زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد پس از سه ماه نگهداری در سلول انفرادی زندان کرمان، به زندان کرمانشاه منتقل شد. همچنان نگرانی‌های زیادی در مورد وضعیت سلامتی او در این زندان وجود دارد.
به گزارش شبکه حقوق بشر کردستان، سه‌شنبه ۱ مهر زینب جلالیان از زندان کرمان به زندان کرمانشاه منتقل شده است. در طول ماه‌های گذشته این چندمین بار است که این زندانی محکوم به حبس ابد را به زندان تازه‌ای منتقل می‌کنند.
۱۰ اردیبهشت سال جاری زینب جلالیان را به صورت ناگهانی و بدون ارائه هیچ دلیلی از زندان خوی به زندان زنان قرچک ورامین و پس از گذشت دو ماه، در حالی که به ویروس کرونا مبتلا شده بود و در اعتصاب غذا در اعتراض به شرایطش به سر می‌برد، به زندان کرمان منتقل کردند.
یک منبع مطلع از پرونده زینب جلالیان در گفت‌وگو با شبکه حقوق بشر کردستان از وضعیت سلامتی این زندانی سیاسی پس از ابتلا به ویروس کرونا ابراز نگرانی کرده و گفته است:
«ریه‌های خانم جلالیان پس از ابتلا به کرونا در زندان قرچک و عدم رسیدگی پزشکی دچار آسیب جدی شده است و در این مدت به صورت مداوم سرفه می‌کند و دچار مشکل شدید تنفسی شده است. در این مدت همچنین به دلیل التهاب چشم راست وضعیت بینایی وی نیز بار دیگر دچار مشکل شده است.»
به گفته این منبع هنگام انتقال زینب جلالیان به زندان‌های کرمان و کرمانشاه، به دلیل بستن دست‌بند و پابند و کشیدن او بر روی زمین توسط ماموران امنیتی، مچ دست و پاهای او به شدت صدمه دیده و همچنان نشانه‌‌های زخم و کبودی بر دست و پای او مشهود است.
زندان زنان کرمانشاه در محل کانون اصلاح و تربیت این شهر قرار دارد و با تراکم جمعیتی بالا دارای امکانات بهداشتی و پزشکی بسیار محدودی است. نگهداری زینب جلالیان در این زندان با توجه به وضعیت بیماری و نیاز مبرم به خدمات پزشکی نگرانی‌ها را نسبت به وضعیت سلامتی این زندانی سیاسی افزایش می‌دهد.
- بیشتر بخوانید: تداوم نگهداری زینب جلالیان در سلول انفرادی زندان کرمان
زینب جلالیان بیش از ۱۳ سال است که بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به سر می‌برد و تنها زندانی سیاسی زن در ایران است که به «حبس ابد» محکوم شده است.
زینب جلالیان در طول مدت زندان و در اثر شکنجه‌ها در زمان بازجویی، به بیماری ناخنک چشم مبتلا شده و ممکن است در صورت عدم رسیدگی پزشکی مناسب هر لحظه بینایی‌اش را از دست بدهد. شلاق زدن بر بدن و کابل زدن به کف پا، بازجویی با چشم‌بند، دست‌بند و پابند، کوبیدن سرش به جسم سخت و تهدید به تجاوز، از جمله شکنجه‌هایی است که زینب جلالیان در سال‌های گذشته در معرض آنها بوده است.
کارگروه بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل در سال ۱۳۹۵ طی درخواستی رسمی از جمهوری اسلامی ایران خواست تا زینب جلالیان را فورا آزاد کند و تمامی اقدام‌های لازم برای جبران خسارت‌های تحمیل شده بر او را بدون تاخیر و بر اساس ضوابط بین‌المللی انجام دهد. طی رای صادره از سوی این کارگروه بین‌المللی، محروم کردن زینب جلالیان از آزادی، خودسرانه و برخلاف اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی ـ سیاسی توصیف شده است و ایران موظف است تا مسئولان نقض حقوق این فعال سیاسی کرد را تحت پیگرد قانونی قرار دهد.
در همین زمینه: