به مناسبت سی‌و‌چهارمین سالگرد انقلاب، امروز یکشنبه، ۲۲ بهمن ۱۳۹۱ یک راهپیمایی در تهران و برخی دیگر از شهرهای ایران برگزار شد. در این راهپیمایی که حکومت و رسانه‌های دولتی از آن به‌عنوان «یوم‌الله» یا «روز خدا» یاد می‌کنند، سهم پرچم‌های رنگی و مانورهای چتربازان ایرانی بسیار برجسته بود و به یک کارناوال و نمایش خیابانی شباهت داشت.
خبرگزاری «ایرنا» گزارش داد: راهپمایان ۲۲ بهمن در حالی از میدان منیریه به سمت میدان آزادی در حرکت هستند که بر روی یکی از خودروهای راهپیمایی طرحی به شکل ساندیس ساخته شده و بر روی آن شعاری با عنوان «ابرقدرتی به نام ساندیس» نوشته شده است.[بر روی] این طرح عباراتی همچون «معجون ناشناخته»، «چه می‌کنه این ساندیس»، «مافوق همه قدرت‌ها» و «ساخت ایران» نوشته شده است.
این ترفندها و بازی‌ها و نمایش‌ها در کارناوال‌های خیابانی در اروپا هم به چشم می‌خورد و البته بسیار تفاوت دارد با آنچه که در خاطره ملت ایران از انقلاب ثبت شده است.
می‌پرسیم به‌راستی اکنون که ۳۴ سال از قیام مردم ایران برای دستیابی به آزادی‌های سیاسی، عدالت اجتماعی و حقوق مدنی می‌گذرد، از انقلاب چه باقی مانده است؟
آیا حکومت می‌تواند با بسیج مردم در خیابان‌ها پاسخگوی بحران‌های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی باشد و از عهده رکود اقتصادی و تورم روزافزون و تحریم‌ها برآید؟
در گزارش تصویری امروز در «زمانه»، در پنج تصویر دیروزِ انقلاب ۵۷ را با «یوم‌الله» یا آنچه که امروز از آن باقی مانده مقایسه می‌کنیم.