مریخ‌نورد پرسیورنس (پشتکار) پنج‌شنبه ۱۸ فوریه با موفقیت بر سطح مریخ فرود آمد. سیگنال‌های رادیویی فرود موفقیت آمیز این کاوشگر پیچیده ۶ چرخ را تایید کردند.
پرسیورنس در مکانی که برایش تعیین‌شده فرود آمد. دهانه جزِرو در عرض ۱۸ درجه مریخ واقع شده جایی که دانشمندان تصور می‌کنند حدود ۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون سال پیش میزبان دریاچه و رودخانه‌ای با یک دلتای گسترده بوده است.
لحظه فرود مریخ نورد که به صورت زنده برای میلیون‌ها علاقمند دانش، فضانوردی و بویژه مریخ ، از تلویزیون‌ها و اینترنت پخش می‌شد تیم مریخ‌نورد پرسیورنس را غرق در شادی کرد.
پرسیورنس چنانچه ناسا آن را توصیف می‌کند پیشرفته‌ترین آزمایشگاه اختر زیست‌شناسی (آستروبیولوژی) است که تا کنون به سیاره‌ای دیگر فرستاده شده است. این مریخ نورد برای همیشه در سیاره سرخ باقی‌خواهد ماند و هیچ‌گاه به زمین باز نمی‌گردد و عمرش را وقف یافتن نشانه‌ای از حیات میکروبی باستانی بر روی سطح خواهد کرد.
پرسیورنس دقایقی پی از رسیدن به فضا اولین عکس از خانه جدیدش را به زمین مخابره کرد. این تصویر دهانه جزِرو را نشان میداد.
این خودرو روبوتیک ۷ ماه و مسافتی حدود ۴۷۲ میلیون کیلومتر را پیمود تا به مریخ برسد.
دانشمندان ناسا ماموریت مریخ‌نورد پرسیورنس را به منزله آغاز عصر نوینی از ماموریت‌های فضایی می‌بینند.
هفت دقیقه‌ی وحشت
بحرانی‌ترین و پیچیده ترین مرحله سفر مریخ‌نورد پرسیورنس از زمان ورود مریخ‌نورد به سیاره تا لحظه فرود و قرار گرفتن بر خاک سیاره به حساب می‌آمد که ۷ دقیقه طول کشید. این زمان که کارشناسان ناسا از آن با هفت دقیقه وحشت یاد کردند کنترل فضا پیما از زمین خارج و به شکل خودکار صورت گرفت.
به محض ورود به جو، چترنجات مافوق‌صوت سازه‌ی فرود باز شد و سرعت آن را کاهش داد. ۲۰ ثانیه پس از بازشدن چتر، سپر حرارتی از سازه جدا شد و مریخ‌نورد برای نخستین بار در معرض جریان هوای مریخ قرار گرفت. در آخرین مرحله فرود و در ارتفاع ۲۰ متری، کابل‌های جرثقیل باز شدند و ابتدا ارتفاع مریخ‌نورد تا سطح سیاره را کاهش داده و پس از جدا شدن کابل و جرثقیل هر دو در فاصله‌ای ایمن از پرسیورنس سقوط کردند.
مت والاس، معاون پروژه فرود پرسیورنس را بی نقص توصیف کرد و گفت: «خبر خوب این است که فضاپیما -به عقیده من -آسیبی ندیده و هنگام فرود سالم مانده است»
این پروژه مدت دو سال طول کشیده و حدود ۲ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار صرف آن شده است. هدف اصلی پروژه جستجو برای یافتن نشانه‌های فسیل شده از میکروب‌هایی است که ممکن است حدود ۳ میلیارد سال پیش بر روی سطح مریخ وجود داشتند. این مربوط به زمانی است که مریخ گرم‌تر و مرطوب‌تر از امروز بوده و احتمال وجود «حیات» بر روی سطح آن می‌رود.
سابقه کاوش مستقیم خاک مریخ در جستجوی بقایای حیات میکروبی به دهه ۱۹۷۰ و مأموریت مریخ‌نشین‌های وایکینگ-۱ و ۲ بازمی‌گردد که به جایی نرسید.
در سمت دیگر مریخ، مریخ‌نشین اینسایت ناسا نیز که در سومین سال مأموریت خود به سر می‌برد و با ابزارآلاتی ویژه به لرزه‌شناسی خاک این سیاره مشغول است، پژواک ارتعاشات ناشی از فرود پرسیورنس را دربدنه سیاره ثبت خواهد کرد.
ماموریت‌های بعدی ناسا برای مریخ که طی یک دهه آینده صورت می‌گیرد سفر به مریخ، نمونه برداری و بازگرداندن آن به زمین است.
در همین زمینه: