آخرین تحقیقات دانشمندان نشان می‌دهد روند ذوب یخچال‌های طبیعی در سرتاسر جهان با با سرعت وحشتناکی ادامه دارد. در این بین وضعیت ذوب یخ‌ها در گرین‌لند و قطب جنوب سریع‌تر از دیگر جاهاست.
طبق مقاله‌ای که به تازگی در مجله علمی کرایوسفر به چاپ رسیده است، نرخ ذوب یخچال‌های طبیعی شانه به شانه با بدترین پیش‌بینی‌های کارگروه تغییرات اقلیمی سازمان ملل، پیش می‌رود.
توماس اسلیتر، سرپرست تیم تحقیقاتی و عضو مرکز رصد و مدل‌سازی تغییرات قطب‌ها در دانشگاه لیدز در مصاحبه‌ای نسبت به عواقب جبران ناپذیر جهانی این اتفاقات هشدار داده است و معتقد است با ادامه بالا آمدن سطح آب‌های آزاد در مقیاس کنونی، در ۲۱اُم شاهد اثرات بسیار جدی بر شهرهای ساحلی خواهیم بود.
حدفاصل سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۷، شاهد آب شدن ۲۸٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ (۲۸تریلیون) تُن از یخچال‌های طبیعی بودیم. برای درک بهتر این عدد باید بدانید که این میزان یخ برای پوشاندن سرتاسر بریتانیا با صفحه‌ی یخی به ضخامت ۱۰۰ متر کفایت می‌کند. دو سوم این یخ‌ها بخاطر گرم شدن هوا، و یک سوم باقی‌مانده به علت گرم شدن دریاها آب شده‌اند.
سرعت ذوب یخچال‌های طبیعی در بازه سال‌های ذکر شده حدود ۵۷٪ رشد داشته است؛ یعنی از ۸۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ (۸۰۰ میلیارد) تن در دهه ۹۰ میلادی، تا ۱٫۲۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ (یک تریلیون و ۲۰۰ میلیارد) تن در سال ۲۰۱۷. نیمی از این یخ‌های آب شده بر روی سطح خشکی قرار داشته‌اند و این یعنی افزایش سطح آب‌های آزاد. بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهند، به علت آب شدن یخچال‌های طبیعی، سطح آب‌های آزاد حدود ۳۵ میلی‌متر بالا آمده است.
درصد زیادی از یخچال‌های آب شده، زمانی یخچال‌های شناور عظیمی در قطب‌ها بودند. این موضوع باعث شده تا ریسک وقوع چرخه واکنشی طبیعی، فقدان اثر آلبیدو، افزایش یابد. برای فهم بهتر این موضوع بهتر است اول با اثر آلبیدو آشنا شویم. در واقع اثر آلبیدو به بازتاب نور خورشید توسط یخ‌های قطبی سفید رنگ، به خارج اتمسفر، گفته می‌شود. آب شدن یخچال‌های شناور به معنی پیوستن یخ‌های روشن و سفید رنگ، به اقیانوس تیره است و این یعنی جذب میزان بیشتری از انرژی خورشیدی و افزایش سرعت ذوب شدن یخچال‌ها و بوجود آمدن یک چرخه واکنشی.
یخچال‌های طبیعی موجود در خشکی، یا به اصطلاح پیریخ‌ها، بعد از یخچال‌های شناور، بیشترین سهم از یخ‌های آب شده را حدفاصل سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۷ با رقمی حدود ۸٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ (۸ تریلیون) تن، در اختیار دارند. آب شدن پیریخ‌ها به طور همزمان باعث افزایش خطر بروز سیل، و کم آبی نیز می‌شود. کوچک‌شدن این یخچال‌های طبیعی و روان شدن آب حاصل از یخ‌های ذوب شده، از طرفی موجب بروز سیل و زیر آب رفتن مناطق پایین دستی می‌شود و از سوی دیگر، پیریخ‌های کوچک‌تر به معنی جریان آب پایدار خفیف‌تر است؛ جریان آبی که در اکثر این مناطق برای مصارف کشاورزی و شرب استفاده می‌شود.
اینیه‌س اتوساکا، دانشجوی دکترای مرکز رصد و مدل‌سازی تغییرات قطب‌ها در دانشگاه لیدز و یکی دیگر از اعضای تیم این تحقیق، می‌گوید: «همان‌طور که در مقیاس کلان، ذوب شدن پیریخ‌ها به معنی بالا آمدن سطح آب‌های آزاد تلقی می‌شود، این پدیده تهدیدی برای منابع آب شرب بسیاری از جوامع نیز به حساب می‌آید. کوچک شدن یخچال‌های طبیعی خشکی‌ها، چه از نظر جهانی و چه از نظر محلی، دارای اهمیت حیاتی است.»
این تحقیقات که با نام «عدم تعادل زمین با یخ‌هایش» منتشر شده است، یخچال‌های طبیعی سرتاسر جهان را در یک بازه زمانی ۲۳ ساله، به وسیله تصاویر ماهواره‌ای رصد کرده است. تحقیقات پیشین در این حوزه، همواره معطوف به بخش مشخصی از یخچال‌ها می‌شدند و سر و کارشان با داده‌های جامع جهانی نبوده است. این تحقیقات با همکاری تیم‌های تحقیقاتی از دانشگاه ادینبرو، کالج زمین‌شناسی لندن، شرکتی فعال در حوزه دیتاساینس و با پشتیبانی مالی کمیته تحقیقات محیط طبیعی بریتانیا، انجام شده است.
- منبع: فیونا هاروی، گاردین
اکثر شهرهای آمریکا که در نزدیکی اقیانوس هستند اکنون دفاتر و “افسرهای تاب آوری” دارند؛ مانند بسیاری شهرهای ایالت فلوریدا.
یک از وظیفه های اصلی این “افسرهای تاب آوری” (resilience officer) برنامه ریزی و اجرای برنامه های حفظ محیط زیست و کنار آمدن با بالا رفتن سطح آب در شهرها است.
رخنه کردن آب اقیانوس به شهر ها شروع شده است. بسیاری از شهرها به زیر اب خواهد رفت. فعلا صحبت بر سر چگونه به زیر آب رفتن شهرهاست.
اکنون در کره زمین حدود یک میلیون و نیم پناهجویان تغییرات اقلیمی جود دارد.
هیچ بعید نخواهد بود که تعداد چنین پناهجویانی در مدت کوتاهی افزایشی بی سابقه داشته باشد.
ناظری / 31 January 2021
در ذیل مقاله ای از دو سال پیش, در “گاردین”, راجع به پناهجویان تغییرات اقلیمی در آمریکا.
“دوران مهاجرتهای عظیم اقلیمی در آمریکا آغاز گشته است”
America’s era of climate mass migration is here
‘We’re moving to higher ground’:
By the end of this century, sea level rises alone could displace 13m people. Many states will have to grapple with hordes of residents seeking dry ground. But, as one expert says, ‘No state is unaffected by this’
“I was sloshing through the water with my puppy dog, debris was everywhere,” she said. “I feel completely sunken. It would cost me around $500,000 to raise the house, demolish the first floor. I’m going to rent a place instead, on higher ground.”
***
ناظری / 01 February 2021