روزنامه گاردین گزارش داده که چند زن کامیل احمدی، انسانشناس بریتانیانی-ایرانی را که اخیراً از ایران گریخته است، به عنوان «یک حیوان درنده جنسی» توصیف کرده‌اند که نباید اجازه ادامه کار با زنان یا با گروه‌های آسیب پذیر را که موضوع اصلی تحقیقات او هستند، داشته باشد.
کامیل احمدی، در زمینه ازدواج کودکان، ناقص سازی جنسی زنان و جوامع دگرباشان جنسی در ایران، کار کرده اما اتهامات تعرض جنسی و آزار و اذیت را که منجر به تعلیق او از انجمن جامعه شناسی ایران شده است، رد می کند.
با این حال خود او در پستی که اکنون از رسانه‌های اجتماعی حذف شده به این اتهامات پرداخته است. او به دلیل «اشتباهات« خود در محل کار و «صدمه زدن به مردم» عذرخواهی کرده است.
چهار زن به طور جداگانه به گاردین گفته‌اند كه کامیل احمدی به آنها تعرض كرده است و دیگران نیز ادعاهایی مبنی بر آزار جنسی مكرر او مطرح كرده‌اند.
دوستان و همکاران این زنان روایت آنها را تایید می‌کنند و می‌گویند قبل از اینکه قربانیان داستان‌هایشان را علنی کنند، درباره سه مورد ادعای تعرض و چندین مورد ادعای آزار و اذیت از سوی او مطالبی شنیده بودند.
کامیل احمدی اخیراً به اتهامات اقدام علیه امنیت ملی در ایران به یک دهه زندان محكوم شد و با قید وثیقه آزاد شد. او پس فرار از كشور و مصاحبه‌های متعددی با رسانه‌ها در بریتانیا از جمله گاردین درباره داستان فرارش از چنگال حکومت ایران داشت.
زنانی که با گاردین صحبت کرده‌اند می گویند می‌ترسند او باردیگر تحقیقات خود را شروع کند و زنان دیگری در معرض خطر قرار بگیرند. اگرچه او نمی‌تواند به ایران بازگرد، اما بسیاری از موضوعاتی که او درباره آنها مطالعه کرده است، در حوزه جوامع مرزی منطقه بوده و او همچنان می‌تواند در این مناطق به کار خود ادامه دهد.
زنی که برای اولین بار درمورد تجربه خود علنی صحبت کرده، به گاردین گفته است:
هنگامی که در مورد قربانیان دیگر او شنیدم، دیگر نمی‌توانستم سکوت کنم، می‌ترسم که او فرصت‌های دیگری برای کار با زنان آسیب پذیر داشته باشد و به آنها صدمه بزند.
احمدی در بیانیه‌ای گفته كه این اتهامات «تهمت‌های بی‌اساس» است كه از سوی رقبای حرفه ای و دولت ایران علیه او مطرح شده است تا او را لكه دار كنند و كارش را تضعیف كمند.
او همچنین گفته که دو نفر از قربانیان با او در روابط توافقی بودهاند اما نگفته چگونه آنها را از حساب‌های ناشناس شناسایی کرده است.
برخی از این ادعاها درباره آزار جنسی کامیل احمدی، اولین بار سال گذشته زمانی مطرح شد که جنبش جهانی #MeToo در ایران، باعث شد که چهره‌های سرشناسی از جمله احمدی متهم به آزار جنسی شوند. حداقل هفت اتهام علیه او در تابستان گذشته به شکل ناشناس در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد.
انتشار این اتهامات منجر به تحقیقات انجمن جامعه شناسی ایران شد و در نهایت عضویت او به حالت تعلیق درآمد.
در بیانیه این گروه که هیچ گونه وابستگی سیاسی ندارد، آمده بود که «رفتار او موجب سوءاستفاده جنسی از چندین محقق جوان و تخطی از قوانین اخلاقی حاکم بر فعالیت‌های علمی و پژوهشی شده است.»
احمدی گفته که این اتهامات در دادگاه مورد بررسی قرار نگرفته است و بخشی از یک کارزار برای «خاموش کردن صدای او است. او نیروهای امنیتی ایران و همچنین دشمنان شخصی‌اش در دانشگاه را عاملان این کار معرفی کرده است.
یکی از زنانی که گاردین با آن صحبت کرده گفته است که آزار کامیل احمدی علیه او بیش از ۱۵ سال پیش در خارج از ایران رخ داده است. بقیه شاهدان همه جزئیات حملات ادعایی را بیان کرده‌اند که به گفته آنها در زمانی که او در دهه گذشته در ایران کار میدانی انجام می‌داد، صورت گرفته است.
احمدی اندکی پس از انتشار اولین ادعا در سال گذشته، در بیانیه ای که در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد، «اشتباهات» خود را پذیرفت و از کسانی که صدمه دیده بودند عذرخواهی کرد، اما گفت که تمام روابط جنسی‌اش توافقی بوده است.
او در ادامه اظهارات خود ادعا کرد که اختلافات فرهنگی منجر به متهم شدن او به این رفتارهای ناشایست شده است.
زنانی که ادعای تعرض از جانب او را مطرح می‌کنند گفته‌اند که کامیل احمدی غالباً شوخی‌های جنسی می‌کرد، بحث را به سمت سوژه‌های صریح جنسی هدایت می‌کرد و سوالات ناگهانی درباره زندگی جنسی آنها می‌پرسید.
به گفته چندین نفر از آنها، اگر به او اعتراض کردند، میگفت که فمینیست‌ها باید از آزادی جنسی حمایت کنند و اصرار داشت که مکالمات جنسی، نشان دهنده مدرن بودن او است. هنگامی که زنان در برابر تعرضات جنسی او مقاومت می کردند، او آنها را به‌خاطر «محافظه کار بودن» تمسخر می کرد.
یک شاهد دیگر ادعا کرده که کامیل احمدی از زبان بسیار جنسی استفاده می‌کرده. همچنین استفاده از الکل و حشیش و روابط جنسی در رابطه با محققان جوانی که با او کار می‌کردند، سوءاستفاده از قدرت در محیط کار از سوی او بوده است.
این شاهد همچنین ادعا کرده که احمدی علیرغم اینکه خود را متعهد به مسائل اجتماعی توصیف می‌کند، بارها و بارها از اشاره به اعتبار همکاران زن و سهیم کردن آنها در کارش خودداری کرده است.