممکن است با شکنجه، حبس طولانی مدت و حتی خطر اعدام مواجه شود.
سید بیژن فرخ‌پور حقیقی، نوکیش مسیحی و عضو شبکه کلیساهای غیر‌رسمی در داخل کشور معروف به «کلیسای ایران» بود. او روز ۲۱ مهر ماه ۱۳۹۱ در جریان برگزاری یک جلسه دعای خانگی توسط مأموران امنیتی در شیراز بازداشت شد. دادگاه انقلاب شیراز او را به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی از طریق اجتماع و تبانی و تبلیغ مسیحیت» به دو سال و نیم حبس قطعی محکوم کرد.
بیژن فرخ‌پور پیش از اجرای حکم حبس از مرز خارج شد و خود را به خانواده‌اش در ترکیه رساند اما با فشار نهادهای امنیتی ایران که تهدید کرده بودند در صورت عدم بازگشت و معرفی خود به زندان عادل‌آباد، نه تنها وثیقه‌ای که به دادگاه سپرده بود را توقیف می‌کنند بلکه پروانه وکالت وکیل پرونده را هم باطل خواهند کرد، او مجبور به بازگشت به کشور شد.
این نوکیش مسیحی در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۳۹۵ خود را برای اجرای حکم حبس به زندان عادل‌آباد شیراز معرفی کرد و پس از اتمام دوران محکومیت، در سال ۲۰۱۸/ ۱۳۹۷ بار دیگر به خانواده خود در ترکیه ملحق شد.
ماریا، همسر این پناهجوی ایرانی از تمام نهادها، ارگان‌ها و مجامع حقوق بشری بین‌المللی می‌خواهد تا با حمایت از آنان، مانع از دیپورت همسرش به ایران شوند.
در سال‌های اخیر بسیاری از کلیساهای خانگی نوکیشان مسیحی در ایران با رأی دادگاه تعطیل شده‌اند. ده‌ها نفر به دلیل گرایش به مسیحیت به زندان افتاده‌اند و صدها نوکیش مسیحی دیگر نیز مجبور به جلای وطن شده‌اند.
بر اساس ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
حکومت جمهوری اسلامی اما همواره به کشیشان فارسی‌زبان و نوکیشان مسیحی فشار وارد کرده و این در حالی‌ست که سران حکومت پیوسته ادعا کرده‌اند هیچ‌کس را به دلیل باور به مذهب یا عقاید شخصی به زندان نمی‌اندازند.
جدای از مقام‌های رسمی و دستگاه‌های دولتی و حکومتی، برخی از تیم‌های امنیتی موسوم به «نیروهای خودسر» هم نوکیشان را زیر نظر دارند و تهدیدشان می‌کنند. مواردی هم بوده است که این تهدیدها عملی شده‌اند:
مهدی دیباج، مبشر مسیحی، ۹ سال به دلیل عقایدش زندانی شد و در بهمن ماه ۱۳۷۲، یک ماه پس از آزادی، ابتدا توسط نیروهای خودسر ربوده و سپس تکه‌تکه شد.
ارسطو سیاح، از دیگر کشیشان مسیحی بود که در نخستین روزهای شکل‌گیری جمهوری اسلامی توسط عده‌ای لباس شخصی در خیابان به قتل رسید.