به دنبال بالا رفتن شمار قربانیان همه‌گیری ویروس کرونا در ترکیه، رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری این کشور، سه هفته قرنطینه سراسری اعلام کرد.
به نوشته خبرگزاری آناتولی، قرار است این تعطیلی سراسری از ساعت ۱۹ روز پنج‌شنبه ۲۹ آوریل/ ۹ اردیبهشت ماه آغاز شود و تا ساعت پنج روز دوشنبه ۱۷ می/ ۲۷ اردیبهشت ماه ادامه یابد.
اعلام این قرنطینه طولانی مدت در حالی‌ست که اداره مهاجرت و نهادهای دولتی ترکیه مانند دفعات پیشینِ قرنطینه سراسری، هیچ‌گونه برنامه عملی راهگشایی برای کم کردن فشارهای معیشتی بر پناهجویان ارائه نداده‌اند.
در یک سال گذشته و در دوران پس از شیوع کرونا در ترکیه نه تنها کمک‌های دولتی در بسیاری از شهرها به پناهجویان پرداخت نشده بلکه در این فاصله زمانی بسیاری از پناهجویان از لحاظ مالی تحت فشارهای کمرشکن قرار گرفته‌اند، به گونه‌ای که برخی به دلیل ناتوانی در پرداخت اجاره خانه، اجبارا خانه‌های استیجاری خود را ترک کرده و «بی‌خانمان» شده‌‌اند.
این نگرانی وجود دارد که در طی سه هفته قرنطینه سراسری پیش رو نیز پناهجویان بار دیگر در سایه عدم حمایت دولت ترکیه و بی‌تفاوتی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در این کشور، بیش از پیش در تنگنای مالی و فشارهای روانی قرار گیرند.
به همین منظور جمعی از فعالان حقوق پناهجویی، شامگاه سه‌شنبه ۲۷ آوریل/ هفتم اردیبهشت با راه‌اندازی یک اتاق گفتوگو در توئیتر، درباره «شرایط معیشتی و روحی پناهندگان در ترکیه در مدت سه هفته قرنطینه» به بحث و تبادل نظر پرداختند.
سیروان منصوری، روزنامه‌نگار، فعال حقوق پناهجویی و مدیر سایت هانا در ترکیه با تأکید بر اینکه اتاق‌های گفتوگو درباره مشکلات پناهجویان قرار است در آینده هم ادامه داشته باشد، گفت:
«در ماه‌های اخیر یک دادخواست که به امضای بیش از پنج هزار نفر از فعالان حقوق پناهجویی، روزنامه‌نگاران و دیگر پناهجویان ساکن در ترکیه رسیده، به مقر دادگاه عالی حقوق بشر اروپا در شهر استراسبورگ در فرانسه ارسال شده است.»
به گفته منصوری، امضا‌کنندگان این دادخواست به وضعیت معیشتی، نبود بیمه‌های درمانی برای پناهجویان و همچنین تضییع حقوق انسانی و قانونی خود در ترکیه اعتراض کرده‌اند.
دیگر افراد حاضر در اتاق گفت‌و‌گوی یاد شده نیز به ارائه پیشنهادها و راهکارهای مدنظر خود برای احقاق حقوق پناهجویان در ترکیه پرداختند.
«پذیرش مسئولیت پرونده‌های پناهجویان توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل مستقر در آنکارا» و «حمایت معیشتی نهادهای دولتی ترکیه در ایام قرنطینه سراسری و بیکاری اجباری» از جمله موضوعات مورد بحث شرکت‌کنندگان در این اتاق گفتوگو در توئیتر بود.
حمایت نشدن پناهجویان از سوی نهادهای دولتی و بین‌المللی در ترکیه شرایط را برای هزاران پناهجوی ساکن این کشور روز به روز بدتر کرده است.
پناهجویان در ترکیه اجازه رسمی برای اشتغال به کار ندارند و بسیاری از آنها اجبارا به صورت غیر قانونی به کارهای طاقت فرسا و بدون بیمه مشغولند. اغلب، صاحبان مشاغل در رستوران‌ها، کافه‌ها یا بخش کشاورزی به دلیل نظارت کمتر از سوی اداره کار ترکیه، پناهجویان را به عنوان کارگر ارزان و بدون بیمه به استخدام در می‌آورند. شیوع کرونا در ترکیه اما سبب شد این بخش‌ها نیز تعطیل یا نیمه تعطیل شوند و به همین سبب پناهجویان بسیاری حتی امکان اشتغال به «کار سیاه» را هم از دست داده‌اند.
بیمه‌های درمانی بیشتر پناهجویان ساکن ترکیه هم از اوایل اسفند ۹۸/ فوریه ۲۰۲۰ از سوی اداره مهاجرت این کشور قطع شده است. این مسأله به ویژه در دوران شیوع کرونا منجر به افزایش فشار بر پناهجویانی شده که بضاعت مالی کافی را برای تأمین هزینه‌های درمانی و خرید اقلام بهداشتی مورد نیاز خود ندارند.